Μία ωραία πρωία αποφασίστηκε η κατάργηση της διδασκαλίας του μαθήματος Περικλέους «Επιτάφιος». Και είπαμε: «Δε βαριέσαι, τι πειράζει;» Αυτό το υπέροχο μήνυμα ότι θα πρέπει να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και να μη στεκόμαστε μόνον στα επιτεύγματα των προγόνων μας, ποιος δάσκαλος δύναται να το διδάξει, αν αυτό δε γίνει βιωματικά διαμέσου του συγκεκριμένου μαθήματος;
Ακολούθησε η ιστορική διαστρέβλωση με δήλωση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων για εθνοκάθαρση του Ποντιακού ελληνισμού. Και είπαμε: «Δε βαριέσαι, τι πειράζει;» Πολιτικά χείλη χαρακτήρισαν τα Σκόπια ως Μακεδονία και πάλι σιγοψιθυρίσαμε «Δε βαριέσαι, τι πειράζει;» Προτείνουν τη κατάργηση των Θρησκευτικών, της πρωινής προσευχής στα σχολεία, των Εθνικών μας παρελάσεων και πάλι η ίδια αμήχανη αντίδραση: «Δε βαριέσαι, τι πειράζει;» Ακολουθεί η πρόταση για κατάργηση του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο και όλα καλά: «Δε βαριέσαι, τι πειράζει;»
Νους υγιής εν σώματι υγιεί, ευ αγωνίζεσθαι, κύκνειον άσμα, τα παιδία παίζει, γνώθι σαυτόν, έπεα πτερόεντα, ευ ζην, μολών λαβέ, από μηχανής θεός, γόρδιος δεσμός, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, μη μου άπτου, καινά δαιμόνια, πάση θυσία, αποτελούν μερικές από τις αρχαίες φράσεις, οι οποίες έχουν διασωθεί και έχουν ενσωματωθεί στη νεοελληνική γλώσσα. Είναι πραγματικά ανατριχιαστικά αξιοθαύμαστο το δέος που μας προκαλεί η σκέψη, ότι λέξεις σαν και αυτές, πέρασαν από γενιά σε γενιά, από στόμα σε στόμα, από τους αρχαίους προγόνους μας, μένοντας άφθαρτες ανά τους χρόνους και χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα.

Αν σκεφτούμε ότι η πληθώρα των λέξεων της νεοελληνικής γλώσσας έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική γλώσσα, είναι εύλογο να συνειδητοποιήσουμε την αξία που έχει η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στους μαθητές. Μέσω της διδαχής των αρχαίων ελληνικών κατανοούν οι μαθητές τη γλωσσική συνάφεια των δύο γλωσσών και αποκτούν μία πληρέστερη εικόνα για την τωρινή γλώσσα που ομιλούν.
Αδιαπραγμάτευτη πρέπει να θεωρείται η μελέτη και η εξοικείωση μας με το παρελθόν μας γιατί, μόνον γνωρίζοντας την αρχαία ελληνική, γινόμαστε σωστοί χρήστες της νεοελληνικής, χωρίς να την «κακοποιούμε» Συν τοις άλλοις, ο εκπολιτισμός της Δύσης τελεσφόρησε χάρις στο υπόστρωμα που προσέφερε απλόχερα ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός με την ανάδειξη του ανθρώπινου στοιχείου ως το πολυτιμότερο διαμάντι.
Οι Δυτικοί τουλάχιστον εκτίμησαν την αρχαιοελληνική προσφορά, τα αρχαιοελληνικά διδάγματα και διδάσκουν το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών στα σχολεία των χωρών τους ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτή την προσφορά.
Και όχι μόνον αυτό, αλλά σε πολλά μαθαίνουν να ομιλούν και την αρχαιοελληνική γλώσσα.
Αλλά έτσι είμαστε προοδευτικοί, Ελληναράδες κατ’ άλλα, χωρίς κανένα ίχνος ξιπασιάς και αυτοκριτικής. Δεν βαριέσαι, όμως, τι πειράζει που θα ξεκοπούμε από τις παραδόσεις μας, που θα ασπαστούμε έναν μηδενισμό στις αξίες μας, στα πιστεύω μας, στα ήθη μας; Με τι μαγιά θα συνεχίσει να πορεύεται η πατρίδα μας; Θα παραδώσουμε τίποτε όρθιο στις επόμενες γενιές, αν φυσικά υφιστάμεθα ως κράτος; Λησμονήσαμε τα λόγια του νομπελίστα ποιητή μας Σεφέρη: «Σβήνοντας ένα κοµµάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κοµµάτι από το μέλλον».

Η καθοδική πορεία της χώρας μας ολοφάνερη, δεν δύναται να κρυφτεί, ούτε να ωραιοποιηθεί πίσω από λόγια πομπώδους ρητορικής. Η ιστορική μας συνέχεια και η ελληνική συνείδηση καλύπτει τρεις χιλιετηρίδες, γεγονός το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο λαμπρά θαύματα στην ιστορία της οικουμένης. Δυστυχώς, αυτό το θαύμα υποδαυλίζεται και μάλιστα εκ των έσω. Αυτός είναι ο σεβασμός στην ιστορία μας! Αλλά δε βαριέσαι…πειράζει και μάλιστα ανεπανόρθωτα πολύ!
του φιλολόγου Δημητρίου Κομποχόλη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αυξήσεις μισθών: Πώς θα ενισχυθεί το εισόδημα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα