Τί εἴδους καταλλαγή μπορεῖ νά ὑπάρξει
χωρίς εἰλικρίνεια καί ἀλήθεια;
ὑπό Δημητρίου Κ. Ἀναγνώστου, θεολόγου
Τίς τελευταῖες ἡμέρες γίναμε μάρτυρες μιᾶς συγκρούσεως Πολιτείας καί Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία προβλημάτισε τόσο τούς ἀνυποψίαστους, ὅσο καί τούς γνωρίζοντες τά στοιχειώδη περί αὐτήν.

Ἡ χθεσινοβραδυνή, ὅμως, ἐξέλιξη τῆς συναντήσεως Ἀρχιεπισκόπου καί Πρωθυπουργοῦ καί κυρίως ἡ κατάληξή της προβλημάτισε ἀκόμη περισσότερο τούς πάντες.
Νομίζω ὅτι ἡ Εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στήν Ἱεραρχία, ὅπου “ἔμπλεξε” πολλά ζητήματα μαζί, ὅσον ἀφορᾶ στίς σχέσεις Κράτους καί Ἐκκλησίας ἦταν ὁ πρῶτος κακός οἰωνός.
Ἡ σαφήνεια καί ἀποφασιστικότητα τῆς προηγουμένης ἐπιστολῆς τοῦ προκαθημένου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας εἶχε θέσει τό σωστό πλαίσιο, γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ συγκεκριμένου προβλήματος πού δημιούργησε ὁ Ὑπουργός Παιδείας, περί τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.
Φαίνεται, ὅμως, ὅτι ἡ παρέμβαση κάποιων συμβούλων ἔστρεψε τήν κατεύθυνση τόσο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὅσο καί τῆς Ἱεραρχίας, σέ μία εὐκαιριακή ἀναμέτρηση ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης μέ τήν Πολιτεία, μέ ὅρους ὅμως ψευδολεονταρισμῶν καί ταυτοχρόνως ἐπιδείξεως πνεύματος καταλλαγῆς γιά τό καλό τοῦ τόπου.
Ἔτσι, εἴδαμε τόν Ἀρχιεπίσκοπο μαζί μέ τήν συνοδεία του (τριῶν Ἱεραρχῶν, τοῦ Ἀρχιγραμματέως καί τοῦ Νομικοῦ Συμβούλου) νά δρασκελίζει τά σκαλιά τοῦ Μεγάρου Μαξίμου, γιά νά συζητήσουν μαζί μέ τούς δύο κυβερνητικούς ἑταίρους, ἀλλά καί μέ τόν κ. Φίλη (!), τί δέον γενέσθαι.
Ἐξερχόμενος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἀφοῦ εἶχαν βγεῖ καί παρουσιάσθηκαν στίς τηλεοράσεις φωτογραφίες μέ ἀνάρμοστα χαμόγελα τῶν συνδαιτημόνων (πού εἶναι ὅμως ἐν προκειμένῳ γιά γέλια καί γιά κλάματα) ἔκανε σχετικές δηλώσεις, πού ἄφησαν ἄφωνους αὐτή τή φορά καί ἀκόμη περισσότερο προβληματισμένους πιστούς καί ἀπίστους.
Μίλησε γιά παρεξηγήσεις(!) πού λύθηκαν, γιά διάλογο πού θά γίνει καί γιά τά διανεμηθέντα βιβλία πού θά χρησιμοποιηθοῦν γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, κατά τό τρέχον σχολικό ἔτος.
Λίγο ἀργότερα, δηλώσεις ἔκανε καί ὁ Ὑπουργός Παιδείας, οἱ ὁποῖες προσβάλλουν, σέ συνδυασμό μέ ἐκεῖνες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τή νοημοσύνη καί τήν ἀξιοπρέπεια κάθε τηλεθεατοῦ-πολίτου.
Ὁ τελευταῖος ἐδήλωσε ρητῶς ὅτι θά συνεχισθεῖ ἡ διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν σύμφωνα μέ τό νέο πρόγραμμα σπουδῶν καί ὅτι διάλογος, ὅπως γινόταν πάντα (δηλαδή ποτέ), θά συνεχισθεῖ μέ τήν Ἐκκλησία γιά τυχόν παρατηρήσεις ἐπί τοῦ νέου Προγράμματος, προκειμένου νά γραφεῖ τό νέο βιβλίο τῶν θρησκευτικῶν.
Τώρα τό ὅτι κάτι ψέλλισε καί γιά τά ὑπάρχοντα βιβλία, δέ νομίζω ὅτι μπορεῖ κάποιος νοήμων καί σοβαρός ἄνθρωπος νά τό ἐκλάβει ὡς ἀλλαγή στή στάση του, ὅσον ἀφορᾶ στό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν γιά τήν τρέχουσα σχολική χρονιά.
Περί τῶν δηλώσεων τοῦ κ. Καμμένου δέν χρειάζεται νά γίνει λόγος, διότι ἐκθέτουν καί διασύρουν αὐτό πού λέμε δημόσιος λόγος, σοβαρότητα καί ἐν γένει πολιτική (ἔστω καί ὡς τέχνη τοῦ ἐφικτοῦ).
Ποῦ βρισκόμαστε λοιπόν;
Γιατί ὁ πλέον κατάλληλος (ἐκ τῆς συνοδείας) νά ὁμιλήσει καί νά ἐνημερώσει τό κοινό Σεβ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος ἐξαφανίσθηκε καί δέν παρουσιάσθηκε μπροστά στίς κάμερες, σήμερα δέ ἐδήλωσε ὅτι τό μόνο συμπέρασμά του εἶναι ὅτι δέν βγαίνει κανένα συμπέρασμα;
Γιατί ὁ Ὑπουργός σχετικῶς ἐρωτηθείς σήμερα στή Βουλή ἐπανέλαβε ὅτι ἰσχύουν ὅλα ὅσα εἶπε καί ὑποστηρίζει ( γιά τό νέο πρόγραμμα σπουδῶν στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μέ τήν ἀποκλειστική εὐθύνη τῆς Πολιτείας) καί τά ὁποῖα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πρό ἡμερῶν ἐχαρακτήρισε “ἀπαράδεκτα” καί “ἐπικίνδυνα”;
Γιατί καταδέχθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ συνοδεία του, ἐνῶ εἶχε ἔλθει σέ δεινή θέση ἡ Κυβέρνηση, νά τήν διευκολύνει, μάλιστα χωρίς καμμία ἐπί τῆς οὐσίας ἀλλαγή στή στάση της;
Δέν κατανοεῖται ἀπό κανέναν Ἱεράρχη ὅτι τέτοιες ἐξελίξεις, ὄχι μόνο δέν τιμοῦν, ἀλλά, ἀπαξιώνουν τή στάση τῆς Ἐκκλησίας καί τόν ρόλο της;
Ὁ κ. Φίλης, ἐάν Πολιτεία καί Ἐκκλησία σέβονταν τόν ρόλο τους, ἔπρεπε νά συμφωνήσουν νά ἀποπεμφθεῖ. Δέν ἔγινε, οὔτε ἐπιχειρήθηκε κάτι τέτοιο.
Μά, οὔτε τήν πρόταση νά γίνει τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μέ βάση τά διανεμηθέντα βιβλία, μέχρι νά συγγραφοῦν νέα (μέσα ἀπό συνεργασία Πολιτείας, Θεολόγων ἐκπαιδευτικῶν – ἐπιστημόνων καί Ἐκκλησίας), δέν εἶχε τό σθένος νά διεκδικήσει ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία; Ὄχι μέ μισόλογα καί προκλητικές ἀντιφάσεις. Ὄχι μέ ὑποκρισίες καί πολιτικαντισμούς. Ἀλλά μέ εὐθύτητα καί εἰλικρίνεια, ὅπως ἁρμόζει σέ Χριστιανούς καί ὑπεύθυνους Ποιμένες!
Φοβᾶμαι ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατάφερε τό ἀπίστευτο: Νά καλέσει σέ πνευματική ἐπανάσταση καί στή συνέχεια ἡ ἴδια νά λιποτακτίσει!
Ὅσο γιά τήν Ἱεραρχία ἡ ὥρα τῆς οὐσιαστικῆς κρίσεώς της φθάνει. Εἶναι ἡ συζήτηση γιά τή Σύνοδο τῆς Κρήτης καί τίς ἀποφάσεις της, πού, κατά κοινή ὁμολογία, ἀποτελοῦν ἀ-συνέχεια στήν Ἁγιοσυνοδική καί Ἁγιοπατερική Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας.
Αὐτό τό “νέο πρόγραμμα πίστεως” τοῦ «Ὑπουργείου» τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου τῆς ἁρμοδιότητός τους γιά νά τό ἀπορρίψουν ἤ νά τό ἀποδεχθοῦν, γιά νά δοῦμε πῶς θά τό χειρισθοῦν.

Ἀπό αὐτό κρίνεται ἡ εἰλικρίνειά τους καί ἡ ἀλήθεια πού ὀρθοτομοῦν. Γιά νά ἔλθει ἡ κατά Θεόν καταλλαγή καί ὄχι ἡ ὁριστική ρήξη Ἱεραρχίας καί λαοῦ τοῦ Θεοῦ!