Tι αναφέρει η ΕΛΜΕ Λευκάδας σε επιστολή της προς τους :

Για ακόμη μια φορά θεωρούμε αναγκαίο να επικοινωνήσουμε μαζί σας! Με εσάς που δίνουμε από κοινού καθημερινά στα σχολεία τη μάχη για τη μόρφωση των μαθητών μας, των παιδιών σας.

Αυτές τις μέρες υπουργείο Παιδείας, υπηρεσιακοί παράγοντες και μια σειρά ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μια λυσσαλέα επίθεση και συκοφάντηση των εκπαιδευτικών, προκειμένου να καλλιεργήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και να διαμορφώσουν «στρατόπεδα» εναντίον μας, στηριζόμενοι κυρίως σε εσάς τους γονείς. Είμαστε σίγουροι πως και αυτή τη φορά, η προσπάθειά τους θα πέσει στο κενό!

Για άλλη μια φορά προσπαθούν να εφαρμόσουν ένα αντιεκπαιδευτικό νομοθέτημα, ντύνοντάς το και πάλι με εύηχες λεξούλες περί «αναβάθμισης». Την ίδια στιγμή προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι οι εκπαιδευτικοί φοβούνται την «αξιολόγηση», που θα αποκαλύψει τάχα την «τεμπελιά» των «βολεμένων», που δε θέλουν την «πρόοδο», και άλλα ευφάνταστα!

Εσείς, οι γονείς, γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα:
Πόσο βολευτήκαμε την περίοδο της πανδημίας, που χωρίς καμία στήριξη από το κράτος, μπήκαμε μέσα στα σπίτια σας και δώσαμε μάχη, όσο αυτό ήταν δυνατό σε συνθήκες «τηλεκπαίδευσης», να μη μείνει κανένα παιδί πίσω.

Πόσο τεμπελιάσαμε την περίοδο των λοκντάουν, αψηφώντας τις απαγορεύσεις και βγαίνοντας οργανωμένα στους δρόμους, μαζί σας, να διεκδικήσουμε όλα τα αναγκαία μέτρα για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων (μείωση των μαθητών ανά τμήμα, δωρεάν σελφ τεστ και μέτρα ατομικής προστασίας, κ.ά.).

Πόσο έχουμε βολευτεί ακόμα και σήμερα, που διαπιστωμένα τα μορφωτικά κενά έχουν γιγαντωθεί, παλεύοντας να μειώσουμε όσο γίνεται την ψαλίδα, χωρίς αντίστοιχα να παίρνεται κανένα παιδαγωγικό μέτρο από το Υπουργείο Παιδείας (στελέχωση των σχολείων με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, δημιουργία τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας, ουσιαστική προσαρμογή της ύλης, κ.ά).

Πόση «πρόοδο» έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια στα σχολεία μας, όταν αυτά πλημμυρίζουν με την πρώτη βροχή, κλείνουν με τον πρώτο χιονιά και πέφτουν με τον πρώτο σεισμό. Όταν κάθε Ιούνη, η χρονιά κλείνει με χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, ειδικού επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού, εκπαιδευτικών παράλληλης στήριξης. Όταν εκπαιδευτικοί και γονείς καλούμαστε να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη λειτουργία των σχολείων και τη διεξαγωγή του μαθήματος, αφού η χρηματοδότηση στα σχολεία την τελευταία δεκαετία έχει μειωθεί κατά 40% και δε φτάνει ούτε για το φωτοτυπικό χαρτί!

Οι εκπαιδευτικοί καθημερινά αξιολογούμε τη δουλειά μας, συζητάμε αξιοποιώντας επιστημονικά εργαλεία στις παιδαγωγικές συνεδριάσεις των συλλόγων. Αξιολογούμαστε από εσάς τους ίδιους και τους μαθητές μας, μέσω της καθημερινής ζωντανής επαφής και τους δεσμούς που χτίζουμε, σε αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες, χωρίς την αναγκαία υποστήριξη (γονιών, εκπαιδευτικών και μαθητών) που θα έπρεπε να έχουμε από το κράτος.
Αυτό που φοβόμαστε επομένως δεν είναι η «αξιολόγηση»!

Φοβόμαστε όμως αυτό που θέλουν να φέρουν μέσα από τη λεγόμενη «αξιολόγηση». Στον 21ο αιώνα δε ζούμε σε γυάλα. Την ίδια «αξιολόγηση» υλοποιούν εδώ και δεκαετίες σε πολλές μεγάλες χώρες της ΕΕ, στην Αγγλία, στην Αμερική. Ξέρουμε πολύ καλά και πρέπει να το γνωρίζετε κι εσείς, ότι όπου εφαρμόζεται, έχουν δημιουργηθεί σχολεία πολλών ταχυτήτων, με διαφοροποιημένο πρόγραμμα, που αντιεπιστημονικά διαχωρίζουν τους μαθητές σε α’ και β’ κατηγορίας, κυρίως με κριτήριο την κοινωνική και οικονομική προέλευση των μαθητών. Έτσι βλέπουμε στα σχολεία των παιδιών των φτωχότερων λαϊκών οικογενειών να πραγματοποιούνται μαθήματα τύπου: «υπηρεσίες καφετέριας» ή «περιποίηση άκρων», ενώ στα σχολεία της ελίτ να διδάσκονται διακριτά επιστημονικά αντικείμενα, με αναβαθμισμένο επίπεδο παρεχόμενης μόρφωσης. Η εξέλιξη των φτωχότερων μαθητών και η εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση φαντάζει μακρινό όνειρο για τη συντριπτική πλειοψηφία τους.

Επιπλέον, επειδή η επιχειρηματική δράση μέσα στα σχολεία είναι κανόνας, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί των σχολείων σε λαϊκές γειτονιές, είτε ρίχνονται στο κυνήγι χορηγών είτε βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, αν μπορούν, για να μην κλείσει το σχολείο τους. Είναι χιλιάδες τα σχολεία που έχουν κλείσει ή συγχωνευτεί σε Αγγλία, Γαλλία, Αμερική για αντίστοιχους λόγους.

Παράλληλα οι εκπαιδευτικοί, που στην πλειοψηφία τους είναι συμβασιούχοι, καλούνται όλη μέρα να συμπληρώνουν φόρμες και δείκτες αξιολόγησης, αφήνοντας στην άκρη την ουσία της δουλειάς μας, την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία.

Σε αυτό το σχέδιο, που τσακίζει τα μορφωτικά δικαιώματα και το μέλλον των μαθητών μας, αντιστεκόμαστε εδώ και πολλές δεκαετίες και ο διαρκής αγώνας μας έχει βάλει εμπόδια στην υλοποίησή του.

Απέναντι στο κατηγοριοποιημένο σχολείο που είναι πολύ φτωχό από υποδομές και περιεχόμενο αλλά πολύ ακριβό για τους γονείς, που μας καλεί στον 21ο αιώνα να διδάσκουμε τη γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής και τα μαθηματικά «στο περίπου», που θέλει να βγάλει από τις δομές του φτηνούς εργαζόμενους, με μισή μόρφωση, να δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας χωρίς να αντιδρούν, εμείς αντιτάσσουμε το σχολείο που πραγματικά όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές, έχουμε ανάγκη!

Ένα σχολείο που να αντιστοιχεί στις ανάγκες του 21ου αιώνα, προσανατολισμένο στην ολόπλευρη μορφωτική, πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών. Με σύγχρονες εγκαταστάσεις, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια, αθλητικούς χώρους, χώρους πολιτισμού. Με σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα, βιβλία, εποπτικά μέσα που θα βοηθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία σε αυτή την κατεύθυνση. Με εκπαιδευτικούς που θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς την οικογένειά τους. Με μείωση του αριθμού των μαθητών στις τάξεις, αύξηση της χρηματοδότησης, ουσιαστικές επιμορφώσεις εκπαιδευτικών.

Αγαπητοί γονείς,
Είμαστε σίγουροι πως όπως συμπορευτήκαμε όλο το προηγούμενο διάστημα στον αγώνα για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων μας, για την κάλυψη όλων των κενών από την 1η Σεπτέμβρη, ενάντια στις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο των σχολείων, για τη συντήρηση των σχολείων και τα οξυμένα ζητήματα σχολικής στέγης, που δυστυχώς φέτος οδήγησαν στον θάνατο μαθητή μας στις Σέρρες, αλλά και ακόμα ενάντια στο τσάκισμα των μισθών μας, στην ακρίβεια και τους λογαριασμούς φωτιά, το ίδιο θα συμβεί και τώρα!

Τα συμφέροντα και οι αγωνίες μας είναι κοινά! Εμείς, οι πολλοί, έχουμε τον νου μας στο παιδί!
Ας δώσουμε ένα «μάθημα» στους λίγους που παραφυλάνε να τσακίσουν το μέλλον του!