: Η ηγεσία του δεν υιοθετεί καμιά μορφή διαλόγου με τους εκπαιδευτικούς φορείς.

Του

Δεν αισθάνεται την ανάγκη να προχωρήσει σε καμιά έρευνα για τα τόσα ανοιχτά και σύνθετα ζητήματα της εκπαίδευσης. Προφανώς θεωρεί ότι είναι αυθεντία (sic) και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο – παρά μόνο τη δική της θεώρηση, ότι αρκεί το στενό της περιβάλλον για να κατανοήσει τις πολλαπλές και εν πολλοίς ανατρεπτικές εξελίξεις στην παιδεία διεθνώς.

Πρόκειται για μια μορφή ένδειας μορφωτικής, επιστημονικής, παιδαγωγικής. Είναι τόση η απαξιωτική εικόνα που έχει η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ως προς την έρευνα, που υπονόμευσε και τα δύο ερευνητικά κέντρα των Ομοσπονδιών (της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ) με τη διακοπή των σχετικών αποσπάσεων των εκπαιδευτικών σε αυτά.

Ωστόσο, υπάρχουν δημιουργικές δυνάμεις στην εκπαίδευση και στο εκπαιδευτικό κίνημα, που αγωνιούν, που αγωνίζονται και που προτείνουν ιδέες για την αναβάθμιση της ποιότητας της θεσμικής μάθησης και της διαπαιδαγώγησης των μαθητών.

Η Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (Π.Ε.Κ.) ανέλαβε λοιπόν μια σημαντική πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή έρευνας, για να φωτίσει μια πολύ κρίσιμη εικόνα της εκπαίδευσης – τη σχέση πολιτείας και κυβέρνησης αφενός με τους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευση αφετέρου – και παράλληλα να προαγάγει μια πνοή δημιουργικής κουλτούρας στα συνδικαλιστικά ήθη.

Στόχος της έρευνας ήταν μέσα από την αξιολόγηση των δομών και των υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας, να αποκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες των δυσχερειών στην εκπαιδευτική καθημερινότητα και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί στην προσπάθεια να επιτελέσουν το έργο τους, την ίδια ώρα που επιχειρείται από την πολιτική ηγεσία (και μέσω της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου) να ενοχοποιηθεί για τις οποίες δυσλειτουργίες, ο κλάδος των εκπαιδευτικών.

Ας δούμε σε μερικές κρίσιμες όψεις της έρευνας – σε αυτό το δεύτερο μέρος – τα πορίσματα.

α) Όσον αφορά την κατάσταση στα Αναλυτικά προγράμματα και στα σχολικά εγχειρίδια.

Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των εκπαιδευτικών – το οποίο κινείται στο 80% περίπου – δηλώνει καθόλου ή ελάχιστα ικανοποιημένο από τα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά βιβλία. Η απόρριψη σε τόσο μεγάλο ποσοστό των βασικών εργαλείων με τα οποία καλείται ο εκπαιδευτικός να ασκήσει το διδακτικό του έργο είναι αρκετά ενδεικτική για την κατεύθυνση στην οποία θα πρέπει να στραφεί η αναζήτηση για τις οποίες μαθησιακές και διδακτικές δυσλειτουργίες.

β) Όσον αφορά την υποστήριξη από Πολιτεία.

Σε σχέση με τη γενικότερη υποστήριξη που παρέχεται από την πολιτεία στους Έλληνες εκπαιδευτικούς μόλις ένα 5,5% θεωρεί αυτή την υποστήριξη ικανοποιητική. Η συντριπτική πλειοψηφία ποσοστό περίπου 85% δηλώνει ελάχιστα ή καθόλου ικανοποιημένη. Η καταγραφή αυτής της αποστασιοποίησης από τους ερωτηθέντες καταδεικνύει το μεγάλο χάσμα που λειτουργεί υπονομευτικά σε όλα τα επίπεδα. Αποκαλύπτεται μια πραγματικότητα στην οποία, Υπουργείο και κόσμος της εκπαίδευσης δεν είναι από την ίδια πλευρά του ποταμού. Η εικόνα αυτή δημιουργεί έντονο προβληματισμό καθώς ο χώρος της Παιδείας πρέπει να είναι χώρος συναίνεσης, σύνθεσης και συνεργασίας και όχι να δοκιμάζεται από συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις.

γ) Όσον αφορά τη γραμματειακή διοικητική υποστήριξη στο σχολείο.

Το 78,3% των εκπαιδευτικών απαντά ότι το σχολείο δεν διαθέτει γραμματειακή και διοικητική υποστήριξη ενώ μόλις το 21,7% απαντά ότι υπάρχει γραμματεία στο σχολείο. Το σημαντικό αυτό έλλειμμα στην υποστήριξη των εκπαιδευτικών στις διοικητικές υποχρεώσεις τους είναι απόλυτα συμβατό με τα ευρήματα των ευρωπαϊκών ερευνών που επιβεβαιώνουν την τεράστια υστέρηση σε βοηθητικό και διοικητικό προσωπικό που υπάρχει χώρα μας. Αποτυπώνει την έλλειψη επένδυσης στην διοικητική υποστήριξη της λειτουργίας των σχολείων, μια συνειδητή δημόσια πολιτική καθώς το κενό αυτό καλούνται να το αναπληρώσουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί.

Γίνεται φανερό ότι η δημόσια εκπαίδευση στη χώρα μας βρίσκεται σε δοκιμασία. Έχει εγκαταλειφθεί από την ηγεσία του Υπουργείου και την κυβέρνηση της Ν.Δ. Μόνη φροντίδα τους είναι η ιδιωτικοποίηση της Γνώσης. Δεν μπορεί να δουν καν το τι γίνεται στην Ευρώπη και στον κόσμο. Θεωρούν ότι δεν το έχουν ανάγκη.
Και η εκπαίδευση πορεύεται χωρίς προοδευτικό σχέδιο, χωρίς κοινωνικό περιεχόμενο, χωρίς εθνικό προσανατολισμό! Συναντά μόνο εγκατάλειψη, αυταρχισμό και αλαζονεία.

Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής