Τι έδειξε μελέτη 45 ετών για τα ιδιοφυή παιδιά

Η μακροβιότερη μελέτη για παιδιά-ιδιοφυΐες – Εξετάστηκαν 5.000 χαρισματικά παιδιά – Τα αποτελέσματα εντυπωσιάζουν

Το 1971 ο Αμερικανός ψυχολόγος Τζούλιαν Στάνλεϊ ξεκίνησε στο πανεπιστήμιο Johns Hopkins University στην Βαλτιμόρη, στην πολιτεία Μέριλαντ των ΗΠΑ, τη μεγαλύτερη μελέτη για παιδιά – ιδιοφυΐες που έχει γίνει ποτέ στον κόσμο.

Η σχετική μελέτη με τίτλο «The Study of Mathematically Precocious Youth» (SMPY) κατέγραψε σε βάθος 45 ετών την συμπεριφορά και τις επιδόσεις 5.000 χαρισματικών μαθητών για να δώσει σήμερα στη δημοσιότητα τα συμπεράσματά της.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αποτελέσματα της μελέτης είναι ότι ακόμα και τα ιδιοφυή παιδιά για να επιτύχουν στην ζωή τους χρειάζονται την κατάλληλη εκπαίδευση, ώστε να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητες τους.
Οι ερευνητές εξέτασαν τις συμπεριφορές και τα χαρακτηριστικά των «χαρισματικών» παιδιών λαμβάνοντας υπ’ όψην τη μετέπειτα επαγγελματική τους σταδιοδρομία τους και το επίπεδο της εκπαίδευσής τους.

Τι έδειξε η μελέτη:

1. Τα ιδιοφυή παιδιά δε λαμβάνουν αρκετή προσοχή

Τα ιδιοφυή παιδιά συχνά λαμβάνουν πολύ λιγότερη προσοχή από τους δασκάλους τους, οι οποίοι, συνήθως, είχαν την τάση να βοηθήσουν τα παιδιά με πιο «μέτριες» δυνατότητες.

Όταν οι ερευνητές του SMPY εξέτασαν πόση προσοχή έδιναν οι δάσκαλοι σε αυτά τα «προικισμένα παιδιά» διαπίστωσαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ώρας τους δαπανήθηκε, βοηθώντας τους μαθητές με πιο χαμηλή επίδοση να φτάσουν στη μέση.

Οι ερευνητές τόνισαν, δηλαδή, ότι συχνά οι γονείς και οι δάσκαλοι κάνουν το λάθος να στρέφουν την προσοχή και το ενδιαφέρον τους, στους μαθητές με χαμηλές επιδόσεις και θεωρούν ότι τα χαρισματικά παιδιά δεν χρειάζονται βοήθεια.

2. Η νοημοσύνη τους ποικίλει

Το να είσαι έξυπνος δεν σημαίνει μόνο να έχεις τη δυνατότητα να απομνημονεύσεις γεγονότα ή να ανακαλέσεις ονόματα και ημερομηνίες. Το SMPY έδειξε ότι μερικά από τα πιο έξυπνα παιδιά έχουν δυνατή αίσθηση του χώρου – χωρική νοημοσύνη.

Αυτά τα παιδιά έχουν ένα ταλέντο στην απεικόνιση συστημάτων, όπως το ανθρώπινο κυκλοφορικό σύστημα ή την ανατομία ενός αυτοκινήτου. Το 2013, οι έρευνες κατέληξαν ότι υπάρχει ισχυρή σχέση μεταξύ χωρικής νοημοσύνης και αριθμού πτυχίων και επιστημονικών δημοσιεύσεων.

3. Τα τεστ ευφυΐας δεν είναι πάντα χάσιμο χρόνου

Τα τυποποιημένα τεστ δεν μπορούν να μετρήσουν 100% τα «χαρίσματα» των παιδιών.

Ωστόσο, σύμφωνα με την έρευνα, τα διάφορα τεστ ευφυΐας κατέχουν κάποια προγνωστική δύναμη – ενώ παράλληλα καταγράφουν παράγοντες όπως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και το επίπεδο πρακτικής.

Η Camilla Benbow, μία από τις βασικές ερευνήτριες της μελέτης, δήλωσε ότι αυτά τα τεστ είναι ιδανικά προκειμένου να δείξουν την κλίση των παιδιών με σκοπό οι εκπαιδευτικοί να μπορούν να επικεντρώσουν την προσοχή τους σ’ αυτές.

4. Τα ευφυή παιδιά δεν είναι «στατικά»

Η ψυχολόγος, Carol Dweck, διαπίστωσε ότι οι επιτυχημένοι άνθρωποι τείνουν να διατηρούν αυτό που είναι γνωστό ως «νοοτροπία ανάπτυξης» σε αντίθεση με μια «σταθερή νοοτροπία». Θεωρούν τους εαυτούς τους ως «ρευστά» όντα που μπορούν να προσαρμοστούν, να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν – δεν είναι στατικά.

Η έρευνα κατέληξε, επίσης, στο γεγονός, ότι τα πρώτα σημάδια της γνωστικής ικανότητας των παιδιών μπορούν να προβλέψουν καλά την μετέπειτα εξέλιξη τους.

Από εκεί και πέρα, εξαρτάται από τους γονείς και τους δασκάλους πόσο έγκαιρα θα αναγνωρίσουν τις ικανότητες αυτές και από πόσο νωρίς θα αρχίσουν να τις καλλιεργούν.

5. Τα ευφυή παιδιά θα πρέπει να «πηδούν» τάξεις

Οι ερευνητές κατέληξαν στο ότι αν θέλουμε να βοηθήσουμε τα προικισμένα παιδιά να εξελιχθούν πιο πολύ και πιο γρήγορα, τότε θα πρέπει να τους «προχωράμε» τάξεις.

Οι ειδικοί έδειξαν ότι οι φοιτητές που είχαν τη δυνατότητα να «πηδήξουν» κάποιες τάξεις, είχαν 60% περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν ένα μεταπτυχιακό δίπλωμα και διδακτορικά σε τομείς όπως η επιστήμη, η τεχνολογία, η μηχανική ή τα μαθηματικά.

Κεντρικό μήνυμα της σχετικής μελέτης SMPY είναι: «Μην ξεχνάτε τα χαρισματικά παιδιά». Ο μελετητής και ψυχολόγος Jonathan Wai, τονίζει:«Είτε μας αρέσει, είτε όχι, αυτοί οι άνθρωποι ελέγχουν πραγματικά την κοινωνία μας. Τα παιδιά που βρίσκονται στην κορυφή τείνουν να γίνουν επιφανείς επιστήμονες, ακαδημαϊκοί, CEOs, δικαστές, γερουσιαστές και δισεκατομμυριούχοι».