Η απόφαση ήλθε ξαφνικά πέρσι τον Αύγουστο, σε μια αναζήτηση για ένα νέο κύκλο στην -ήδη γεμάτη αλλαγές- ζωή, που θα μου κέντριζε το ενδιαφέρον και θα έδινε νέα πνοή, καθώς η οικονομική λαίλαπα δεν άφηνε περιθώρια ικανοποίησης στον επαγγελματικό τομέα. Άλλωστε, η ελληνική γλώσσα, η ιστορία, ο πολιτισμός πάντα ήταν στα ενδιαφέροντά μου.
Πρώτη φορά έδωσα εξετάσεις τον Ιούλιο του 1990, εν μέσω της μεγάλης απεργίας των καθηγητών, και τότε το όνειρό μου ήταν η Νομική, που ήταν και η μόνη σχολή που είχα δηλώσει, και την οποία έχασα για λίγα μόρια. Στο μεταξύ όμως με είχε κερδίσει η δημοσιογραφία, και πριν ακόμη τελειώσω το –τότε- Πολυκλαδικό εργαζόμουν σε εφημερίδα και ραδιόφωνο στο Ρέθυμνο.
Από την επόμενη χρονιά, μετακόμισα Ηράκλειο και δραστηριοποιήθηκα ακόμη περισσότερο με καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή, και με πλήρη απασχόληση σε τηλεοπτικούς σταθμούς, ζώντας τη γέννηση και την άνθιση της ελεύθερης τηλεόρασης, με τηλεοπτικές εκπομπές, δελτία ειδήσεων, ζωντανές μεταδόσεις, μεγάλες συνεντεύξεις από τον Πατριάρχη, Ανδρέα Παπανδρέου, Κων/νο Μητσοτάκη, τον Άντονυ Κουήν και πολλά άλλα πρόσωπα επικαιρότητας. Μετά το 2002 που θεώρησα ότι τα στεγανά της δημοσιογραφίας, δεν με άφηναν να δημιουργήσω όσο ελεύθερα θέλω κι έχω μάθει να ζω, ασχολήθηκα με τις αθλητικές διοργανώσεις.
Παίζοντας από μικρή σκάκι, διοργανώσαμε σκακιστικά φεστιβάλ με την συμμετοχή των ιερών τεράτων, Anatoly Karpov, Garry Kasparov και άλλων, δημιουργώντας επί χρόνια ρεύμα αθλητικου τουρισμού στο Ρέθυμνο και τα Χανιά. Παράλληλα είχα τις δημόσιες σχέσεις του ΑΟ ΚΥΔΩΝ Χανίων, διοργανώνοντας το κορυφαίο μητινγκ στίβου ΒΕΝΖΕΛΕΙΑ.
Από το 2004 άνοιξα και ψηφιακό τυπογραφείο, ενώ απέκτησα δύο αγόρια τον 11χρονο Ιάσωνα και τον 8χρονο Φοίβο. Τα δύο αυτά πιτσιρίκια ήταν ο κινητήριος μοχλός που κατάφερα να φτάσω μέχρι τέλους το νέο «όνειρο», την ιδέα που γεννήθηκε πέρσι τον Αύγουστο, και με όσα αναπάντεχα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες, να μπορώ να πω (μετά από πολλή σκέψη) ότι πετύχαμε ένα μικρό «άθλο»…
Τα πιτσιρίκια ενθουσιάστηκαν αμέσως και δήλωσαν σίγουρα ότι η μαμά τους θα τα καταφέρει… «Δεν υπάρχει μαμά περίπτωση να μην τα καταφέρεις!!!» Έδωσαν υποσχέσεις ότι θα διαβάζουμε ήρεμα και οι τρεις μαζί, ενώ είχαν και προτάσεις για ποιες σχολές να επιλέξω…
Όσο ενθουσιασμένη κι αν ήμουν κι εγώ για τη νέα προοπτική, αναπάντεχα γεγονότα και προτεραιότητες των παιδιών, με οδήγησαν σε αναζήτηση φροντιστηρίων στο τέλος Οκτωβρίου, με καθηγητές μάλλον διστακτικούς κα απρόθυμους να αναλάβουν την τόσο σύντομη, απροσδόκητη και ουρανοκατεβατη μετά από 26 χρόνια προετοιμασία μου, σε τέσσερα μαθήματα, ου ενώ θεωρητικά ήταν ίδια με τα τέσσερα που είχα δώσει στην Γ’ δέσμη, είχαν αλλάξει άρδην!!! Τελικά, ξεκίνησα στο φιλολογικό φροντιστήριο του Δημήτρη Περβολιανάκη, ο οποίος μετά την πρώτη –σύντομη- κουβέντα που είχαμε ήταν αισιόδοξος ότι μπορώ να τα καταφέρω…
Οι δυσκολίες βέβαια πολλές όλο αυτό το διάστημα, που ήταν γεμάτο με αναπάντεχα γεγονότα και πολλές φορές οι προσωπικές, οικογενειακές, επαγγελματικές με υποχρέωναν να αφήσω πίσω την όποια προετοιμασία πίσω, με αποτέλεσμα μέχρι και την τελευταία στιγμή να θεωρώ (ακόμη και τώρα) ότι η προετοιμασία μου ήταν ελλιπέστατη!! Τα προσωπάκια όμως από τα δύο μου πιτσιρίκια δεν μου άφηνε περιθώρια να εγκαταλείψω την όποια προσπάθεια… Θέλοντας να τους εμφυσήσω δυνατά τα όσα τους λέω ότι ζούμε την στιγμή και δεν παρατάμε ποτέ την προσπάθεια και τα όνειρά μας… έφτασα ξανά στα θρανία του εξεταστικού κέντρου να διαγωνίζομαι με τους 18χρονους τελειόφοιτους…
Εννοείται από την πρώτη μέρα στο εξεταστικό κέντρο υπήρχαν περίεργα βλέμματα, τόσο από τον αστυνομικό στην είσοδο όσο και από επιτηρητές και «συνυποψήφιους»… Αλλά πλέον δεν μπορούσε να με σταματήσει τίποτα παρά μόνο ο εαυτός μου απέναντι στα θέματα των εξετάσεων… Μάλιστα, έκανα και χαβαλέ μαζί τους τις δύσκολε ώρες αναμονής, λέγοντας ότι πήγα απλά να πάρω το «γρουσούζικο» νούμερο 13 που είχα την πρώτη μέρα ή να δω πως θα γράψω τώρα χωρίς τα γυαλιά μου (πρεσβυωπίας) που είχα ξεχάσει από την βιασύνη…
Και στο φροντιστήριο, όταν συναντιόμουν με μαθητές σε διαγωνίσματα, οι περισσότεροι ήταν ευγενικοί και κάναμε όλοι μαζί χαβαλέ, σε σημείο που ο καθηγητής να παραπονιέται ότι αντί να σοβαρέψω εγώ τους υπόλοιπους, με «χάλασαν» κι εμένα!!! Ήταν μια αδιανόητη –για πολλούς- εκ νέου προσπάθεια με πολλά σκαμπανεβάσματα και αμφισβητήσεις, που ευτυχώς δεν γνώριζαν πολλοί.. Εγώ πάντως μπορώ να πω ότι απόλαυσα την πορεία δίπλα σε παιδιά που δεν είχαν ούτε τα μισά μου χρόνια, θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι παιδιά μου, και πολύ σύντομα στην ίδια θέση θα βρεθούν και οι γιοι μου…
Το αποτέλεσμα ήταν τελικά επιτυχές και δικαίωσε τα πιτσιρίκια μου που ενθουσιάστηκαν, ανεξάρτητα που δεν επέλεξα τις προτάσεις που μου έκαναν για σχολές και επαγγέλματα, χωρίς να γνωρίζουν τις σχολές της κατεύθυνσης μου, τις οποίες βέβαια είχα ψάξει από τη πρώτη στιγμή, και εξαρχής μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον το Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών, αν και μακριά από το νησί μου. Οι δυσκολίες όμως δεν με φόβισαν ποτέ, η τεχνολογία έχει εκμηδενίσει τις αποστάσεις και όσα διάβασα στο διαδίκτυο για τη σχολή μου ενίσχυσαν από την πρώτη στιγμή την πεποίθηση να είναι η πρώτη μου επιλογή!
Μετά την ανακοίνωση βέβαια των βαθμών και την συγκέντρωση 14.786 μορίων, δεν περιορίστηκα στην πρώτη άποψη αλλά έκανα τη σχετική έρευνα και τα απαραίτητα τηλεφωνήματα σε όσες σχολές μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αφιέρωσα πολλές μέρες στην αναζήτηση αυτή, και άφησα τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού λίγες μέρες πίσω, αφού πήγα πρώτα τα παιδιά διακοπές στην κατασκήνωση και μένοντας μόνη σε μία προσωπική αναζήτηση για τον νέο κύκλο που ανοίγεται. Μία τηλεφωνική συνομιλία που είχα με την Πρόεδρο του τμήματος, κα Μαρία Δημάση, την οποία και ευχαριστώ πολύ, μου επιβεβαίωσε όσα είχα μάθει όλο αυτό το διάστημα και την αρχική μου πεποίθηση, οπότε και προχθές έκανα πλέον την οριστική δήλωση, και από τον Σεπτέμβριο θα είμαι (3000+ μόρια από την περσινή βάση) φοιτήτρια Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών.
Η οικονομία, η πολιτική, η ιστορία, η διπλωματία της περιοχής, σε συνδυασμό με τις γλώσσες, μπορεί να με ταλανίσουν, αλλά με έχουν κερδίσει για τα καλά, οπότε θα «χωθούμε» ξανά στα βιβλία…
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
