Αξιολόγηση: Η κυβέρνηση για μία ακόμα φορά δεν κατάφερε να πείσει ότι ενδιαφέρεται για το καλό της εκπαίδευσης, αναφέρει η Πρωτοβουλία Αναπληρωτών – Ωρομισθίων.
H ανακοίνωση
Μετά τις 6.561 προσλήψεις αναπληρωτών της Β’ φάσης, χιλιάδες παραμένουν τα κενά στα σχολεία. Έναν μήνα σχεδόν μετά την έναρξη των μαθημάτων, εξακολουθούν να υπάρχουν τάξεις χωρίς δασκάλους και καθηγητές, ενώ ταυτόχρονα, με τις 1.352 προσλήψεις στην Ειδική Αγωγή χιλιάδες παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες παραμένουν χωρίς ουσιαστική στήριξη.
Τη στιγμή που η αραίωση των μαθητών ανά τάξη, για υγειονομικούς αλλά και μορφωτικούς λόγους, καθώς και η επιπλέον στήριξη των μαθητών σε μαθησιακό και ψυχοκοινωνικό επίπεδο με επιπλέον προσωπικό θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα, η Κυβέρνηση κάνει προσλήψεις με το σταγονόμετρο και δεν καλύπτει ούτε τις απολύτως στοιχειώδεις ανάγκες.
Οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, που αποτελούν στρατηγικό στόχο όλων των κυβερνήσεων, θα γενικευτούν και θα εδραιωθούν μέσω της “αξιολόγησης” των σχολικών μονάδων, όπως δείχνει η εφαρμογή της σε χώρες της ΕΕ- που οδήγησε μέχρι και σε απολύσεις, και όπως φαίνεται και από συγκεκριμένους δείκτες- π.χ. αξιολόγηση για την “αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού”!
Μέσα σε αυτή την κατάσταση, με τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές και με ανύπαρκτα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας να ταλανίζουν τα σχολεία, το μόνο για το οποίο κόπτεται η Κυβέρνηση είναι να προχωρήσει τα σχέδιά της : την κατηγοριοποίηση των σχολείων, τη μετατροπή τους σε επιχειρήσεις και πεδίο ανταγωνισμού, τον διαχωρισμό των μαθητών από ακόμα μικρότερη ηλικία και την υποταγή των εκπαιδευτικών σε αυτούς τους στόχους.
Στόχοι που καμία σχέση δεν έχουν με την αναβάθμιση της μόρφωσης των μαθητών, αντίθετα, βάζουν ακόμα περισσότερα ταξικά εμπόδια και προδιαγράφουν το μέλλον τους. Απέναντι σε αυτά, η πλειοψηφία του κλάδου και των εκπαιδευτικών σωματείων απάντησε με απεργία – αποχή, όχι γιατί έχει κάποια “συνδικαλιστική εμμονή” ή φόβο για την αξιολόγηση, αλλά γιατί προσπαθεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών!
Και αφού η Κυβέρνηση για μία ακόμα φορά δεν κατάφερε να πείσει ότι ενδιαφέρεται για το καλό της εκπαίδευσης, “έσυρε” στα δικαστήρια τον κλάδο και, αξιοποιώντας τον νόμο Χαζηδάκη, έδειξε και πάλι ότι η “δημοκρατία” τελειώνει εκεί που αρχίζουν οι διεκδικήσεις των εργαζομένων!
Ο αυταρχισμός της Κυβέρνησης ενάντια σε μια συλλογική απόφαση πρέπει να μας βρει συσπειρωμένους στα σωματεία μας, με αποφασιστικότητα και οργανωμένο αγώνα, ώστε να εμποδίσουμε τα αντιεκπαιδευτικά σχέδιά τους και την καταπάτηση των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων!
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
