Συνάδελφοι, είμαστε στη μέση του καλοκαιριού, αλλά αυτό κάθε άλλο παρά ξεκούραση και ώρες χαλάρωσης σημαίνει για πλήθος ιδιωτικών εκπαιδευτικών.

Ήδη, τόσο σε μεγάλα όσο και σε μικρά ιδιωτικά σχολεία, τόσο στο Λεκανοπέδιο όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, έχει ξεκινήσει ένα όργιο απολύσεων που ακόμη δεν ξέρουμε πόσα θύματα θα έχει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Κατά τις πρώτες μέρες του Ιουλίου δημοσιοποιήθηκαν πληροφορίες για επικείμενες απολύσεις στο Κολλέγιο Αθηνών, καθώς και για απολύσεις συναδέλφων, απλήρωτων επί μήνες μάλιστα, στη Λάρισα (Σχολή Καραβανα) και στην Κόρινθο (Αριστοτέλειο).

Δεν πρόκειται, βέβαια, για κεραυνό εν αιθρία. Ξαναβλέπουμε το ίδιο έργο που είχαμε παρακολουθήσει και πέρυσι, όταν συνάδελφοι, πολλοί εξ αυτών με πολυετή υπηρεσία, απολύθηκαν χωρίς αιτιολόγηση, μέσα στο πλαίσιο που διαμόρφωσε ο νόμος Αρβανιτόπουλου του 2014, ο ίδιος νόμος που έχουν διατηρήσει ακέραιο δύο υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα. Ενίοτε, οι απολύσεις συνοδεύονται, βέβαια, από την επίκληση «οικονομικών αναγκών του σχολείου», που ιδιαίτερα για κάποια μεγάλα σχολεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα είναι φύλλο συκής για την αντεργατική πολιτική που εφαρμόζουν οι διευθύνσεις τους.

Κεραυνός εν αιθρία δεν είναι, επίσης, η στάση της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ. Δημοσιοποιούνται και καταγγέλλονται από την Ομοσπονδία οι απολύσεις, η ηγεσία της, όμως, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την υπονόμευση της αγωνιστικής διεκδίκησης του δικαιώματος στη δουλειά. Η ηγεσία της ΟΙΕΛΕ καλλιέργησε ελπίδες για αλλαγή του νόμου Αρβανιτόπουλου ήδη από την άνοιξη του 2015 (ν/σ Μπαλτά) με επανάληψη του έργου την άνοιξη του 2016 (άρθρο 40 στο ν/σ Φίλη). Και οι δύο αυτοί κύριοι, σύμφωνα με την ΟΙΕΛΕ, είχαν τις καλύτερες των προθέσεων να νομοθετήσουν εναντίον των αδικαιολόγητων απολύσεων, αλλά στην πρώτη περίπτωση δεν κατατέθηκε ποτέ το ν/σ, ενώ στη δεύτερη κατατέθηκε, χωρίς, βέβαια, το άρθρο που αφορούσε τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς.

Αν το 2015 η «απόπειρα» Μπαλτά παραπλάνησε τους καλόπιστους, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη νέα «απόπειρα» Φίλη που κατέληξε στα βράχια και στις νέες καταγγελίες συμβάσεων ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Όλη η παραφιλολογία για καλή ΕΕ και κακό ΔΝΤ, καλό υπουργό και κακούς σχολάρχες μόνο θυμηδία θα προκαλούσε, πλέον, αν δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες μέχρι το τέλος του Αυγούστου, εκπαιδευτικοί δεν βίωναν το φάσμα της ανεργίας μετά την απόλυσή τους.

Συνάδελφοι, τα ψέματα τελείωσαν. Η λογική της ανάθεσης σε πολιτικούς σωτήρες έχει απροκάλυπτα χρεοκοπήσει.

Συνάδελφε, η λογική της αναζήτησης ατομικής σωτηρίας για να μην είσαι ο επόμενος απολυμένος είναι η βέβαιη οδός προς την απόλυση και το πετσόκομμα των δικαιωμάτων σου, γενικότερα.

ΜΟΝΟ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΕΕ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΓΙΑ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΜΑΣ. ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΛΕΙ ΤΟ ΠΑΜΕ.