Ἀποτίμηση τοῦ γεγονότος καί συμπεράσματα:
Ἡ αὐτοαποκληθεῖσαἉγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης
εἶναι καί ἀπεδείχθη Ληστρική διότι συνιστᾶ
Καινοτομία καί ἀνατροπή τῆς Παραδόσεως !
● Προφανής ὁ οὐσιαστικός σκοπός της, ἤτοι ἡ περαιτέρω (“Συνοδικῶς” καί “πανορθοδόξως”) προαγωγή τῆς Ὀρθοδοξίας στή νέα ἐποχή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
ὑπό Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου-Τραπεζικοῦ
Ἐν ὄψει καί πρό τῆς συγκλήσεως τῆς λεγομένης Ἁγίας & Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης ἔγινε πολύς λόγος γιά τόν σκοπό, τήν προετοιμασία, τόν κανονισμό λειτουργίας καί λήψεως τῶν ἀποφάσεών της καί, βεβαίως, τά ὑποβληθέντα σ’ αὐτήν πρός ἔγκριση προσυμπεφωνημένα καί προεγκριθέντα, ἀντίστοιχα πρός τά Θέματά της, Κείμενα.
Ἐπικριτές καί ὑπερασπιστές διεσταύρωσαν τά ξίφη τῶν ἐπιχειρημάτων τους καί δόθηκε ἔτσι ἡ εὐκαιρία σέ ὅσους ἀναζητοῦσαν τήν ἐνημέρωση καί τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων νά πληροφορηθοῦν τά σχετικά. Ἀπέμενε ἡ ὑλοποίησή της (τῆς ἐν λόγῳ Συνόδου) προκειμένου ἐκ τῶν πραγμάτων νά κριθοῦν ὅλοι καί ὅλα, πρός ἐπιβεβαίωση ἤ διάψευσή τους.
Ἄν καί δέν ἔλειψαν ἑκατέρωθεν οἱ ἀστοχίες καί οἱ ἀφελεῖς προσεγγίσεις, σέ γενικές γραμμές ἀπεδείχθη τελικῶς ὅτι οἱ διαστάσεις καί ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων ἦταν οἱ προβλεφθεῖσες καί ἐπισημανθεῖσες. Ἴσως, τό μόνο πού δέν ἦταν μέχρι τελευταίας στιγμῆς προβλέψιμο, ἀπεδείχθη ἡ ἠχηρή ἀπουσία καί ἄρνηση συμμετοχῆς στήν Σύνοδο τῆς Κρήτης τεσσάρων ἐκ τῶν συνολικῶς δεκατεσσάρων τοπικῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων ἕνα ἐκ τῶν τεσσάρων πρεσβυγενῶν πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀντιοχείας) καί ἡ μεγαλυτέρα, ἀπό ἀπόψεως ἀριθμοῦ πιστῶν, ἀνά τόν κόσμο, τοπική ὀρθόδοξος ἐκκλησία (Ρωσίας).
Ἡ Σύνοδος εἶναι πλέον ἱστορικό γεγονός! Ὅλοι χάρη στήν τεχνολογία καί παρά τήν, κατά τό δυνατόν, κατευθυνόμενη ἐπίσημη πληροφόρηση ἐκ μέρους τῶν διοργανωτῶν της ἔχουμε ἐνημερωθεῖ ἐπαρκῶς. Οἱ λεπτομέρεις θά ἔλθουν σιγά-σιγά νά φωτίσουν πλήρως καί τό ἀναμενόμενο παρασκήνιο. Καί, βεβαίως, εἶναι τόσο σημαντική ἡ ἀποτίμηση καί ἡ ἑπομένη ἡμέρα τῆς Συνόδου αὐτῆς πού παρέλκει νά ἀσχοληθοῦμε μέ τά περιφερειακά καί δευτερεύοντα,πλήν χαρακτηριστικά, περί τήν διεξαγωγή τῶν ἐργασιῶν της, ὅπως τά τῆς παρουσίας, διαβιώσεως, ἀλλά καί ψυχαγωγίας τῶν συμμετεχόντων σ’ αὐτήν.
Χωρίς θεολογικές ἀναλύσεις, κυρίως πρός ἀποφυγή τῆς παγιδεύσεως στή δίνη ἑνός νέου γύρου ἀντιπαραθέσεως μεταξύ ὑποστηρικτῶν καί ἐπικριτῶν περί τῶν ἀποφασισθέντων καί εἰδικότερον τῶν πολυσηζητηθέντων Κειμένων τῆς Συνόδου καί τῶν προστεθέντων σ΄ αὐτά, ὅπως τό Μήνυμα, ἡ Ἐγκύκλιος, ἡ ἐναρκτήρια εἰσήγηση καί ἡ καταληκτήρια ὁμιλία τοῦ προέδρου (τά ὁποῖα ἀσφαλῶς καί χρήζουν μελέτης καί ἀναλύσεως καί δή τά δύο τελευταῖα, δηλαδή τά ἀναγνωσθέντα ὑπό τοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὅπου ἀρκετά σαφῶς διαγράφονται πεποιθήσεις, προθέσεις καί σχεδιασμοί τοῦ ἰθύνοντος αὐτοῦ νοός τῆς Μεγάλης Συνόδου καί τῶν ὁμοφρόνων συνεργατῶν του), πιστεύοντας ὅτι τώρα αὐτό ἀπαιτεῖται, προχωροῦμε στή σαφή καί ρητή διατύπωση τῆς ἀποτιμήσεως καί τῶν γενικῶν συμπερασμάτων, μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου καί τήν δημοσίευση τῶν Ἀποφάσεών της.
Σέ γενικές γραμμές τά πρός ἔγκριση προετοιμασθέντα Κείμενα παρέμειναν ἐκτός μερικῶν ἐπιφανειακῶν ἐπεμβάσεων καί τροποποιήσεων, ἀναλλοίωτα ὅσον ἀφορᾶ στήν οὐσία τοῦ πνεύματος καί τόν πυρήνα τοῦ περιεχομένου των, μέ ἐν μέρει ὀρθοδοξολογίες, κοσμικοῦ χαρακτῆρος προσεγγίσεις καί κυρίως καί βασικῶς Οἰκουμενιστικές ἑρμηνεῖες καί θεωρήσεις. Τό δέ ἐπίμαχο μεταξύ αὐτῶν, τό ἀναφερόμενο στίς σχέσεις τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μέ τόν λοιπό χριστιανικό κόσμο, γιά τό ὁποῖο σέ ἄρθρο μας δημοσιευθέν πρό τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου διετυπώσαμε τήν ἄποψη ὅτι ἐξ αὐτοῦ καί μόνον εἶναι δυνατόν νά χαρακτηρισθεῖ ἤ ὄχι Ληστρική ἡ ἐν λόγῳ Σύνοδος, κατεβλήθη προσπάθεια μεγάλη καί κατορθώθηκε νά παραμείνει ἐπί τῆς οὐσίας ἀκέραιο ὡς πρός τήν λογική καί σκοπιμότητά του, δηλαδή τήν “νομιμοποίηση” τῆς οἰκουμενιστικῆς πορείας τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως!
Ὁ κ. Βαρθολομαῖοςδοκιμάζοντας ἀντιδράσεις καί πνεύματα, ἀρχικῶς καθιέρωσε ἐτσιθελικῶς τήν καινοτομία τῶν Συνάξεων τῶν Προκαθημένων τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν,τοποθετώντας παρ’ αὐτῶ, ὡς πάπα τῆς Ἀνατολῆς, ἕκαστον ἐξ αὐτῶν, ὡς μικρό πάπα τῆς ἐκκλησίας ἑκάστου, καταργώντας ἐμμέσως τόν δῆθεν ὑπ’ αὐτοῦ τιμώμενο κανονικό Συνοδικό θεσμό. Μετά δέ ἀπό τόν πρῶτο αὐτό πειραματισμό του προχώρησε σέ μία ἐκτρωματικῶν, ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως, προδιαγραφῶν (συμμετοχῆς, λειτουργίας, τρόπου λήψεως ἀποφάσεων) Σύνοδο, στήν ὁποία ὅσοι θά συμμετεῖχαν,θά ἐγκλωβίζονταν στήν ὑπηρεσία τῶν σκοπῶν τῶν ἐμπνευστῶν καί διοργανωτῶν της! Ὅπερ καί ἐγένετο!
Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης, ὅπως ἐνδεικτικῶς θά δείξωμε κατωτέρω, ἐκ τῶν προτέρων, λόγῳ προδιαγραφῶν, σκοποῦ καί περιεχομένου, βρισκόταν στόν ἀντίποδα τῶν Ἁγίων καί Μεγάλων Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας!Ὡς πρός τήν συγκρότηση, τή λειτουργία, τόν χαρακτήρα, τή θεματολογία καί τίς προδιαγεγραμμένες ἀποφάσεις της συνιστοῦσε, ὅπως καί ἀπεδείχθη, Καινοτομία στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας καί βλάσφημη ἀνατροπή τῆς διαχρονικῆς καί καθηγιασμένης Παραδόσεώς της. Γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ παρά νά χαρακτηρισθεῖὑπό τῶν Ὀρθοδόξων ὡς Ληστρική καί νά ἐπιβάλλεται νά ἀποκηρυχθεῖὡς τοιαύτη!
Εἰδικότερον:
Ὡς πρός τόν χαρακτήρα της ἀποτελεῖἀναντιρρήτως Καινοτομία, διότι τελικῶς δέν εἶναι δυνατόν νά καταταγεῖ σέ καμμία παραδοσιακή Συνοδική μορφή καί κατηγορία, βάσει τῆς διαχρονικῆς κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καί παραδόσεως. Ἐνῶ, δηλαδή, ἔπρεπε νά προσδιορισθεῖ γιά νά κινηθεῖ ἐντός κανονικῶν ὁρίων καί νά κριθεῖ ἀναλόγως, τεχνηέντως καί μέχρι τέλους ἀρνήθηκε τήν ἔνταξή της σέ κανονικό πλαίσιο, πρός ἀποφυγή συγκρίσεων,μέ τό φαιδρό ἐπιχείρημα, ὑποστηριχθέν ὑπό τοῦ κ. Βαρθολομαίου καί τοῦ κ. Ἀναστασίου (Τιράνων) χωρίς καμμία κανονική καί πατερική κατοχύρωση, ὅτι εἶναι κάτι ἐντελῶς νέο καί πρωτόγνωρο,τό ὁποῖο ἔρχεται νά ἐξυπηρετήσει τήν εἴσοδο τῆς Ὀρθοδοξίας στή νέα ἐποχή!
Οὐσιαστικῶς πρόκειται γιά τέχνασμα καί ἐφεύρημα προκειμένου καί ἐν ὀνόματι τοῦ δῆθεν ἀνοίγματος πρός τόν σύγχρονο κόσμο καί τίς ἀνάγκες τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, νά ἐπιλεγεῖ συνοδικῶς καί πανορθοδόξως ἡ νέα ὁδός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλαδή τῆς ψευδεπιγράφου ἑνότητος ἐκτός Ἀληθείας.
Ὡς πρός τήν συγκρότηση καί τήν λειτουργία της, ἐπίσης, συνιστᾶ Καινοτομία καί ἀνατροπή τῆς Παραδόσεως, ἐφ’ ὅσον δέν ἔλαβον μέρος, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι δέν ἐπιτρεπόταν νά λάβουν μέρος, ὅλοι οἱ ἀνά τόν κόσμο ἐπίσκοποι, ἐλευθέρως καί μέ δικαίωμα-δυνατότητα ψήφου ἕκαστος, ὡς ὑπεύθυνος ποιμήν καί ἐπίσκοπος τῆς καθόλου ἐκκλησίας. Ἀντ’ αὐτοῦ συμμετεῖχε προκαθορισμένος ἀριθμός ἐπισκόπων κατά ὁμάδες, ἀνά ἐκκλησία καί μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἑκασταχοῦ προκαθήμενο ὡς διαχειριστή τῆς μιᾶς ἀνά ἐκκλησία ψήφου!
Ὡς πρός τή Θεματολογία της, ἐπίσης ὑπῆρξε Καινοτόμος ἀφοῦ δέν ἀκολούθησε τήν παγία καί καθιερωμένη καί ἐκκλησιολογικῶς ἐπιβεβλημένη ἀρχή τῆς διαπιστώσεως πρωτίστως τῆς συμφωνίας τῶν συγκροτούντων αὐτήν μελῶν ἐν τῆ αὐτῆὈρθοδόξῳ Πίστει καί Ὁμολογία καί ὅλων ὁμοῦ μετά τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Ὅρων καί Ἀποφάσεων τῶν προγενεστέρων Ἁγίων Ὀρθοδόξων Συνόδων, καθώς καί τῆς πρό παντός ἄλλου θέματος ἐξετάσεως τῶν Θεμάτων Πίστεως καί τῆς καταδίκης τῶν χρηζόντων καταδίκης συγχρόνων αἱρέσεων μέ πρῶτον τόν ἀντίχριστο καί ἐκκλησιομάχο Οἰκουμενισμό! Ἀντιθέτως ἀπεδέχθη σιωπηλῶς τή συμμετοχή καί δεδηλωμένων οἰκουμενιστῶν, δηλαδή αἱρετιζόντων, μέ χαρακτηριστικό παράδειγμα τόν προεδρεύσαντα αὐτῆς κ. Βαρθολομαῖο!
Ἀλλά καί ὡς πρός τίς Ἀποφάσεις της, ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης συνιστᾶ μείζονα ἀνατροπή τῆς Παραδόσεως καί προσβολή κατά τῆς παραδοθείσης Πίστεως, ἐξαιτίας σειρᾶς ὅλης κακοδόξων θέσεων (μέ ἀποκορύφωμα τή θεωρητική νομιμοποίηση τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως καί τή σιωπηρή ἀμνήστευση ὅλων τῶν μέχρι σήμερον τερατουργιῶν της, καθώς καί τήν ἀποδοχή τοῦ ἔργου τοῦ παναιρετικοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν) ἀλλά καί τῆς πρωτοφανοῦς διαδικασίας τῶν προειλημμένων ἐξωσυνοδικῶς καί ἐν πολλοῖς προκατασκευασμένων ἀποφάσεων καί ἄρα τῆςἐμπράκτου ἀναιρέσεως τῆς τάξεως τῆς ἐν Συνόδω καί ἐν Ἁγίω Πνεύματι λήψεως αὐτῶν.Ἐπιπροσθέτως σέ αὐτόν τόν τομέα τῶν Ἀποφάσεων ἀλλά καί τῶν συζητηθέντων ἐν Συνόδω θά πρέπει ἰδιαιτέρως νά ἐπισημάνωμε τή σημασία καί τή βαρύτητα τῶν δίκην Πρακτικῶν αὐτῆς θεωρουμένων καί ἐκλαμβανομένων ὁμιλιῶν-εἰσηγήσεων τοῦ Προέδρου αὐτῆς, διά τῶν ὁποίων, ὅμως, σαφῶς καί εὐθέως κηρύσσεται καί προάγεται ὁ παναιρετικός Οἰκουμενισμός!
Δυστυχῶς, οὔτε ἡ πληροφορία περί τῆς μή ὑπογραφῆς ὑπό μικρᾶς μειοψηφίας ἐπισκόπων τῶν ἀδέκτων Κειμένων τῆς Συνόδου μετριάζειτήν ἀποκαρδιωτική γιά τούς πιστούς διαπίστωση τῆς ἐκ φόβου, δειλίας, ἀνοχῆς, ὑποτιμήσεως τῆς σημασίας των ἤ συμφωνίας, ἀποδοχῆς πάντως ἀδιαμαρτυρήτως ὑπό πάντων, τῶν ὅσων προκλητικῶς ἀνέφερε καί ἐπαρουσίασε ὡς πλαίσιο καί προοπτική τῆς συγκεκριμένης διοργανώσεως καί ὅσων παρομοίων ἀκολουθήσουν, ὁ κ. Βαρθολομαῖος.
Τολμοῦμε νά διατυπώσουμε τήν ἄποψη ὅτι ἐάν προσυνοδικῶς τό κέντρο βάρους καί τό ἐπίμαχο σημεῖο ἀναφορᾶς αὐτῆς τῆς ληστρικῆς Συνόδου ἦταν τό πολυσυζητημένο Κείμενο τῶν σχέσεων τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μέ τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον (ὄχι τυχαίως, βεβαίως, ἀφοῦ εἶναι κοινός τόπος γιά τούς σκεπτομένους καί στοιχειωδῶς ἀντιλαμβανομένους ποῦ βαδίζωμε, ὅτι δηλαδή ἑπομένη προτεραιότητα τοῦ Φαναρίου εἶναι ἡ προώθηση τῆς φανερώσεως τῆς ἑνότητος μέ τόν Παπισμό), μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν της σημεῖο ἀναφορᾶς πρέπει νά εἶναι (καί) ἡἐναρκτήριος καί ἡ καταληκτήριος ἀποκαλυπτικές ὁμιλίες-εἰσηγήσεις τοῦ πρωτοστάτου τῆς προαγωγῆς τῆς ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς στόν Οἰκουμενισμό κ. Βαρθολομαίου.
Ὁ τύποις Οἰκουμενικός καί οὐσίᾳ Οἰκουμενιστής Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος μετά τοῦ ἐπιτελείου του εἶναι οἱ φορεῖς τῆς παναιρέσεως «ἐντός τῶν τειχῶν». Αὐτοί ὡς συνεχιστές, καί καθ’ ὁμολογία των, τῆς προδοτικῆς γραμμῆς τοῦ Μασόνου καί πανθρησκειαστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, τό ὅραμα τοῦ ὁποίου ὑλοποιοῦν, προάγουν τήν Ὀρθοδοξία στή λεωφόρο τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
Μέ τόλμη καί κατά πρόσωπο πάντων τῶν συμμετεχόντων ὁ κ. Βαρθολομαῖος διεκήρυξε εὐθαρσῶς (κατά τή λήξη τῶν ἐργασιῶν) ὅτι βαδίζει τήν ὁδό πού χάραξε ἡἘγκύκλιος τοῦ 1920, τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί ἐργάζεται μέ ὅλες του τίς δυνάμεις γιά τήν οἰκουμενιστική παγχριστιανική ἑνότητα! Γι’ αὐτό δέν ἐδίστασε ἐνώπιον πάντων καί ἐν μέση “Ἁγία καί Ὀρθοδόξω Συνόδω” νά ὀνομάσει τίς κοινότητες τῶν αἱρετικῶν “ἀδελφές Ἐκκλησίες” καί τούς παρισταμένους (πρωτοφανῶς!) στήν ἔναρξη καί λήξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου ἐκπροσώπους των, ὡς “ἐργάτας τοῦἈμπελῶνος τοῦ Κυρίου”. Ἐπανειλημένως, πέραν τῶν ὅσων βλασφήμως εἶναι καί καταγεγραμμένα στά τελικῶς ἐπικυρωθέντα Κείμενα, ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐπέμεινε στή διαστρέβλωση τῶν εὐαγγελικῶν καί Κυριακῶν λόγων περί ἑνότητος ἐν Χριστῶ καί ἐν τῆἈληθείᾳ, ἐπισύρων τίς σχετικές περί τῆς περιστροφῆς καί διαστροφῆς τῶν Θείων λόγων ἀρές καί τά ἀναθέματα τῶν Ἁγίων Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!
Κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω οἱὀρθόδοξοι ὀφείλουν, ἑπόμενοι αὐτοί, ἀφοῦ δέν τό ἔπραξαν οἱ συμμετασχόντες ἐκπρόσωποί των ἐπίσκοποι, τοῖς ἁγίοις Ἀποστόλοις καί Ἁγίοις Πατράσι, νά καταδικάσουν καί ἀποκηρύξουν τή Ληστρική Σύνοδο τῆς Κρήτης, πρίν καθιερωθεῖ καί ἐπαναληφθεῖ, κατά τά διακηρυχθέντα! Πρέπει δέ,νά ἀπορριφθεῖὡς γεγονός καί συνολικῶς, γιά νά μή ὑπάρχει περιθώριο συγχύσεως καί παραπλανήσεως τῶν ἀνυποψιάστων καί ἁπλουστέρων πιστῶν ἐκ τῆς συζητήσεως καί ἀντιπαραθέσεως περί τῶν ἐπί μέρους. Αὐτό θά ἐξυπηρετοῦσε τούς σκοπούς τῶν φιλαιρετικῶν καί τῶν οἰκουμενιστῶν.
Περί δέ τῆς τελικῆς στάσεως ὅσων (ἐκκλησιῶν) ἀπουσίασαν ἀπό τήν Σύνοδο, ἔναντι αὐτῆς καί τῶν Ἀποφάσεών της, μόλις πού χρειάζεται νά διατυπωθεῖ ὅτι θά πρέπει, κατά τά προαναφερθέντα, συνολικῶς νά τά ἀπορρίψουν καί νά μή παρασυρθοῦν σέ ὁτιδήποτε ἄλλο, τό ὁποῖο θά τούς ἐξέθετε ἀκυρώνοντας τήν ἀρχική ὀρθή στάση καί ἐπιλογή των, ἀκόμη καί ἄν καί ἕτεροι παράγοντες εἶχαν συμβάλλει σέ ἐκεῖνα.
Εἰδάλλως, τό νέο πνεῦμα αὐτῆς τῆς Συνόδου, δηλαδή ἡ πλάνη καί ἡ διαβολή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σάν ἄλλο δηλητήριο, θά περάσει στό αἷμα τοῦ σώματος τῶν πιστῶν καί ὅπως δήλωσε ἀκόμη καί τήν τελευταία στιγμή ὁ κ. Βαρθολομαῖος, κατά τήν ὁμιλία του στό Συλλείτουργο τῶν ἐννέα προκαθημένων στά Χανιά τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, θά μυηθοῦν σ’ αὐτά ὅλοι καί θά “κατηχηθοῦν” σχετικῶς, ἀκόμη καί τά μικρά παιδιά!
Ἡ εὐθύνη ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν οἱ Πατέρες μας, εἶναι στά χέρια μας καί θά δώσουμε φρικτό λόγο γι’ αὐτό!
“Πάντα τοίνυν τά παραδεδομένα ἡμῖν διά τε νόμου, καί προφητῶν, καίἀποστόλων καί Εὐαγγελιστῶν δεχόμεθα καί γινώσκομεν, καί σέβομεν, οὐδέν περαιτέρω τούτων ἐπιζητοῦντες…Ταῦτα ἡμεῖς στέρξωμεν, καίἐν αὐτοῖς μείνωμεν, μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, μηδέὑπερβάντες τήν θείαν Παράδοσιν”.
“Διό, ἀδελφοί, στῶμεν ἐν τῇ πέτρα τῆς πίστεως, καί τῇ παραδόσει τῆς Ἐκκλησίας μή μεταίροντες ὅρια ἅἔθεντο οἱἅγιοι Πατέρες ἡμῶν, μή διδόντες τόπον τοῖς βουλομένοις καινοτομεῖν καί καταλύειν τήν οἰκοδομήν τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ καθολικῆς καίἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Εἰ γάρ δοθῆἄδεια παντί βουλομένω κατά μικρόν ὅλον τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καταλυθήσεται” ( Ἁγίου΄Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Ἐκδ.Ὀρθ. Πίστεως P.G.94, c722A, PG94 c1356 CD).
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
