Ελλείμματα και περισσεύματα

Αυτή η κατηγορία που μεθοδευμένα εκτοξεύεται εναντίον όσων αντιτίθενται στην ίδρυση κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, είναι μια συνήθης προπαγανδιστική τακτική της εγχώριας αυτοαποκαλούμενης «προοδευτικής» ιντελιγκέντσιας που χρησιμοποιείται συνεχώς, για να απαξιώσει επικοινωνιακά κάθε αντίθετη φωνή στα σχέδιά της, που όλως τυχαίως συμβαδίζουν με τα πιο προχωρημένα οράματα κάθε συνειδητοποιημένου παγκοσμιοποιημένου νεοταξίτη.

Επειδή και η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αντιτίθενται σθεναρά στην μεταφορά από τον κ. Κοσμήτορα του Προσκυνηταρίου με την εικόνα του Χριστού, καθώς και στην ίδρυση κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, θα θέλαμε ευθαρσώς να πούμε στον κ. Κωνσταντίνου, ότι : Πραγματικά κ. Κωνσταντίνου, για σας προσωπικά δεν γνωρίζουμε, αλλά εμείς είμαστε ελλιπείς και αδύναμοι ως άνθρωποι, έχουμε ατέλειες, έχουμε αμαρτίες, καθώς, «οὐδεὶς γὰρ ἀναμάρτητος». Για τις αμαρτίες μας μάλιστα, καθημερινά «θρηνούμε και οδυρόμαστε», ιδιαίτερα «όταν εννοήσουμε τον θάνατο» και εκζητούμε γι΄ αυτές, το έλεος του Πολυεύσπλαχνου Θεού. Όμως, αν και αμαρτωλοί ως άνθρωποι, ένα περίσσευμα πίστεως πιστεύουμε ότι το διαθέτουμε και από αυτό το περίσσευμα της πίστεώς μας, μπορούμε και υπερασπιζόμαστε, χωρίς εμπάθειες, τα σεπτά και μεγάλα της Ορθοδοξίας. Διότι κατά την ταπεινή μας άποψη, εσείς δείχνετε ότι έχετε το υστέρημα σε αυτόν τον τομέα, καθότι, αντί να προσθέτετε ως Κοσμήτορας εικόνες και σύμβολα του Χριστού προς διακόσμηση της Θεολογικής Σχολής και προς δόξα δική Του και καταισχύνη των πολεμίων Του, εσείς αντίθετα, αφαιρείτε και επιπλέον, δίνετε βήμα στους αρνητές της θεότητάς Του με την εισαγωγή και προαγωγή της Ισλαμικής θεολογίας στη Θεολογική Σχολή. Ταπεινά φρονούμε, ότι δεν υπηρετείται έτσι η Πίστη και η αλήθεια κ. Κωνσταντίνου.

Και δικαιούμαστε κ. Κοσμήτορα, να μιλάμε για το περίσσευμα της πίστεως μας, διότι τολμάμε να διακηρύσσουμε την πίστη μας σε ένα εχθρικό «μιντιακό περιβάλλον», αν και δεν συναγελαζόμαστε με την πολιτική εξουσία για να έχουμε την υποστήριξή της σε αυτόν τον άνισο αγώνα που δίνουμε «προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου» (Εφ. 6, 12). Άλλοι έχουν αυτήν την υποστήριξη, οι οποίοι, καθώς φαίνεται, συμπλέουν με τις αντιχριστιανικές και αντορθόδοξες πολιτικές των εκάστοτε κρατούντων, διαιρώντας και διχάζοντας τον θεολογικό κόσμο, αποδυναμώνοντας τη θέση του έναντι της πολιτείας και καταστρέφοντας έτσι το μάθημα των Θρησκευτικών.

Πιστεύουμε ότι έχουμε περίσσευμα πίστεως, διότι αγωνιζόμαστε με μηδενική οικονομική ευχέρεια για τα πιστεύω μας, αν και δεν έχουμε πρόσβαση σε φανερές ή άδηλες πηγές χρημάτων για τη χρηματοδότηση των αγώνων μας. Άλλοι έχουν αυτές τις προσβάσεις.

Πιστεύουμε ότι έχουμε περίσσευμα πίστεως, διότι τολμάμε να διακηρύττουμε τα πιστεύω μας, καθώς δεν κατεχόμαστε από καριερίστικες νοοτροπίες. Άλλοι κατέχουν θέσεις ευθύνης και οικοδομούν καριέρες.

Πιστεύουμε ότι έχουμε περίσσευμα πίστεως, διότι αν και καθυβριζόμαστε, λοιδορούμαστε, ελεεινολογούμαστε, συκοφαντούμεθα, εντούτοις συνεχίζουμε απτόητοι να παράγουμε αποτελεσματικό έργο προς δόξαν του μόνου αληθινού Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Ενδυναμωνόμαστε στον αγώνα μας ενθυμούμενοι ότι όταν ο Γεδεών είπε στον Κύριο : «Μα, πως, Κύριέ μου, θα γλιτώσω εγώ τον Ισραήλ; Η οικογένειά μου είναι η πιο μικρή ανάμεσα στη φυλή Μανασσή κι εγώ ο πιο μικρός της οικογένειας του πατέρα μου», Εκείνος του απήντησε : «Ναι, αλλά εγώ θα είμαι μαζί σου, και θα νικήσεις τους Μαδιανίτες σαν να ΄ταν ένας μόνον άνθρωπος»(Κριτ. 15-16). Κι έτσι κατίσχυσε ο Γεδεών και κατατροπώθηκαν οι Μαδιανίτες σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου.

Ενδυναμωνόμαστε στον αγώνα μας ενθυμούμενοι επίσης, τα λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη στον Γάλλο ναύαρχο Δεριγνύ : «είναι αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.»

Τέλος, θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε κ. Κωνσταντίνου, αυτό που σημειώνει και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος σ΄ ένα άρθρο του, ότι δηλαδή, «δεν πτοούμαστε από τους πειρασμούς, διότι “μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ” (Α΄ Ἰω. δ´ 4)· δεν φοβούμαστε τις ελλείψεις, διότι “ἡ θεία χάρις τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ”· δεν δειλιάζουμε μπροστὰ στην ανεπάρκειά μας, διότι “καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστίν” (Φιλ. β´ 13)».

ΥΓ

-Για το θέμα της ίδρυσης κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ θα συστήναμε στον κ. Κοσμήτορα να μελετήσει την «Ἀνοιχτή ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων Καθηγητὴ Ἀνδρέα Λοβέρδο, γιὰ τὴν ἵδρυση: «Εἰσαγωγικῆς Κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν» στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ», του Καθηγητή κ. Ἰωάννου Β. Κογκούλη. Ηλεκτρονική πηγή: