Είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε 14 θεματικές ενότητες, με όλες τις επιλογές να αφορούν «την επίλυση προβλημάτων παγκόσμιας σημασίας» και προτίμησαν να ασχοληθούν με το παγκόσμιο πρόβλημα των μικροπλαστικών στα νερά των ωκεανών και των θαλασσών.

Ο λόγος για την ομάδα με την ονομασία «Bubble Attack», μια ομάδα σπουδαστών και νεαρών επιστημόνων, που κέρδισε την πρώτη θέση για την Ελλάδα στον πρόσφατο διεθνή φοιτητικό διαγωνισμό «Invent for the planet – ΙFTP», ο οποίος πραγματοποιήθηκε από τις 14 έως τις 16 Φεβρουαρίου 2020 ταυτόχρονα σε 40 πανεπιστήμια στον κόσμο, για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Στη Θεσσαλονίκη, η εκδήλωσε πραγματοποιήθηκε στους χώρους του ΑΠΘ και συγκεκριμένα στο ΚΕΔΕΑ, υπό την κεντρική εποπτεία του Πανεπιστημίου του Texas A&M των ΗΠΑ και ήταν η πρωτότυπη διάταξη για τη συλλογή μικρο-πλαστικών από τους ωκεανούς με τη χρήση φυσαλίδων και ειδικών φίλτρων που έδωσε στην ομάδα του «Bubble Attack» την πρώτη θέση.

«Υπάρχουν εκτιμήσεις που αναφέρουν πως κάθε εβδομάδα τρώμε μικροπλαστικά στο μέγεθος μιας πιστωτικής κάρτας. Κάπως έτσι και εμείς επιλέξαμε τη θεματική ενότητα των μικρο-πλαστικών στους ωκεανούς που δημιουργούνται από μεγαλύτερα πλαστικά τεμάχια που διαλύονται μέσα στο νερό, μικροπλαστικά που τρώνε στη συνέχεια τα ψάρια και καταλήγουν σε εμάς τους ανθρώπους», δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού- Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» o εκπρόσωπος της ομάδας, ο 26χρονος νεαρός αρχιτέκτονας Σιπάν Τσελικέρ (Sipan Celiker).

Οι φυσαλίδες που «σκουπίζουν» τα μικροπλαστικά

Η ομάδα των νεαρών επιστημόνων, που επιπλέον απαρτίζεται και από δύο μηχανολόγους μηχανικούς, δύο ηλεκτρολόγους μηχανικούς και έναν χημικό μηχανικό, ετοίμασε μια πρωτοποριακή διάταξη, που μπορεί να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα στα τμήματα των ωκεανών με έντονα θαλάσσια ρεύματα που παρουσιάζουν μεγάλες συγκεντρώσεις μικρο-πλαστικών σε βάθος 200μ. – 600μ.

Πρόκειται για έναν συλλέκτη, αφού θα μπορεί να συλλέγει μικροπλαστικά σε διάφορα βάθη καθώς αυτά δεν βρίσκονται στην επιφάνεια, εξήγησε ο κ. Τσελικέρ, επισημαίνοντας πως στον πυρήνα της καινοτόμου αυτής ιδέας είναι οι ενδιαφέρουσες για τα χαρακτηριστικά τους κοινές φυσαλίδες.

«Τα μικροπλαστικά στην ουσία συλλέγονται από τις φυσαλίδες και στη συνέχεια οδηγούνται σε ειδικές διατάξεις/φίλτρα (σ.σ κατασκευές) όπου μαζεύονται», επισήμανε ο κ. Τσελικέρ, τονίζοντας ότι ήταν ο οικολογικός χαρακτήρας της καινοτόμου αυτής ιδέας που έδωσε στην εξαμελή ομάδα της «Bubble Attack» την πρωτιά.

Πώς, όμως, δουλεύει το σύστημα των νεαρών νικητών του ελληνικού μέρους του διαγωνισμού; «Με την αρχική μας σκέψη πως οι φυσαλίδες δεν χρειάζονται άνωση για να ανέβουν στην επιφάνεια, σκέψη που βασίζεται σε ειδικά επιστημονικά paper που συμβουλευτήκαμε, σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε βαθιά φυσαλίδες ώστε καθώς αυτές να ανεβαίνουν και να “σκουπίζουν” τα μικροπλαστικά σε όλη την καθορισμένη έκταση του βυθού χωρίς να ξοδευτεί ενέργεια. Στη συνέχεια δημιουργήσαμε και έναν “διάδρομο” σε σχήμα σωλήνα ώστε αυτές οι φυσαλίδες που θα έχουν συλλέξει μέσα τους τα μικροπλαστικά να μην ξεφύγουν, ενώ σχεδιάσαμε τέλος και πώς θα συλλέγονται αυτά τα μικροπλαστικά στην επιφάνεια πια (σ.σ όταν θα έχουν εκεί φτάσει με τη βοήθεια των φυσαλίδων)», απάντησε ο κ. Τσελικέρ.

Ο νεαρός επιστήμονας εξήγησε ακόμα πως με το σύστημα που έχει επινοήσει η ομάδα μπορεί «να λειτουργεί αυτόνομα και αέναα στα σημεία των ωκεανών όπου ξέρουμε πως είναι συγκεντρωμένα τα πλαστικά», επισημαίνοντας ταυτόχρονα πως δεν γίνεται χρήση χημικών μέσων και υλικών.

Η ομάδα «Bubble Attack» αυτή τη στιγμή εργάζεται ώστε να βελτιστοποιήσει την πρότασή της και φιλοδοξεί να φτάσει, αν επιλεγεί, στην επόμενη φάση του διαγωνισμού, μια φάση στο πλαίσιο της οποίας οι πέντε καλύτερες ομάδες από ολόκληρο τον κόσμο, κατόπιν αξιολόγησης των προτάσεών τους από το Πανεπιστήμιο του Texas A&M, θα έχουν την μπορέσουν να διαγωνιστούν στον τελικό που θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Απριλίου του 2020 στις ΗΠΑ. Στόχος είναι, μέσα από τη συγκεκριμένη πορεία, να εξελίξει την ιδέα και τα υποσυστήματά της. «Για εμάς, ο σκοπός είναι να φτιαχτεί αυτό το σύστημα», κατέληξε ο κ. Τσελικέρ.