Εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές διαδήλωσαν χθες στο κέντρο της Αθήνας, ενάντια στο αντιδραστικό νομοσχέδιο που υποβαθμίζει κι άλλο τη μόρφωση των παιδιών, κατηγοριοποιεί τα σχολεία και απαξιώνει τον ρόλο του εκπαιδευτικού, αναφέρει η ανακοίνωση της Πανελλαδικής Γραμματείας εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ.
H ανακοίνωση:
Στη συγκέντρωση συμμετείχαν δεκάδες εκπαιδευτικά σωματεία, οι δυο ομοσπονδίες τους ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, όπως επίσης και η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής, Ενώσεις Γονέων και η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας. Το «παρών» έδωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ και εκπαιδευτικός, Γιάννης Δελής.
Τα συνθήματα που κυριάρχησαν, καθώς και τα πανό, έδειξαν ότι γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές δε θα επιτρέψουν να περάσει το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο, ενώ ταυτόχρονα θα συνεχίσουν να διεκδικούν αναβαθμισμένο σχολείο και ισότιμη μόρφωση για όλους τους μαθητές. Χαρακτηριστικό ήταν το πανό της Ομοσπονδίας Γονέων «Όχι στην κατηγοριοποίηση των σχολείων – Δώστε λεφτά για την Παιδεία» , όπως επίσης και οι πικέτες των εκπαιδευτικών:
«Η αυτονομία είναι μια απάτη, φορτώνει κι άλλα βάρη στου λαού την πλάτη», «Δάσκαλος σκυφτός και φοβισμένος – αμόρφωτος λαός και υποταγμένος», «Όχι στην Παιδεία για λίγους κι εκλεκτούς – αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς». «Το σχολείο που φτιάχνουν μας κοιτάει στην τσέπη. Οργάνωση κι αγώνας για απάντηση τους πρέπει», δήλωναν με το πανό τους οι μαθητές, ενώ οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί από τον Σύλλογο «Ο Βύρων» ξεκαθάριζαν ότι «αναβαθμισμένο σχολείο δεν είναι το σχολείο-επιχείρηση», απαιτώντας «δικαίωμα στη μόρφωση σε όλα τα παιδιά».
Η συγκέντρωση ξεκίνησε με το δελτίο Τύπου από τη σύσκεψη που διοργάνωσε η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής, με τη συμμετοχή δεκάδων εκπροσώπων από Ενώσεις Γονέων για τα επόμενα αγωνιστικά βήματα που προγραμματίζουν. Από τους χαιρετισμούς των εκπαιδευτικών από Συλλόγους Δασκάλων – Νηπιαγωγών και ΕΛΜΕ, καθώς και από την πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής, τονίστηκε ότι η “αυτονομία” θα οδηγήσει σε απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση της χρηματοδότησης και της στελέχωσης των σχολείων, στην είσοδο επιχειρήσεων- χορηγών, στη διαφοροποίηση ανάμεσα στα σχολεία αλλά και στο διαφορετικό περιεχόμενο της μόρφωσης των παιδιών, εντείνοντας τους ταξικούς φραγμούς.