Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Ἡ Ἱεραρχία ἐκτός πραγματικότητος καί....ἀληθείας;

Χάνεται καί ἡ τελευταία εὐκαιρία!

ἩἹεραρχία ἐκτός πραγματικότητος καί….ἀληθείας;

●Ὁρατός ὁ κίνδυνος ρήξεως Ἱεραρχίας καί πιστοῦ λαοῦ

●Μεγάλη ἡ εὐθύνη τῶν ὀρθοφρονούντων νά διαχωρίσουν τή θέση των ἱστάμενοι γενναίως ὑπέρ τῆς ἀληθείας

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, θεολόγου

Δυστυχῶς, συμβαίνει καί ἐξελίσσεται ὅ,τι ἀπευχόμασταν, τό ὁποῖο, ὅμως, ἦτο ἐν πολλοῖς ἀναμενόμενο.

Ἡἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡὁποία πραγματοποιεῖται ἀπό ἐχθές καί συνεχίζεται σήμερον, μέ κύριο θέμα της τήν περιβόητη σύνοδο τῆς Κρήτης, τήν κατ’ εὐφημισμόν λεγομένη ἁγία καί μεγάλη, φαίνεται ὅτι δέν σηματοδοτεῖ τήν ἀνάληψη τῆς ἱστορικῆς εὐθύνης καί τήν ἀξιοποίηση τῆς τελευταίας, ἴσως, εὐκαιρίας νά διασώσει τό κῦρος καί τήν ἀξιοπιστία της, ὡς θεματοφύλακος τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως. Παρά τόν καταιγισμό τῶν ἑκατοντάδων ἐπικριτικῶν ἄρθρων καί θεολογικῶν τοποθετήσεων ἐγκρίτων θεολόγων περί τῆς ὀρθοδοξίας καί τῆς κανονικότητος τῆς ἐν λόγῳ συνόδου πού εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητος ἀπό τῆς λήξεώς της καί μέχρι σήμερον, παρά τίς καί διά γυμνοῦὀφθαλμοῦ διαπιστούμενες παρεκκλίσεις της ἀπό τήν διαχρονική Συνοδική παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας, παρά τόν σάλο καί τόν σκανδαλισμό πού ἔχει προκαλέσει στίς συνειδήσεις τῶν ζωντανῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἀνά τόν κόσμο, ἡἙλλαδική Ἱεραρχία σαφῶς κατώτερη τῶν περιστάσεων καί ἀδικαιολογήτως τρομοκρατημένη καί ἀνελεύθερη, ἤ πλήρως ἀλλοτριωμένη, φαίνεται καί φέρεται πρόθυμη νά συμμορφωθεῖ πρός τίς ὑποδείξεις τοῦ “πάπα τῆς Ἀνατολῆς”. Μόλις πρίν λίγες ἡμέρες ἕνα τραγικό ἀπό θεολογικῆς ἀπόψεως κείμενο, μνημεῖο θεολογικοῦἀκροβατισμοῦ καί ἀποπροσανατολισμοῦ, ὑπέρ τῶν ἐκκλησιολογικῶν “ἁμαρτημάτων” τῆς συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου ἦλθε νά προαναγγείλει τόν ἠθελημένο ἐγκλωβισμό τῶν ἱεραρχῶν (τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας των) στήν οἰκουμενιστική ὑπουλότητα καί διαστροφή τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας (Ἡ χρήση τοῦὅρου «Ἐκκλησία-Ἐκκλησίαι» στό Κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον», Ἀναφορά στό κείμενο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας). Συγγραφέας του ἕνας γνωστός καί μή ἐξαιρετέος θιασώτης τῆς συνόδου τῆς Κρήτης, Ἱεράρχης, σημαῖνον μέλος τῶν θεολογικῶν Διαλόγων καί Καθηγητής Πανεπιστημίου. Ἀκόμη καί ἡ σημερινή, τῆς πρώτης ἡμέρας Συνεδριάσεων τῆς ἐκτάκτου Ἱεραρχίας, ἐλεγχόμενη πληροφόρηση περί τῶν ἐργασιῶν της καί τοῦ δῆθεν ἐπικρατήσαντος πνεύματος συνετῆς ἀποδοχῆς τῆς γενομένης ἐν Κρήτη συνόδου, ἐν σχέσει καί ἀντιθέσει πρός τήν ἐκ διαρροῶν προερχομένη ἐνημέρωση περί τῶν ἀπιστεύτων δηλώσεων Ἱεραρχῶν δηλωτικῶν δουλοφροσύνης καί ἀλλοτριοφροσύνης ἀσυμβιβάστων μέ τήν ἰδιότητα τῶν ὀρθοδόξων ποιμένων καί ὑποτίθεται ἀνυστάκτων φυλάκων τῆς Παραδοθείσης Πίστεως, εἶναι ἐνδεικτικά καί χαρακτηριστικά. Τό ἔγκλημα κατά τῆς Ὀρθοδοξίας πού ἀποδεδειγμένως ἀρχιτεκτόνησαν συνειδητοί οἰκουμενιστές στήν Κρήτη, συνεχίζεται τώρα στήν Ἀθήνα. Αὐτό εἶναι πέρα ὡς πέρα ἀδικαιολόγητο καί προκλητικό. Προκαλεῖὄχι μόνο τό αἴσθημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὁὁποῖος ἄναυδος παρακολουθεῖ τήν συνέχεια τοῦ αἴσχους τοῦἐκφοβισμοῦ τῶν δραματικῶς ἐλαχίστων φωνῶν ἐκκλησιαστικῆς ἀξιοπρεπείας καί ὀρθοδόξου φρονήματος νά συνεχίζεται μετά τό Κολυμπάρι, τώρα καί στίς Συνόδους τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν, ἀλλά (προκαλεῖ) καί θά ἐπιφέρει τήν δικαία ὀργή τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτή τήν φοβερή ἀποστασία. Δέν ἐπικαλούμεθα, οὔτε παραθέτουμε σ’ αὐτή τήν σύντομη κραυγή ἀγωνίας καί ἀπογοητεύσεως ἀπό τήν στάση τῶν μισθωτῶν Ποιμένων, καμμία σχετική Γραφική ἤ Πατερική ρήση. Μή θεωρηθεῖὕβρις νά θεωρήσουμε κάτι τέτοιο ὡς, ἐν προκειμένῳ, περιττό, τή στιγμή πού οἱ ταγμένοι κατά τούς ὅρκους τῆς Χειροτονίας των ἐπίσκοποι ὡς φύλακες τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν ὄντως Ἁγίων Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὁμιλοῦν καί ἐνεργοῦν ὡς ἐπίορκοι καί καταφρονητές των. Μακάρι κατά τήν τελευταία σημερινή συνεδρίαση οἱἐπίσκοποι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας νά ἔλθουν εἰς ἑαυτόν, νά ἀπορρίψουν τόν φόβο διά νά μή μείνουν στήν ἱστορία ὡς μητραλοῖες τῆς ὑπό τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διασυρομένης Ὀρθοδοξίας καί ὑπαίτιοι νέων σχισμάτων στούς κόλπους τῆς ὑπό διωγμόν τελούσης Ἐκκλησίας. Διότι σέ καμμία περίπτωση ἡ συγκάλυψη τοῦ κακοῦ καί ἡ μή ὁμολογία τῆς ἀληθείας δέν θά φέρει τήν ἑνότητα καί τήν εἰρήνη. Στῶμεν, λοιπόν, καλῶς, στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ καί ὄχι ἀνθρώπων, κἄν πάπαι, κἄν Πατριάρχαι εἰσί καί ἔτσι ἀλληλοπροσαγορεύονται. Ὁ Θεός νά γίνει ἵλεως!