Η Δ.Ο.Ε. πραγματοποιεί την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022, στις 6:00 μ.μ. διαδικτυακή εκδήλωση, με ομιλήτρια την Diane Ravitch, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ιστορικό της εκπαίδευσης και ερευνήτρια εκπαιδευτικής πολιτικής.

Τίτλος της εκδήλωσης: Η αντίσταση στην αξιολόγηση – εμπορευματοποίηση των σχολείων και ο αγώνας για την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης – Η εμπειρία από τις Η.Π.Α. Την εκδήλωση θα συντονίσει η κ. Άννα Τραϊανού, καθηγήτρια στο Τμήμα Παιδαγωγικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται στo πλαίσιο του αγώνα της Δ.Ο.Ε. για την υπεράσπιση του Δημόσιου Σχολείου, ενάντια στην επιχειρούμενη αξιολόγηση, για την ενημέρωση της εκπαιδευτικής κοινότητας και ευρύτερα της κοινωνίας.

H Diane Ravitch είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ιστορικός της εκπαίδευσης και ερευνήτρια εκπαιδευτικής πολιτικής. Μεταξύ 1991-1993 διετέλεσε Υφυπουργός παιδείας της κυβέρνησης Τζώρτζ Μπους (πατρός) και εν συνεχεία σε υψηλόβαθμη κυβερνητική θέση για ζητήματα εκπαιδευτικής αξιολόγησης από την κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον και του Τζώρτζ Μπους (νεότερου). Συγκεκριμένα από το 1997-2004 ήταν μέλος του εθνικού δικτύου αξιολόγησης στις Η.Π.Α. Το δίκτυο αυτό επόπτευε τα ομοσπονδιακά προγράμματα αξιολόγησης. Από τη θέση της αυτή προώθησε την αξιολόγηση στην εκπαίδευση μέσω σκληρών εθνικών αξιολογικών διαδικασιών.

Προοδευτικά, αναλύοντας τα δεδομένα, διαπίστωνε ότι οι πολιτικές αυτές ήταν ακατάλληλες για τα σχολεία. Άρχισε να τις επικρίνει, ιδιαίτερα τον νόμο «Κανένα παιδί να μη μείνει πίσω» (No Child Left Behind).

Η Diane Ravitch είναι μια από τους σημαντικότερους ιστορικούς της εκπαίδευσης καθώς και κριτικούς της αξιολόγησης, της ιδιωτικοποίησης και της «επιλογής σχολείου», υπερασπίζοντας με πάθος τη δημόσια εκπαίδευση. Υποστηρίζει, σήμερα, σθεναρά ότι η αξιολόγηση που εφαρμόστηκε στις Η.Π.Α. κατέστρεψε το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα και δεν το βελτίωσε. Έστρεψε την προσοχή της στη φτώχεια και τις εκπαιδευτικές ανισότητες, ως βασικές παραμέτρους της χαμηλής σχολικής επίδοσης. Ασκεί δριμύτατη κριτική στα σταθμισμένα τεστ για τους μαθητές και την (μέσω αυτών των τεστ) αξιολόγηση των σχολείων, θεωρώντας ότι αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης και των ίδιων των παιδιών. Υποστηρίζει ότι χρειαζόμαστε σχολεία στα οποία όλα τα παιδιά θα έχουν ίσες ευκαιρίες μάθησης. Αυτό δεν απαιτεί την ύπαρξη αξιολογικών τεστ σε εθνικό επίπεδο, τα οποία ούτε την εκπαίδευση βελτιώνουν ούτε τη διδασκαλία, ούτε βοηθούν τους μαθητές που αντιμετωπίζουν δυσκολίες μάθησης στο σχολείο και τους μαθητές από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Η φωνή της μας καλεί (όπως τιτλοφορεί το τελευταίο της βιβλίο) σε «παθιασμένη αντίσταση» ενάντια στην αξιολόγηση/ιδιωτικοποίηση και στον κοινό αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης.