: Ο πρώτος των πρώτων στο Πολυτεχνείο και στη σχολή των Ναυπηγών –  «Δίδυμη» επιτυχία για την οικογένεια, αφού ο αδελφός του μπαίνει στη Νομική- Δηλώνει αποφασισμένος «να μείνει στην »

Είναι χαρούμενος. Είναι «ζαλισμένος» αφού από τη στιγμή που έφτασε στον τόπο των διακοπών του, τη Ζάκυνθο δεν έχει προλάβει να αδειάσει καν τη βαλίτσα του. Τα τηλέφωνα χτυπούν διαρκώς και εκείνος δεν προλαβαίνει να λέει «ευχαριστώ» για τις δεκάδες ευχές και τα συγχαρητήρια που δέχεται. Σε μια μέρα καύσωνα, όπως η σημερινή, η βαθμολογία του Άγγελου ήταν το μόνο που συναγωνίζεται σε ύψος τον…υδράργυρο!

Είναι -πιθανότατα- ο πρώτος των πρώτων στις φετινές , έχοντας καταφέρει να συγκεντρώσει το δυσθεώρητο 19.820, γράφοντας τρία απόλυτα εικοσάρια στα Μαθηματικά, τη Φυσική και τη Χημεία και λίγο πάνω από 19 στην Έκθεση. Η οικογένεια Νικομάνη είναι διπλά χαρούμενη, αφού τα δίδυμα αγόρια της κατάφεραν εξαιρετικές επιδόσεις στις πανελλαδικές: ο Άγγελος εισάγεται στο Πολυτεχνείο με βαθμολογία -ρεκόρ και ο Άλκης στην εξίσου απαιτητική Νομική της Αθήνας.

Ο Άγγελος που συγκέντρωσε βαθμολογία η οποία απέχει μόλις 180 μόρια από το απόλυτο «άριστα» είναι «θετικό» μυαλό. Ο συνομιλητής του αντιλαμβάνεται αμέσως ότι έχει να κάνει με έναν συνειδητοποιήμενο και με κατασταλαγμένες απόψεις δεκαοκτάχρονο. Για παράδειγμα, έχει κιόλας αποφασίσει ότι το μέλλον του θα το διεκδικήσει στην Ελλάδα: «Δεν θέλω να ζήσω αλλού. Ξέρω ότι τα πράγματα εδώ είναι δύσκολα, κατανοώ εκείνους που πήραν την απόφαση να φύγουν, αλλά θέλω να το παλέψω εδώ». Για να υπηρετήσει αυτή του την απόφαση έκανε «έρευνα» για τη σχολή που θα επέλεγε. «Μίλησα, ρώτησα, έψαξα και κατέληξα στη σχολή των Ναυπηγών», «Εχει καλές προοπτικές για απορρόφηση στην αγορά εργασίας και έχω αποφασίσει ότι δεν θα αφήσω τη χώρα μου παρά μόνο για μεταπτυχιακό».

Ο κ.«19.820 μόρια» παραδέχεται ότι πέρασε μια δύσκολη και απαιτητική χρονιά, στη διάρκεια της οποίας χρειάστηκε να κάνει θυσίες- για παράδειγμα σταμάτησε το γυμναστήριο. Μια τυπική μέρα για τα δύο αγόρια της οικογένειας Νικομάνη ξεκινούσε με το σχολείο- αποφοίτησαν από το Λύκειο Αναβρύτων. Το μεσημέρι ήταν κάτι σαν «κανόνας» να κάθονται όλοι μαζί γύρω από το οικογενειακό τραπέζι – «αφού ήταν η μόνη ώρα που μπορούσαμε να βρεθούμε και να μιλήσουμε όλοι μαζί», λέει ο Άγγελος. Ακολουθούσε διάβασμα, φροντιστήριο και ελάχιστος ελεύθερος χρόνος. Αυτό που δεν θυσίασε ο Άγγελος ήταν η εβδομαδιαία του έξοδος: άλλωστε ήταν και ζήτημα χαλάρωσης και αλλαγής παραστάσεων. Βέβαια, η επίλυση ασκήσεων είτε στα μαθηματικά, είτε στη φυσική για τον Άγγελο ήταν επίσης μια μορφή χαλάρωσης.

Τα δύο αδέλφια αν και δίδυμα δεν είχαν κοινό προσανατολισμό: «Λειτουργούμε μάλλον συμπληρωματικά» θα πει ο Άγγελος. Για τον ίδιο, η λέξη κλειδί και αυτό που συμβουλεύει υποψήφιους… ναυτιλομένους στο καράβι των Πανελλαδικών είναι «αυτοπειθαρχία». «Λέω ότι κανείς δεν πρέπει να τα παρατάει. Πρέπει να προσπαθείς έχοντας σταθερό ρυθμό και καθόλου κενά».

Η γνώμη του για το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είναι -ακόμη- ξεκάθαρη. «Υπάρχουν εξαιρετικά τμήματα, τα πτυχία τους είναι σπουδαία και με κύρος διεθνώς. Τα υπόλοιπα θα τα δω στην πορεία», λέει. Όσον αφορά τον ίδιο, αυτό που υπόσχεται πλέον στον εαυτό του είναι να είναι συνεπής φοιτητής.