Απεργώ και συμμετέχω, γιατί θέλω να ζήσω με αξιοπρέπεια…

Του Ζαχαρία Καψαλάκη e-mesara.gr

Με φωνάζουν Δάσκαλο!

… Σμιλεύω ψυχές σε μια τάξη πολυπολιτισμική , πολύβουη, με τους κόκκους της κιμωλίας, αποτύπωμα ψυχής…

Με τη διαρκή προσπάθεια, αγώνα και αγωνία να μάθουν τα παιδιά, με βιβλία χωρίς όνειρο και όραμα, αποξενωμένα από αυτόν που τα διδάσκει…

Με τη γνώση να κατακτείται μέσα από τους μαιάνδρους της υποτιθέμενης έρευνας, χωρίς το άρωμα της Ελλάδας και τη φρεσκάδα της ανθρωπιάς…

Με φωνάζουν Δάσκαλο!

Σαν είδα πως με χρησιμοποιεί το σύστημα, ζήτησα κι άλλη μόρφωση.

Διάβασα βιβλία, παρακολούθησα σεμινάρια, συνέδρια, επιμορφώσεις, τέλειωσα μεταπτυχιακά και διδακτορικά…

Και όλα αυτά κλέβοντας χρόνο και χρήματα από την οικογένειά μου, από τη βόλτα των παιδιών μου, από το ντύσιμο τους, από τις διακοπές όλων μας, που ήταν όνειρο όλα αυτά τα χρόνια.

Με φωνάζουν Δάσκαλο!

…Κουβαλώ ένα μεγάλο όνομα, αφού ο Δάσκαλος ήταν Ένας.

Αυτός που μίλησε πριν 2000 χρόνια για ένα καλύτερο κόσμο, για την «επί γης ειρήνη», για τον άνθρωπο και το Θεό.

Κουβαλώ ένα μεγάλο όνομα, που μου επιτρέπει να κάνω έντιμα όνειρα για ένα κόσμο καλύτερο, δικαιότερο, για ένα κόσμο ανθρώπινο.

Με φωνάζουν Δάσκαλο!

…αλλά σήμερα κάποιοι με αμφισβητούν…

Αμφισβητούν εμένα, που εδώ και πολλά πολλά χρόνια είκοσι ζευγάρια μάτια που με έκριναν καθημερινά και που δεν είχα το δικαίωμα να τα απογοητεύσω.

Αμφισβητούν εμένα, που έπρεπε να πηγαίνω στην τάξη καλά διαβασμένος, με το χέρι στην καρδιά να διδάσκω το μέλλον του τόπου, τους αυριανούς πολίτες.

Και όλα αυτά, για να μπορώ να ζω με αξιοπρέπεια.

Για να μη σκέφτομαι την ώρα του μαθήματος της δεύτερή μου δουλειά, το επόμενο μεροκάματο, για να μπορώ να ζήσω την οικογένειά μου.

Αγωνίστηκα γι’ αυτό.

Απείργησα, απεργώ και θα απεργώ, για να μπορώ αυτά τα ζευγάρια τα μάτια που καθημερινά με κοιτάζουν, να τα κοιτάζω και εγώ και να τους ψιθυρίζω: «Ο Δάσκαλος σας δεν είναι ανέντιμος. Δεν υπάρχουν ανέντιμοι δάσκαλοι. Η εντιμότητα είναι το μόνο που μας έχει απομείνει και δεν το πουλάμε, ούτε το παζαρεύουμε».

Συνάδελφε αναπληρωτή

Τα παραπάνω λόγια είναι ένα απόσπασμα από μια επιστολή που είχα στείλει στους συναδέλφους μου στη μεγάλη απεργία του 2006, από το σχολείο που υπηρετούσα ως δάσκαλος…

Σήμερα στη στέλνω σε σένα, γιατί ήρθε η ώρα σου να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις…

Η Παρασκευή είναι για σένα μια διαφορετική ημέρα!

Ημέρα Αγώνα, για να αποτρέψεις την Αβεβαιότητα και την Αγωνία για το Αύριο…

Την Παρασκευή η συμμετοχή σου θα κρίνει αν συμφωνείς ή όχι με το νόμο Φίλη!

Αύριο θα είσαι στην πρώτη γραμμή του αγώνα…

Και να σκέφτεσαι πάντα: Απεργώ και συμμετέχω, γιατί θέλω να ζήσω με αξιοπρέπεια…