Δήλωση Αναγνωστοπούλου για το περιστατικό με τη Χρυσή Αυγή στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων

Για το περιστατικό με τη Χρυσή Αυγή στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και για τον λόγο του μίσους

Τα επεισόδια που σημειώθηκαν στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων στις 17 Φεβρουαρίου, όπου ο υπουργός Εθνικής Άμυνας ενημέρωνε τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης για τις εξελίξεις στο προσφυγικό είναι ενδεικτικά τόσο των προθέσεων της Χρυσής Αυγής όσο και των κινδύνων που φυτεύει η ρητορική του μίσους στην καθημερινότητά μας. Το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής διεκδικεί με κάθε ευκαιρία τον εκφασισμό του κοινοβουλίου. Στήνει φτηνά θεάματα (στη συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση οι βουλευτές της φρόντισαν να τα μαγνητοσκοπήσουν οι ίδιοι) ώστε να προπαγανδίσει τη δήθεν πατριωτική της στάση με ουρλιαχτά, τραμπουκισμούς και ανεκδιήγητες ύβρεις που δεν έχουν καμία θέση στον κοινοβουλευτισμό οποιασδήποτε χώρας. Φυσικά ο ελληνικός λαός δεν ξεχνά το αντίτιμο που πλήρωσε σε αίμα από τη δράση των συνοδοιπόρων των χρυσαυγιτών την περίοδο της κατοχής, το τι προδοσία είναι στην πραγματικότητα αυτός ο ψευδεπίγραφος πατριωτισμός.

Εξίσου όμως επικίνδυνη με τις άμεσες επιπτώσεις της φασιστικής πρακτικής είναι η κανονικοποίηση αυτού του είδους λόγου και συμπεριφοράς. Η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την δικαιολογημένη αγανάκτηση του ελληνικού λαού σε αυτή την τόσο δύσκολη συγκυρία, στοχεύοντας αποκλειστικά στο θυμικό. Να παρουσιάσει το μίσος της ως μια καθημερινή πρακτική βίας, τραμπουκισμού και απαξίωσης μέχρι αυτή να γίνει αποδεκτή ως ένας λογικός τρόπος αντίδρασης και πρακτικής, ως μια καθημερινή αντίδραση, ως ένα αυτονόητο, ως μια αντανακλαστική συμπεριφορά χωρίς κρίση, χωρίς σκέψη, χωρίς διάλογο.

Οι δημοκρατίες έχουν στον πυρήνα τους τη διαφωνία, τον διάλογο, και την ανταλλαγή απόψεων, ακριβώς δηλαδή ό, τι το ναζιστικό μόρφωμα προσπαθεί να εξαφανίσει με τον θρασύδειλο τραμπουκισμό του. Ο ρατσισμός που φωλιάζει στο καθημερινό λόγο, το μίσος που κρύβουν μέσα τους τα στερεότυπα, οι επιθετικές συμπεριφορές και οι τραμπουκισμοί δεν μπορούν παρά να είναι εχθροί του οράματος που έχουμε για την παιδεία. Το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων έχει προσπαθήσει με πρωτοβουλίες του να αναδείξει το πρόβλημα της ρητορικής του μίσους, να το ανοίξει στον δημόσιο διάλογο και να ενημερώσει για τους κινδύνους που προκύπτουν από ένα τέτοιο είδος λόγου. Προς αυτή την κατεύθυνση σκοπεύουμε να συνεχίσουμε. Γιατί ο φασισμός σε οποιαδήποτε μορφή του, αποτελεί τον ταυτόχρονο θάνατο τόσο της πραγματικής παιδείας όσο και της δημοκρατίας.