Ο ορισμός των εκπροσώπων των φοιτητών στα όργανα του πανεπιστημίου από τις φοιτητικές παρατάξεις αποτελεί επιστροφή στη χειρότερη μορφή κομματοκρατίας. Θέτει επίσης ζητήματα συνταγματικότητας, δεδομένου ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι λειτουργούν εκτός νομικού πλαισίου, καθώς δεν έχει εκδοθεί ο προβλεπόμενος από το Σύνταγμα νόμος.

Η εκλογή των πρυτανικών αρχών από πρόσωπα που δεν αποτελούν μέλη του διδακτικού προσωπικού είναι απαράδεκτη. Ιδίως, η εκλογή σε χωριστά ψηφοδέλτια Πρύτανη και Αντιπρύτανη οδηγεί στην μη ενότητα του πρυτανικού σχήματος και στην αδυναμία ομαλής λειτουργίας του λόγω διαφωνιών.

Η επαναφορά του ακαδημαϊκού ασύλου, με την πρόβλεψη απόφασης του Πρυτανικού Συμβουλίου για την άρση του είναι καταστροφική. Το Πρυτανικό Συμβούλιο, ενώ θα τελεί σε μια ιδιότυπη ομηρία από τους γνωστούς αγνώστους που θα έχουν καταλάβει ή θα καταστρέφουν το πανεπιστήμιο, θα πρέπει να αποφασίσει για την επέμβαση της δημόσιας αρχής. Ενισχύεται έτσι η βία στα πανεπιστήμια.

Η κατάργηση των Συμβουλίων του Ιδρύματος, που διαδραμάτιζαν σπουδαίο ρόλο στη λειτουργία του πανεπιστημίου και, ιδίως θωράκιζαν την εκλογή των πρυτανικών αρχών από κομματικές παρεμβάσεις, είναι αδικαιολόγητη.

Το νομοθετικό αυτό έκτρωμα δεν πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή, καθώς θα μας γυρίσει στην πιο μαύρη εποχή των πανεπιστημίων.