Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης: Δεν σας επιτρέπουμε να απαγορεύετε

Ανοιχτή επιστολή-απάντηση προς το Υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής

Πριν από λίγες ημέρες, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης έστειλε ένα ακόμα αίτημα για να επισκεφθεί -για πολλοστή φορά- κάποια από τα στρατόπεδα «φιλοξενίας» των προσφύγων. Λάβαμε την παρακάτω εμβληματική απάντηση:

«Εκ μέρους του Γραφείου του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι δεν κατανοούμε τους λόγους της επίσκεψης εφόσον και ρητά δεν παρέχεται (sic) κανενός είδους ανθρωπιστική βοήθεια. Υπό τις παρούσες συνθήκες θα περιμέναμε σχετική (sic) παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, οπότε θα μας επιτραπεί η απόρριψη των αιτημάτων σας».

Δυστυχώς, αδυνατούμε να επιτρέψουμε στο Υπουργείο την απόρριψη των αιτημάτων μας, για τους παρακάτω λόγους:

Η στοιχειώδης φροντίδα των λίγων χιλιάδων ανθρώπων που ζουν στους καταυλισμούς είναι αυτονόητα ευθύνη κι υποχρέωση του κράτους που ανέλαβε τη «φιλοξενία» τους. Το να απαιτεί το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, «υπό τις παρούσες συνθήκες» (υποθέτουμε ότι, μέσα από τα εκλεπτυσμένα ελληνικά της, με αυτή τη φράση εννοεί το ψοφόκρυο), από το αντιρατσιστικό κίνημα την «σχετική παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας», αποτελεί την πειστικότερη ομολογία της ανικανότητάς του ή της συνειδητής του επιλογής να κάνει αβίωτες τις συνθήκες «φιλοξενίας».
Σε κάθε περίπτωση, το Υπουργείο που έθαβε τους πρόσφυγες στο χιόνι, πανηγυρίζοντας ταυτόχρονα «ότι κανείς πρόσφυγας δεν έμεινε στο κρύο», δεν είναι το πλέον αρμόδιο να παραδίδει μαθήματα «ανθρωπισμού» στην κοινωνία και το κίνημα.
Εμείς από την πλευρά μας, όπως και χιλιάδες άλλες συλλογικότητες και άνθρωποι, σταθήκαμε πολλά χρόνια τώρα δίπλα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, χωρίς καμία διάκριση, προσφέροντας την έμπρακτη αλληλεγγύη μας όπως εμείς πιστεύουμε, από τον (ελληνικότατο) φράχτη του Έβρου ως την Ειδομένη κι απ’ τα νησιά ως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (αυτά που θα καταργούσατε – και τώρα παρακαλάτε να σας επιτρέψουν να ανοίξετε κι άλλα).
Οποιοσδήποτε όμως κατανοεί την κατάσταση που βιώνουν οι ίδιοι πρόσφυγες μέσα στους καταυλισμούς κι έχει μιλήσει έστω και με έναν από αυτούς τους ανθρώπους, γνωρίζει ότι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα αυτή τη στιγμή, περισσότερο κι από το κρύο ή το κακό φαγητό, είναι η απομόνωση στην οποία τους έχει καταδικάσει η κυβέρνηση σας κι ολόκληρη η Ευρώπη. Όταν πάμε εμείς στα στρατόπεδα, οι άνθρωποι που έχετε κλεισμένους μέσα δεν μας ρωτάνε -όπως κάνετε εσείς- τι τους φέραμε, αλλά μας καλούν να μας κεράσουν αυτοί ένα τσάι και να μας πουν τα προβλήματά τους. Αυτό χρειάζονται πάνω από όλα.
Δεν είμαστε φιλόπτωχος αδελφότητα, ούτε κάποια επαγγελματική ΜΚΟ. Είμαστε ένα κομμάτι του αντιρατσιστικού και μεταναστευτικού κινήματος κι ως τέτοιο επισκεπτόμαστε τα στρατόπεδα. Ο κύριος σκοπός μας είναι να σπάσουμε την απομόνωση στην πράξη, να μεταφέρουμε τα αιτήματά των προσφύγων στην κοινωνία και, αν τα καταφέρουμε, να οργανώσουμε μαζί τους κοινούς αγώνες – προφανώς εναντίον σας.
Γνωρίζουμε, για να μην κοροϊδευόμαστε, ότι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος της εκδικητικής απόρριψης των αιτημάτων μας: αναμφισβήτητα, θυμώσατε με την κριτική μας -και καλά κάνατε. Αυτό όμως δεν σας δίνει κανένα δικαίωμα να εντείνετε την απομόνωση των έγκλειστων προσφύγων και μεταναστών, απαγορεύοντας κατά το δοκούν και αποκλειστικά για πολιτικούς λόγους την επίσκεψη κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, και για άλλους τόσους, είμαστε κι εμείς υποχρεωμένοι κι υποχρεωμένες να σας απαγορεύσουμε την παραπάνω απαγόρευση. Απαιτούμε να αναιρέσετε την απόφασή σας και, αν μη τι άλλο, να μην εμποδίζετε περαιτέρω την επαφή των προσφύγων και των μεταναστών με την κοινωνία. Σας ενημερώνουμε τέλος ότι την ερχόμενη Κυριακή 5 Φλεβάρη θα επισκεφθούμε ξανά, ως οφείλουμε, τους πρόσφυγες μέσα στα στρατόπεδα, είτε μας το απαγορεύετε, είτε όχι.