Ο βουλευτής Σπύρος Τσιρώνης κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή προς την Υπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, επισημαίνοντας ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί αναφορικά με τη χορήγηση άδειας άνευ αποδοχών για ανατροφή τέκνου.
Όπως αναφέρει, οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης εξακολουθούν να εφαρμόζουν την πρακτική να εγκρίνουν τις συγκεκριμένες άδειες με υποχρεωτική λήξη την 31η Αυγούστου κάθε έτους, ανεξαρτήτως του πότε ξεκινά η άδεια ή της επιθυμίας του/της εκπαιδευτικού.
Η ρύθμιση αυτή διαφοροποιεί τους εκπαιδευτικούς από τους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους, στους οποίους δίνεται η δυνατότητα να λάβουν άδεια ανατροφής τέκνου για οποιαδήποτε χρονική περίοδο επιθυμούν, χωρίς δέσμευση λήξης στο τέλος του σχολικού έτους. Η σχετική νομοθεσία (άρθρο 56 του ν. 4830/2021) προβλέπει ότι η άδεια αυτή μπορεί να χορηγείται συνολικά ή τμηματικά και για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα έως και εννέα μήνες, χωρίς να υπάρχει ρητή αναφορά σε υποχρεωτική λήξη στις 31 Αυγούστου.
Δείτε επίσης ΔΥΠΑ: Τι αλλάζει στο επίδομα γονικής άδειας
Το πρόβλημα έχει ήδη αναδειχθεί και σε δικαστικό επίπεδο, καθώς έχουν εκδοθεί αποφάσεις από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών (υπ’ αριθμ. 886/2024 και 174/2025), σύμφωνα με τις οποίες η υποχρέωση λήξης των αδειών την 31η Αυγούστου κρίνεται μη νόμιμη. Παρά ταύτα, πολλές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης εξακολουθούν να εφαρμόζουν αυτή την πρακτική, παραβλέποντας τόσο τη νομολογία όσο και τις πραγματικές ανάγκες των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους.
Ο βουλευτής ζητά από την Υπουργό Παιδείας να προβεί σε άμεση έκδοση διευκρινιστικής εγκυκλίου προς όλες τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, με την οποία να ξεκαθαρίζεται ότι οι άδειες άνευ αποδοχών για ανατροφή τέκνου μπορούν να χορηγούνται για οποιοδήποτε διάστημα εντός του επιτρεπόμενου χρονικού ορίου, με λήξη σε ημερομηνία που επιλέγει ο/η εκπαιδευτικός, βάσει των πραγματικών αναγκών του/της και όχι υποχρεωτικά στις 31 Αυγούστου.
Ουσιαστικά, ο κ. Τσιρώνης ζητά την εναρμόνιση της πρακτικής των υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας με όσα προβλέπει ο νόμος για τους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους, αλλά και με τη νομολογία, προκειμένου να προστατευθεί το δικαίωμα των εκπαιδευτικών στη φροντίδα των παιδιών τους, χωρίς να δημιουργούνται τεχνητά εμπόδια από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.