Για το ελληνικό κράτος οι εκπαιδευτικοί δεν θεωρούνται μια ειδική κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων όπως τα «», αλλά λογίζονται ως απλοί δημόσιοι υπάλληλοι.

Η αναβάθμιση της Παιδείας προϋποθέτει εκπαιδευτικούς που μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του λειτουργήματός τους χωρίς να μπαίνουν στον πειρασμό της παράνομης παραπαιδείας που δυστυχώς ανθίζει με την ανοχή της κοινωνίας.

Όταν το 2011 η κυβέρνηση Παπανδρέου τσάκισε τους μισθούς των εκπαιδευτικών υπήρξαν δυστυχώς πολλοί συνδικαλιστές που τάσσονταν υπέρ του ενιαίου μισθολογίου (που κατάντησε φτωχολόγιο) και μια περίεργη συνδικαλιστική αφωνία που δεν διεκδίκησε την ένταξη των εκπαιδευτικών στα ειδικά μισθολόγια.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι εκπαιδευτικοί να είναι δημόσιοι υπάλληλοι Β’ και οι νεότεροι Γ’ κατηγορίας κι από εκεί που με απεργίες μαζικές διεκδικούσαν αυξήσεις μισθών να μην διεκδικούν τίποτα απαξιώνοντας και τους συλλογικούς αγώνες οι οποίοι μετατρέπονται σε μεμονωμένες ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής.

Οι εκπαιδευτικοί το 2011, τελείως αντισυνταγματικά, υποβιβάστηκαν βαθμολογικά με το Μνημόνιο Παπανδρέου με σκοπό να δικαιολογηθεί η μισθολογική τους υποβάθμιση καθώς συνδέθηκε το βαθμολόγιο με το μισθολόγιο.Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποκατέστησε τον αντισυνταγματικό  βαθμολογικό υποβιβασμό των εκπαιδευτικών αλλά τον διαχώρισε από τα μισθολογικά κλιμάκια με αποτέλεσμα η βαθμολογική αναβάθμιση να μην επιφέρει και μισθολογική αύξηση.Διατήρησε επίσης το πάγωμα στα μισθολογικά κλιμάκια.

Η κυβέρνηση της αριστεράς παρά το γεγονός πως είχε τη δυνατότητα να εντάξει τους εκπαιδευτικούς στα ειδικά μισθολόγια δεν το έπραξε ποτέ.Ο κ.Φίλης δεν είχε απαντήσει στην Ερώτηση στη Βουλή του δασκάλου βουλευτή Φλώρινας της Ν.Δ κ.Γιάννη Αντωνιάδη ο οποίος του ζητούσε την ένταξη των «μάχιμων» εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο ισχύον καθεστώς για τα λεγόμενα «ειδικά μισθολόγια».

Τόνιζε στη Βουλή ο κ.Αντωνιάδης : “Είναι ευρέως γνωστό πως οι μισθοί των δασκάλων και καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι πολύ χαμηλοί τόσο σε σχέση με το κοινωνικό έργο που προσφέρουν όσο και σε σχέση με άλλους συναδέλφους τους από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί, περνούν πολλά χρόνια από τον εργασιακό τους βίο μακριά από τα σπίτια τους, σε δυσπρόσιτες περιοχές και καλούνται να τα βγάλουν πέρα με τον πενιχρό μισθό τους. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πει κανείς πως η φύση της δουλειάς τους παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με αυτή των στρατιωτικών.

Εντούτοις, για το ελληνικό κράτος δεν θεωρούνται μια ειδική κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων όπως τα «ειδικά μισθολόγια», αλλά λογίζονται ως απλοί δημόσιοι υπάλληλοι. Οι περισσότεροι εξ’αυτών επιβιώνουν χάρη στη βοήθεια της οικογένειάς τους και ελπίζουν πως θα καταφέρουν κάποια στιγμή μετά από αρκετά χρόνια να υπηρετήσουν κοντά στον τόπο συμφερόντων τους, μειώνοντας έτσι κατά πολύ το κόστος διαβίωσης. Δυστυχώς, με τις τελευταίες μειώσεις στους μισθούς, ακόμη και αυτή η ελπίδα τείνει να σβήσει.

Κατόπιν των ανωτέρω,

Ερωτάται ο κ. Υπουργός

Προτίθεστε να εντάξετε και τους «μάχιμους» εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα «» (στρατιωτικοί του Στρατού Ξηράς, της Αεροπορίας και του Ναυτικού, λιμενικοί, αστυνομικοί, δικαστικοί, καθηγητές ΑΕΙ και ΤΕΙ, γιατροί στο ΕΣΥ, διπλωμάτες, αρχιερείς, ιατροδικαστές, προσωπικό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ερευνητές, ειδικοί λειτουργικοί επιστήμονες κ.ά.), ώστε να διορθωθεί η υφιστάμενη αδικία;”

Ο Πρωθυπουργός κ.Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ερωτηθεί το 2012 από το greekteachers για την ένταξη των εκπαιδευτικών στα ειδικά μισθολόγια και είχε απαντήσει : “Πιστεύω ότι κάποιες επαγγελματικές ομάδες, όπως οι δάσκαλοι, οι αστυνομικοί και οι στρατιωτικοί για παράδειγμα, πρέπει να αμείβονται με διαφορετικά κριτήρια λόγω της ιδιαίτερης φύσης του επαγγέλματος”.

Μήπως ήρθε η ώρα να τεθεί ως πρώτη διεκδίκηση του κλάδου η ένταξη στα ειδικά μισθολόγια;

Γράφει ο Αθανάσιος Κατσίμπελης