Ευτελισμός των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στο νομοσχέδιο για τις δομές εκπαίδευσης

Της νύχτας τα καμώματα… Πως να πρωτοσχολιάσει κανείς το γεγονός ότι χθες, Παρασκευή βράδυ, ώρα 10.20μμ ήρθε e-mail από τις υπηρεσίες της Βουλής σχετικά με το νομοσχέδιο για τις δομές εκπαίδευσης (200 σελίδες το νομοσχέδιο και άλλες 400 σελίδες οι συνοδευτικές εκθέσεις) με την ειδοποίηση ότι θα συζητηθεί τη Δευτέρα στις 3μμ και μάλιστα να έχει ολοκληρωθεί στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων μέχρι την Τετάρτη, με τις συνήθεις για την Κυβέρνηση, διαδικασίες του επείγοντος.

Ένα νομοσχέδιο που έχει πλέον 113 άρθρα, αριθμό και μέγεθος υπερδιπλάσιο από εκείνο που είχε κατατεθεί πριν 2 μήνες στη διαβούλευση, και αλλάζει άρδην τις δομές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπως επίσης και τα κριτήρια επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης, της ραχοκοκαλιάς του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Άραγε αλήθεια είναι και τα 113 άρθρα επείγοντα; Και αλήθεια εδώ και 2 μήνες από το τέλος της διαβούλευσης, δεν ευθύνεται κανείς από το Υπουργείο Παιδείας για αυτήν την απαράδεκτη εξέλιξη;

Σημειωτέον ότι το νομοσχέδιο ήταν στην Κεντρική Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή από τα τέλη Απριλίου, και έρχεται τώρα για να συζητηθεί άρον-άρον «για να προλάβουμε τη νέα σχολική χρονιά» όπως είναι η επίσημη δικαιολογία. Ο πραγματικός λόγος όμως είναι ότι επιχειρείται να περάσει στα γρήγορα (για αυτό έρχεται και τελευταία στιγμή), ένα υπέρογκο νομοσχέδιο στο οποίο όλοι οι εμπλεκόμενοι αντιδρούν (4317 σχόλια στη διαβούλευση και πολλές διαμαρτυρίες), και για αυτό ακριβώς προσδοκούσαμε ότι θα είχαμε χρόνο για επεξεργασία και κατάθεση βελτιωτικών προτάσεων στη Βουλή.

Είναι πράγματι απορίας άξιον: τόσο μεγάλη σημασία δίνουν στον διάλογο που πρέπει να γίνει στη Βουλή για τόσο σοβαρά ζητήματα; Ή μήπως πρόκειται για προειλημμένες αποφάσεις που δεν αλλάζουν (όπως το συμπληρωματικό μνημόνιο που έρχεται τις επόμενες μέρες), οπότε η διαδικασία στη Βουλή είναι απλώς διακοσμητική;

Πάντως, σε τέτοιες διακοσμητικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες το Ποτάμι δεν πρόκειται να συμμετάσχει. Είναι ντροπή για τη Βουλή, είναι ντροπή για την Παιδεία μας…