Α.ΤΣΙΠΡΑΣ: Οι 13 περιφερειακοί διευθυντές 13 μικροί υπουργοί Παιδείας

Α.ΤΣΙΠΡΑΣ: Οι περιφερειακοί διευθυντές 13 μικροί υπουργοί Παιδείας

Σήμερα οι Περιφερειακοί Διευθυντές, στην πραγματικότητα είναι δεκατρείς μικροί υπουργοί Παιδείας στις περιφέρειες τους.

Όταν, λοιπόν, ισχύει αυτό το πλαίσιο και όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα είχαν την έγνοια ότι πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να έχουν μια δυνατότητα συνεννόησης με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, ακολουθήσαμε κι εμείς αυτό το πλαίσιο.

Εάν πρέπει να το αλλάξουμε, να το αλλάξουμε.

Να ανοίξει ο διάλογος, να γίνει νομοθετική διαδικασία να το αλλάξουμε.

Εγώ, όμως, θέλω να σας πω ότι η διαδικασία έγινε βάσει του νόμου, δεν προβλέπονταν ούτε συμβούλιο κρίσης ούτε διαγωνισμός, απλώς κατάθεση βιογραφικού σημειώματος και η επιλογή ήταν στην απόλυτη κρίση του υπουργού.

Και όταν η επιλογή είναι στην απόλυτη κρίση του υπουργού, είναι απολύτως κατανοητό ότι ο υπουργός θα επιλέξει αυτούς που θεωρεί ο ίδιος ικανούς και που έχει τη δυνατότητα επικοινωνίας μαζί τους.

Αν θέτετε το ζήτημα να πάμε σε μια αλλαγή σε αυτό, να πάμε σε μια αλλαγή σε αυτό.

Να υπάρχει ένα άλλο συμβούλιο το οποίο θα ελέγχει, θα κρίνει και θα προκρίνει τους Περιφερειακούς Διευθυντές με βάση την ακαδημαϊκή τους πληρότητα.

Αυτό, όμως, απαιτεί έναν ουσιαστικό διάλογο για μεγάλες και ριζικές τομές στη δημόσια διοίκηση, δεν είναι θέμα αποκλειστικά της εκπαίδευσης αυτό, κύριε Θεοδωράκη.

Εμείς είμαστε ανοιχτοί, αλλά αυτές οι αλλαγές –επαναλαμβάνω- θέλουν χρόνο και πολιτική βούληση.

Εμείς την πολιτική βούληση την έχουμε.

Δώστε μας το χρόνο να προχωρήσουμε από κοινού με συναινέσεις σε μεγάλες αλλαγές, για να «σπάσει» ο τρόπος λειτουργίας από τη Μεταπολίτευση και μετά

ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Από τους 13 Περιφεραικούς Διευθυντές είναι έντεκα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ένα στέλεχος των ΑΝΕΛ και ένα άλλο πρόσωπο που δεν είναι εμφανής η κομματική του ταυτότητα, τουλάχιστον στο google, γιατί η έρευνά μας δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο.

Πατήσαμε ένα όνομα και είδαμε ότι αυτός ήταν υποψήφιος Βουλευτής, ο άλλος ήταν στέλεχος στην τάδε νομαρχιακή.

Ήταν πολύ απλά τα πράγματα για εμάς.

Ο ένας εμφανιζόταν από εμάς ως ανένταχτος, ούτε στους ΑΝΕΛ ούτε στους ΣΥΡΙΖΑ. Και λάβαμε ένα τηλεφώνημα, δεν ξέρω αν ήταν από τον ίδιο ή αν κάποιος προσποιήθηκε στο Ποτάμι.

Μας τηλεφώνησε και μας εξήγησε ότι «παιδιά είμαι και εγώ ΑΝΕΛ, είμαι στη Χριστιανική Δημοκρατία με τους ΑΝΕΛ, άρα δεν είναι ότι είμαι εκτός». Ίσως να φοβήθηκε δηλαδή ο άνθρωπος μη θεωρηθεί ανένταχτος και στη δεύτερη κρίση απομακρυνθεί.

Είναι περίπου αυτά που και το προηγούμενο καθεστώς έκανε.

Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να μας πείτε ότι τα ίδια έκαναν και οι άλλοι.

Έδωσαν τα χαρτιά τους τετρακόσιοι άνθρωποι γι’ αυτές τις θέσεις.

Τετρακόσιοι άνθρωποι και δεν επελέγη κανείς άξιος έξω από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα;

Κάποιος ανεξάρτητος, κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με τα κόμματα δεν μπορεί να είναι Περιφερειακός Διευθυντής, ένας ή δύο από τους τετρακόσιους;

Και αν τέλος πάντων, κύριε Πρωθυπουργέ, είχατε αποφασίσει ότι αυτοί οι δεκατρείς είναι οι καλοί, τότε γιατί κάνατε το διαγωνισμό;

Και γιατί δεν δίνετε τα βιογραφικά αυτών των ανθρώπων που διεκδίκησαν μια θέση στη δημοσιότητα;

Αλλά νομίζω ότι τελικά επιβεβαιώνεται, κύριε Πρόεδρε, ότι το μόνο κράτος που έχει συνέχεια στην Ελλάδα είναι το πελατειακό.

Βέβαια η παιδεία δεν ήταν παράδεισος με το προηγούμενο καθεστώς.

Υπήρχε ανισότητα, υπήρχαν συντηρητικές ιδεοληψίες, υπήρχαν αναχρονισμοί