Μανώλης Κοττάκης
Γνωρίζω άριστα ότι το ζήτημα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στα σχολεία αντιμετωπίζεται ως θέμα ιδεολογικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ως θέμα εθνικής ασφάλειας. Ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης παίζει με τα νεύρα της Εκκλησίας, γιατί επιδιώκει κατά βάθος τη σύγκρουση μαζί της.

Η καρδιά του είναι στο Πατριαρχείο. Γνωρίζω, επίσης, άριστα από παλαιές πηγές μου στη μουφτεία Θράκης ότι ο υπουργός θέλησε στην αρχή της θητείας του να θέσει ζήτημα κατάργησης του ιερού νόμου του Ισλάμ (σαρία) για τους εκεί μουσουλμάνους, ασχέτως αν μετά ανέκρουσε πρύμναν. Θέλω να του πω ότι κάνει συγκλονιστικό λάθος και στη μία περίπτωση και στην άλλη. Οχι πολιτικό λάθος -είπαμε, επιδιώκει τη σύγκρουση για να εμφανιστεί ως ριζοσπάστης-, αλλά εθνικό λάθος.

Για την περίπτωση της διδασκαλίας των Θρησκευτικών και για τη διάθεσή του να υποβαθμίσει το μάθημα σε άχρωμη «φιλελεύθερη» θρησκειολογία, αρκεί να ανοίξει τα μάτια του και να διαπιστώσει τι συμβαίνει αυτό τον καιρό μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις ισλαμιστών στην Ευρώπη. Στις περισσότερες χώρες έχει ανοίξει ένας γύρος προβληματισμού για τα κοσμικά σχολεία, τον θρησκευτικό αποχρωματισμό, την εισβολή του ISIS στις καρδιές των νέων.

Αίφνης η φιλελεύθερη Ευρώπη ανακαλύπτει ότι με την υποβάθμιση των Θρησκευτικών έδωσε άπλετο χώρο στο Ισλάμ να δηλητηριάσει τις ψυχές των πολιτών της και να τους κάνει να στραφούν εναντίον της. Είναι η δεύτερη φορά που η Ευρώπη καλείται να αντιληφθεί τον εαυτό της μέσα από τον χριστιανισμό, ο οποίος είναι μέρος της ταυτότητάς της.

Την προηγούμενη φορά χρειάστηκε να φτάσει ο σουλτάνος έξω από τη Βιένη. Αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, λοιπόν, που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες συνειδητοποιούν έντρομες πόσο λάθος έκαναν -αποκαλυπτικό το μυθιστόρημα του Ουελμπέκ «Υποταγή»- στην Ελλάδα ο υπουργός Φίλης θέτει στο στόχαστρό του την Ορθοδοξία και τον εκφραστή αυτής, την Ελλαδική Εκκλησία.

Τη στιγμή που οι καρδιές των νέων αναζητούν αξίες και ανήκειν, εκείνος στήνει ταμπούρια. Και αν αύριο το τζιχαντιστικό Ισλάμ κερδίσει κάποιους από αυτούς με τον «ριζοσπαστισμό» του θα ψάχνουμε να βρούμε τι έγινε. Ε

ξίσου ολέθρια είναι η άποψή του για τη θεσμοθετημένη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο συντηρητική «σαρία» στη Θράκη. Εκατό χρόνια η μειονότητα εκεί ποτέ δεν βγήκε σε αντάρτικο κυριαρχίας στα βουνά, ποτέ δεν «γέννησε» τζιχαντιστή. Το κράτος τη σέβεται μέσα από τους θεσμούς. Τώρα ο υπουργός σκέπτεται την κατάργηση της σαρίας, για να ισχύει ό,τι στη Βρετανία: Σαρία εκτός θεσμών, παράλληλες κοινωνίες, εκτροφείο τρομοκρατών. Είσαι λάθος, υπουργέ. Πολύ λάθος.