Εθνικού ή σχολικού τύπου απολυτήριο λυκείου;

Του Νίκου Τσούλια

Όταν η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ κινείται στη γενική πολιτική αντίληψη του λαϊκισμού και της προαγωγής του φαντασιακού πεδίου έναντι του πραγματικού, είναι φυσικό επακόλουθο η επέκτασή τους στον θεσμό της αγωγής και της γνώσης, στην εκπαίδευση.

Και μάλιστα η όλη πρακτική του Υπουργείου είναι μια πολιτική πλήρως ταξική. Και να γιατί. Ενώ μέχρι την προ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εποχή το απολυτήριο του Λυκείου ήταν μικτού τύπου, γιατί περιελάμβανε βαθμολογίες και πανελλαδικώς εξεταζόμενων και ενδοσχολικών μαθημάτων, τώρα οι φωστήρες του αναχρονισμού το διαμορφώνουν μόνο με ενδοσχολικές! Και αντί να προάγουμε έτι περαιτέρω ένα «εθνικού τύπου απολυτήριο» ενισχύοντας αυτή την αντίληψη, προχωράμε με τη λαϊκίστικη και σκοταδιστική αντίληψη «καλύτερα μόνοι μας και ένα εύκολο λύκειο παρά ένα ευρωπαϊκού κλίματος και δύσκολο λύκειο». Αυτή είναι η μεγάλη «προσφορά» της αριστεράς στην πρόοδο της νεολαίας! Η εν λόγω πράξη συνιστά ακραία αντιεκπαιδευτική και αντικοινωνική πολιτική πράξη, γιατί στερεί τους μαθητές του δικού μας λυκείου από μια ισότιμη εξέλιξη σε σχέση με των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Είναι μια δημαγωγική επιλογή που υπερβαίνει ακόμα και τις θεσμικές δυνατότητες της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, γιατί υπονομεύει το ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας μας και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην εκπαιδευτική και κοινωνική εξέλιξη και στις φιλοδοξίες και στους σχεδιασμούς των νέων.

Η θεσμική υποβάθμιση – πέραν των άλλων υπαρκτών προβλημάτων και καθυστερήσεων του ελληνικού λυκείου – εκ των πραγμάτων έχει να αντιμετωπίσει την όλο και αυξανόμενη αντίληψη ενός τύπου «Διεθνούς Απολυτηρίου» (International Baccalaureate) στην Ευρώπη με κορμό περίπου οκτώ μαθημάτων στη Β΄και οκτώ στη Γ΄τάξη και με σταθμισμένες γενικές διεθνείς εξετάσεις και όχι ενδοσχολικές, το οποίο είναι ευθέως στην αντίθετη φιλοσοφία από ό,τι η λαϊκίστικη εκδοχή του δικού μας σχολείου. Όλες οι χώρες δίνουν βάρος στο περιεχόμενο του λυκείου, στα εφόδια που αυτό παρέχει αλλά και στην απαιτητικότητα ενός υψηλού μαθησιακού επιπέδου.

Υπάρχει μια ισχυρή τάση στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες όσον αφορά το περιεχόμενο του λυκείου αλλά και τον τύπο του απολυτηρίου του. Υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια η θεσμοθέτηση «εθνικού απολυτηρίου» με εθνικού ή περιφερειακού επιπέδου εξετάσεις αλλά και η παράλληλη προαγωγή του «Διεθνούς Απολυτηρίου» που υπηρετεί την κινητικότητα των μαθητών σ’ όποιο πανεπιστήμιο ευρωπαϊκής χώρας της επιλογής τους θέλουν – φυσικά και με κριτήριο τη βαθμολογία τους – χωρίς να περνάνε από την οποιαδήποτε διαδικασία προβλέπεται για τα οικεία κάθε χώρας πανεπιστήμια.

Υπάρχει η νομοθετική πρόβλεψη για δημιουργία τμημάτων «Διεθνούς απολυτηρίου» και στη χώρα μας. Αλλά εδώ έχουν προχωρήσει μόνο μερικά ιδιωτικά σχολεία σ’ αυτό θεσμό. Έτσι η ιδιωτική εκπαίδευση εμφανίζεται να καινοτομεί και να προάγει κάθε νέα αντίληψη ευρωπαϊκής προοπτικής, ενώ η δημόσια εκπαίδευση προς χάριν μιας λαϊκίστικης αντίληψης περί «ισότητας» που στην πράξη σημαίνει ισοπέδωση, είναι κλεισμένη στο κέλυφος της αυτοεξαίρεσης. Και ποια είναι η εξέλιξη αυτής της λανθασμένης πρακτικής; Η φυγή μαθητών – προφανώς των άριστων μαθητών – από τα δημόσιο λύκεια προς τα ιδιωτικά προκειμένου να βρεθούν στο θεσμό του «Διεθνούς απολυτηρίου» και στις προοπτικές που αυτό παρέχει. Τώρα μάλιστα που η ευρωπαϊκή προοπτική με την εισαγωγή του ενδοσχολικού τύπου απολυτηρίου του λυκείου τίθεται σε αμφισβήτηση, η τάση αυτή σαφώς και θα ενισχυθεί. Στο λύκειό μου τα δύο τελευταία χρόνια έχουν φύγει τρεις αριστούχοι μαθητές μόνο και μόνο γι’ αυτό το λόγο. Είναι δυνατόν να υποστηρίζουν οι «αριστεροί» φωστήρες του Υπουργείου Παιδείας ότι «ό,τι δεν μπορούν να το έχουν όλοι δεν πρέπει να το έχει κανένας»;

Και εμείς τι κάνουμε; Επιστρέφουμε στο παρελθόν, στον επαρχιωτισμό μας και στην εσωστρέφειά μας προς δόξα της ιδεοληψίας και της δήθεν προοδευτικής αντίληψης, επιζητώντας μόνοι εμείς να δημιουργήσουμε μια νησίδα απομονωμένη για το θεσμό του λυκείου ωσάν να είμαστε η Βόρεια Κορέα της Ευρώπης! Το Υπουργείο Παιδείας αφενός με την κατάργηση (αντί της εκλογίκευσης) της Τράπεζας θεμάτων και αφετέρου με την κατάργηση του εν μέρει εθνικού τύπου απολυτηρίου του λυκείου έχει διαμορφώσει ένα κλίμα διάλυσης του σχολείου. Διαμορφώνει ένα σκηνικό μειωμένης προσπάθειας εκ μέρους των μαθητών. Μετατρέπει το λύκειο σε φροντιστήριο, σε σχολείο των «τεσσάρων πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων». Πισωγυρίζει το λύκειο στον αναχρονισμό των Δεσμών της δεκαετίας του 1990 που είχαν συναντήσει την κατακραυγή και της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας γενικότερα. Υπονομεύει το έργο των εκπαιδευτικών.

Θεωρώ ότι πρέπει να αναπτυχθεί ένα Κίνημα εναντίωσης στο λαϊκισμό το Υπουργείου, στη διάλυση του λυκείου και στον απομονωτισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Να αντισταθούμε γιατί πλήττονται ευθέως τα συμφέροντα των μαθητών μας, με πρωτοβουλίες σ’ όλη τη χώρα και προφανώς και με την επικουρία νομικών κινήσεων.