Ο Αρίστος ήταν ένα παιδί από αυτά που συνηθίζουμε να λέμε πως δεν τα παίρνει τα γράμματα. Κουτσά στραβά, με πολύ σπρώξιμο κατάφερε να τελειώσει το Λύκειο. Κανείς δεν το περίμενε αυτό του το κατόρθωμα, ούτε καν ο ίδιος. Ήταν ενάντια σε όλες τις προβλέψεις και μπράβο στον Αρίστο. Οι γονείς του θεώρησαν ότι ήταν κρίμα να μην συνεχίσει τις σπουδές του μιας και είχε πάρει τέτοια φόρα. Στις είχε συγκεντρώσει μόλις 4321 μόρια αλλά και τα θέματα εκείνη τη χρονιά δύσκολα ήταν. Υπήρχε όμως και άλλος δρόμος.

Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός

Τον ρώτησαν τι ήθελε να σπουδάσει και εκείνος χωρίς να το πολυσκεφτεί απάντησε: «Μαθηματικός», ίσως επειδή ο κολλητός του φίλος ο Δήμος από τότε που ήταν μικρά τού έλεγε πως το όνειρό του ήταν να γίνει μαθηματικός και μόλις είχε περάσει στο τμήμα μαθηματικών της Αθήνας μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων. Σκέφτηκε λοιπόν ο Αρίστος πως αφού δεν είχε κανένα δικό του όνειρο να χρησιμοποιήσει του φίλου του. Οι γονείς του Αρίστου λοιπόν τον έγραψαν σε ένα κολέγιο που ήταν ειδικευμένο στο να βγάζει εκπαιδευτικούς. Τα δίδακτρα ήταν λιγάκι τσουχτερά αλλά κοτζάμ καθηγητή θα βγάζανε.

Ο Αρίστος ξεκίνησε τις σπουδές του λοιπόν ως φοιτητής αλλά με τα πρώτα μαθήματα αμέσως κατάλαβε ότι τα μαθηματικά δεν ήταν το φόρτε του. Δεν καταλάβαινε πολλά αλλά δεν ένιωθε άσκημα αφού σχεδόν κανείς στο τμήμα του δεν καταλάβαινε. Προφανώς τα μαθηματικά είναι ακαταλαβίστικα από τη φύση τους, σκεφτόταν. Με έκπληξη μάλιστα ο Αρίστος έβλεπε να επιτυγχάνει υψηλή βαθμολογία στα μαθήματα. Μήπως παραήταν μετριόφρων, αναρωτιότανε; Μετά από τα τρία συναπτά έτη ο Αρίστος πήρε το πτυχίο του μαθηματικού με άριστα 9,6. Οι καθηγητές του Αρίστου στο κολέγιο είπαν στους γονείς του ότι ήταν κρίμα μιας και γιός ήταν τόσο καλός να μην φοιτούσε άλλα δύο χρόνια ακόμα κάτι που θα του εξασφάλιζε ένα ωραιότατο μεταπτυχιακό τίτλο. Όπως και έγινε. Με το ζόρι κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά της η μαμά Αρίστου την ημέρα της ορκωμοσίας όταν καμάρωσε το γιό της με τήβεννο.

Τώρα βέβαια μπροστά του υπήρχε το πιο δύσκολο κομμάτι: η επαγγελματική αποκατάσταση του Αρίστου. Ρώτησε τον φίλο του τον Δήμο που και εκείνος μόλις είχε πάρει το πτυχίο του από το ΕΚΠΑ και αυτός του είπε να κάνουνε και οι δύο αίτηση για διορισμό στη δημόσια εκπαίδευση. Μετά από λίγο καιρό βγήκανε τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ και πολύ στεναχωρήθηκε ο Αρίστος που μόνο αυτός από τους δυο ήταν μέσα στους διοριστέους. Αλλά μετά όμως που το ξανασκέφτηκε είπε μέσα του καλά να πάθει: «που πας ρε καρα-Δήμο με πτυχίο 6,5 και χωρίς μεταπτυχιακό»;

Και να που ο Αρίστος τελικά τα κατάφερε να διοριστεί στο δημόσιο. Και το κολέγιό του τον μόστραρε πρώτο πρώτο στον πίνακα επιτυχόντων. Η Ένωση Κολεγίων για Σπουδές στην Εκπαίδευση εκείνη τη χρονιά έβγαλε ανακοίνωση: «81% των διοριστέων στη δημόσια εκπαίδευση είναι απόφοιτοι κολεγίων».

Ο Αρίστος λοιπόν διορίστηκε σε ένα Λύκειο της Αττικής και κάπως ανησύχησε που είχε μεγάλες δυσκολίες στη διδασκαλία του και οι μαθητές του έκαναν πολλά παράπονα. «Κάθε αρχή και δύσκολη» του έλεγε η μαμά του. Αλλά ο καιρός περνούσε και οι δυσκολίες γίνονταν όλο και μεγαλύτερες. Το πτυχίο του βέβαια από το κολέγιο τού παρείχε και παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια και πολύ θα ήθελε να τους το τρίψει στη μούρη των μαθητών του. Δεν το έβαλε λοιπόν κάτω, ήταν μαχητής το ήξερε. Έπρεπε να βρει τρόπο να αποδείξει την αξία του για αυτό και είδε ως μάννα εξ ουρανού την αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών με βάση τα τυπικά προσόντα που εξήγγειλε το υπουργείο Παιδείας. Αποφάσισε λοιπόν να μαζέψει και άλλα προσόντα για να είναι έτοιμος. Αποτάθηκε ξανά στο κολέγιο από το οποίο είχε αποφοιτήσει και είχε κάνει και Master και ζήτησε να ανέβει στο επόμενο σκαλοπάτι. Όπως και έγινε. Μετά από 1,5 περίπου χρόνο είχε στα χέρια του ένα ωραιότατο διδακτορικό πάνω σε θέματα εκπαίδευσης. Πλέον πετούσε στα ουράνια σαν τον τήβεννό του την ημέρα της νέας του ορκωμοσίας ως DEd (Doctor of Education). Διδάκτωρ εκπαίδευσης λοιπόν ο Αρίστος και τώρα ποιος τον έπιανε. «Τελικά ο άνθρωπος όλα μπορεί να τα πετύχει αν το θέλει πραγματικά», σκεφτότανε καμαρώνοντας το master και το PhD του.

Κατά την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που έλαβε χώρα μετά από λίγους μήνες ο Αρίστος κρίθηκε Άριστος. Όχι βέβαια πως δεν το περίμενε με τόσα προσόντα που είχε. Μόνο οι μαθητές του δεν έλεγαν να αλλάξουν γνώμη για εκείνον αλλά τελικά ο Αρίστος κατέληξε στο συμπέρασμα πως μάλλον το πρόβλημα το είχαν εκείνοι που ήταν τόσο λίγοι για να αναγνωρίσουν την αξία του. Μήπως παραείχε γίνει καλός για αυτό το επίπεδο μαθητών;

Όσο για τον φίλο του τον Δήμο που ήταν μαθηματικό μυαλό και ήτανε το όνειρό του να γίνει μαθηματικός, εδώ και κάποια χρόνια δουλεύει delivery σε μια ψησταριά. Μερικές φορές μάλιστα πηγαίνει και παραγγελία στο σπίτι του Αρίστου ο οποίος του αφήνει πάντα γερό φιλοδώρημα.

Μια φορά κατά την διάρκεια μιας παράδοσης παραγγελίας ο Δήμος είπε χαριτολογώντας στην Αρίστο: «κοίτα να δεις πως τα έφερε η ζωή και έγινες μαθηματικός». Ο Αρίστος όμως άκουσε: «αντί να γίνω εγώ μαθηματικός πήγες και μου έκλεψες το όνειρό μου». Αφήνοντας ένα πεντάευρο ως φιλοδώρημα στο χέρι του Δήμου απάντησε: «τα πάντα στη ζωή είναι θέμα επιλογών, έτσι δεν είναι φίλε μου»; «Έτσι είναι» απάντησε ο Δήμος, είπε καληνύχτα και έφυγε. Κανονικά θα ήθελε να του είχε πει του Αρίστου: «και για να κάνει κάποιος τις σωστές επιλογές το μόνο που χρειάζεται είναι το χρήμα».