Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής Η’ Ματθαίου
(Γαλ. γ’ 23- δ’ 5)
Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης
e-mail: [email protected]
Με μεγάλη συγκίνηση ο Θεόπνευστος Απόστολος γράφει προς τους Γαλάτες ότι τα πνευματικά αγαθά δεν προέρχονται από τον νόμο τής Παλαιάς Διαθήκης, “αλλ’ εξ’ επαγγελίας”. Ο νόμος ήταν απλώς ο παιδαγωγός. Όμως τώρα, δόξα τω Θεώ, τα πράγματα άλλαξαν, αφού “ελθούσης τής πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν εσμέν”.
Χαράς ευαγγέλια. Ήλθε πράγματι η νέα πίστις, ζούμε την ευλογημένη κατάσταση της χάριτος. Είμαστε φωτόμορφα τέκνα τής Εκκλησίας και ως εκ τούτου δεν χρειαζόμαστε τα στενά πλαίσια της παιδαγωγίας τού νόμου.
Φυσικά, τα όσα διδάσκει το Πνεύμα το Άγιον διά του Απ. Παύλου, έχουν να κάμουν όχι μόνο με τους Γαλάτες, αλλά με ολόκληρο το Σώμα τής Εκκλησίας. Τώρα πλέον δεν έχει την αποκλειστικότητα ο Ισραήλ, αλλά όλοι διά μέσου τής πίστεως στον Ιησού Χριστό γίναμε και είμαστε υιοί τού Θεού. Πώς έγινε αυτό; Διά του βαπτίσματος. “Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε”,διασαλπίζει ο Απόστολος. Μάλιστα, το Βάπτισμα εις το όνομα της Αγίας Τριάδος, όπως τελείται μόνον εντός τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είναι το απαραίτητο μυστήριο, διά του οποίου γινόμαστε δεκτοί στην Εκκλησία όπως άλλοτε η περιτομή ήταν η τελετή που ενσωμάτωνε αυτόν που την ελάμβανε στην Ιουδαϊκή συναγωγή και κοινωνία. Το βάπτισμα λοιπόν αντικατέστησε την περιτομή, εις τρόπον ώστε όσοι βαπτίζονται ομολογούντες πίστη και υπακοή στον Χριστό απολαμβάνουν όλα τα προνόμια και πλεονεκτήματα της Καινής Διαθήκης, όπως οι Ιουδαίοι διά της περιτομής απολάμβαναν τα προνόμια που παρείχε η Παλαιά Διαθήκη. Εφ’ όσον λοιπόν ήδη ισχύει το χριστιανικό βάπτισμα, είναι περιττές οι διατάξεις τού νόμου και φυσικά η περιτομή.
Αλλά από τη στιγμή που ο άνθρωπος δεχθεί το βάπτισμα, ενδύεται τον Χριστό. “Του Χριστού τον τύπον και την ιδέαν περιεβάλλεσθε· τω Χριστώ αφομοιώθητε”, θα τονίσει ιερός ερμηνευτής. Και όντως διά του μυστηρίου αυτού πραγματοποιείται ένωσις που καθιστά τους βαπτιζόμενους ένα με τον Χριστό. Βαπτισθέντες, διά της εις Χριστόν πίστεως δεχθήκαμε και τον θάνατον αυτού. Συναποθάναμε μαζί του ως προς την αμαρτία και νεκρώθηκε ο εν ημίν παλαιός άνθρωπος. Όπως δε ο Χριστός μετά τον θάνατόν του ανέστη, έτσι και εμείς εξερχόμεθα από την κολυμβήθρα νέοι άνθρωποι, ώστε να περιπατήσουμε πλέον “εν καινότητι ζωής” (Ρωμ. στ’ 3,4).
Αυτό βεβαίως σημαίνει βίον άγιον και ζωή πλημμυρισμένη στο φως τού Χριστού. Ο πιστός πλέον οφείλει να συμμορφώνεται απολύτως προς τις εντολές τού Κυρίου του. Επάνω σε αυτήν ακριβώς την βάση συνεχίζει το Αποστολικό κείμενο την περίφημη φράση που τόσο ορισμένοι αδαείς και διεθνιστές παρερμηνεύουν, ότι “ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού”.
Σε καμμία των περιπτώσεων ο θεόπνευστος λόγος δεν καταργεί τα έθνη, ούτε απορροφά τούς λαούς μέσα στην δίνη μιας οικουμενιστικής και διεθνιστικής θεωρίας που είναι πλέον γνωστό από πού εκπορεύονται τα τοιαύτα κινήματα και οι αλλοπρόσαλλες δοξασίες με δήθεν χριστιανικό μανδύα. Ναι, κοινή η πίστις όταν αυτή ενυπάρχει μέσα στο Σώμα τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλ΄ ουδέποτε ισοπέδωμα και πολτοποίηση που προετοιμάζουν την άνοδο και την κυριαρχία ενός κέντρου εξουσίας με ένα παγκόσμιο πολιτικοθρησκευτικό δικτάτορα.
Τώρα πλέον ο Χριστός μάς έχει εξαγοράσει με το ίδιο του το αίμα και ευλογεί τούς λαούς και τα έθνη που προσαρμόζουν την ζωή τους στο Πανάγιον και σωστικόν θέλημά του. Υπάρχει επ’ αυτού αντίρρησις όταν βλέπουμε το πόσο ευλογήθηκε το Έθνος μας όταν αυτό ακολουθούσε (όσο ακολουθούσε) τις εντολές τού Χριστού και πώς οσημέραι καταβαραθρώνεται ένεκεν αθεΐας και εφαρμοσμένης απιστίας των τελευταίων ετών; Πράγματι θλιβερές οι εξελίξεις και τα αποτελέσματα όσων περιφρονούν τον Χριστό και τις εντολές του και δυστυχώς όσων αρνούνται και μολύνουν το βάπτισμα που έλαβαν καταντώντας διά της απιστίας χειρότεροι του διαβόλου και διά της διαστροφής κτηνωδέστεροι και αυτών των κτηνών, τα οποία επιτέλους παραμένουν εντός των ορίων τής φύσεώς τους.
Αλλ’ ας αποστρέψουμε το πρόσωπο από τα παραρτήματα του Άδου και μαζί με την Αγία Οσιοπαρθενομάρτυρα Παρασκευή ας στρέψουμε όμματα και καρδιές στον λατρευτό Κύριό μας Ιησούν Χριστόν. Στον Λυτρωτή μας που μας εξαγόρασε για να λάβουμε την υιοθεσίαν. Αυτή την υιοθεσία που ο Θεός μάς είχε υποσχεθεί και την πραγματοποίησε. Μάρτυρες δε τούτης τής καταστάσεως είναι αυτοί οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Οι καρποί τού Αγίου Πνεύματος. Και ένας τέτοιος εκλεκτός καρπός είναι η Αγία Παρασκευή με τα τόσα στέφανα που κοσμούν την Αγίαν της κεφαλήν. Πόσο, αλήθεια, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα στην κοινωνία μας εάν όλοι οι πιστοί και ιδίως οι νέες γυναίκες παραδειγματίζονταν από την μεγάλη αυτή Αγία μας. Τέκνον τής Ρώμης, αλλ΄ ανθός και καρπός ολοκλήρου τής στρατευομένης Εκκλησίας και Αγία που πρεσβεύει με τις εκλεκτές ψυχές στον θρόνο τού Θεού. Εβίωσε την υιοθεσίαν της και γι’ αυτό δεν την άγγιξε ο μακράν τού Θεού κόσμος. Βημάτιζε στη γη αλλά ο νους περιπολούσε τον ουρανό. Η δε νεανική της καρδιά είχε μεταβληθεί σε ένα καμίνι που έκαιε οτιδήποτε αντίθετο προς τον Νυμφίον της Χριστό και φλογιζόταν για την δόξα τής Εκκλησίας και την αυθεντική και πάναγνη αγάπη προς τους αδελφούς.
Επομένως ας μη προβάλλουμε αδικαιολόγητες δικαιολογίες όταν ψυχραίνεται ο ένθεος ζήλος μέσα μας.
Όχι πια άλλος συμβιβασμός. Ο κρυστάλλινος λόγος τού Θεού και οι φωτεινές μορφές μάς ενισχύουν και είθε πάντοτε να μας καθοδηγούν. Αμήν.