Με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς καμία παιδαγωγική βάση και φυσικά ενάντια στις προεκλογικές της δεσμεύσεις η κυβέρνηση και το ΥΠ.ΠΕ.Θ. κατάργησε τα Δημοτικά Σχολεία Ενιαίου Αναμορφωμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος (ΕΑΕΠ) και εγκαινιάζει τον Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Σχολείου.
Το «νέο» αυτό σχολείο, πιο «μικρό» (σχολάει 13:15), πιο ευέλικτο (όπου θα λείπουν εκπαιδευτικοί και χωρίς ιδιαίτερα προαπαιτούμενα θα ανατίθεται το μάθημα σε εκπαιδευτικό του σχολείου που του πλεονάζουν ώρες), πιο φτηνό (με τα πλεονάσματα και τα σουμαρίσματα του ΥΠ.ΠΕ.Θ. θα προσληφθούν χιλιάδες λιγότεροι αναπληρωτές) δεν χωρά το θέατρο και οι επιστήμονες του Θεάτρου.
Δεν χωράει η φαντασία, η δημιουργία, η έκφραση, το σχολείο πρέπει να είναι μικρό και ευέλικτο. Δεν είμαστε υπερβολικοί και μίζεροι, απλώς αναγνωρίζουμε την κατάσταση χωρίς να αιθεροβατούμε.


Συγκεκριμένα η Αισθητική Αγωγή υποβαθμίζεται συνολικά αφού αφαιρούνται από όλες τις τάξεις ώρες εικαστικών, μουσικής και μάλιστα για την Ε΄και ΣΤ΄ Δημοτικού η Θεατρική Αγωγή καταργείται πλήρως(!).

Αναρωτιόμαστε ποια παιδαγωγική προσέγγιση, ποια παιδαγωγική αρχή, ποια γνωμοδότηση του ΙΕΠ (που επικαλείται ο Υπουργός Παιδείας για τα όσα «νέα» κομίζει) επιβάλλει την κατάργηση ενός μαθήματος έκφρασης, συγκίνησης και βαθιάς κατανόησης και γνώσης της ανθρώπινης ύπαρξης στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, στην περίοδο της ευαίσθητης προεφηβικής ηλικίας.

Στις τάξεις όπου η γνώση εντατικοποιείται, ο ελεύθερος χρόνος συρρικνώνεται, οι απαιτησεις από μαθητές των 10 κι 12 ετών αυξάνονται.

Ή ακριβώς επειδή συμβαίνουν τα παραπάνω ο τύπος μαθητή που ονειρεύεται, που εκφράζεται, που δημιουργεί, που διεκδικεί το καλύτερο μέλλον του αύριο για την δική του γενιά περισσεύει;

Πως αλήθεια θα εξηγηθεί στους φετινούς μαθητές της Ε΄ δημοτικού, τους μαθητές μας, πως του χρόνου δεν θα κάνουν ΚΑΘΟΛΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ;

Πως θα εξηγηθεί πως το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ δεν την έκρινε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ;

Κάποιοι ίσως σπεύσουν να πουν πως το μάθημα εισάγεται στα υπόλοιπα σχολεία της χώρας (6θέσια και άνω) για τις τέσσερις πρώτες τάξεις… γιατί λοιπόν γκρινιάζουμε;

Μα για δύο απλούς λόγους:
– η ολόπλευρη ψυχοσυναισθηματική ολοκλήρωση, η καλλιτεχνική ανάπτυξη και καλλιέργεια είναι διαδικασία βαθιά, μακροχρόνια. Οφείλει η πολιτεία να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις εκείνες για να επιτευχθεί η αισθητική καλλιέργεια μέσω της Τέχνης και η ανακάλυψη των ιδιαίτερων καλλιτεχνικών κλίσεων ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ.
– χωρίς να γινόμαστε Κασσάνδρες, είναι σαφές και με βάση την φετινή εμπειρία (εκατοντάδες κενά θεατρικής αγωγής έως και σήμερα, καμία πρόβλεψη για την κάλυψή τους εκτός ΕΣΠΑ, ανάθεση του μαθήματος αυθαίρετα σε εκπαιδευτικούς του σχολείου με απλώς πλεόνασμα ωρών). Είναι σαφές λοιπόν πως το ΥΠ.ΠΕ.Θ. δεν έβαλε την Θεατρική Αγωγή για να την καλύψει με μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών αλλά ονόμασε θεατρική αγωγή τα εκατοντάδες κενά που θα αφήσει ακάλυπτα όλη τη χρονιά.

Απαιτούμε:

·την άμεση απόσυρση της τροπολογίας για την καθιέρωση του Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Σχολείου

·εμπλουτισμό του ωρολόγιου προγράμματος με το Μάθημα της Θεατρικής σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης για όλα τα σχολεία της χώρας

·μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών ώστε να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης.

Τέλος κύριε υπουργέ, γιατί φαίνεται να το έχετε ξεχάσει…

Η παιδεία (μια παιδεία ίσων ευκαιριών) είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα για τα παιδιά όλης της χώρας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αυξήσεις μισθών: Πώς θα ενισχυθεί το εισόδημα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα