Φέρνουμε οι γονείς τα παιδιά στον κόσμο. Τι χαρά, τι όμορφα που αισθανόμαστε όταν είναι μικρά. Βιαζόμαστε να μεγαλώσουν αλλά όταν έλθει αυτή η εφηβεία λέμε: «Τι καλά που ήταν όταν τα είχαμε μικρά»!

Το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι οι έφηβοι δεν είναι παιδιά και κυρίως ότι δεν είναι μόνο παιδιά μας. Ανήκουν στον κόσμο, ανήκουν στο μέλλον, ανήκουν στον εαυτό τους είναι αυτόνομες προσωπικότητες επισημαίνει ο κ. Στέφανος Χρ. Κουμαρόπουλος, Δρ. Συμβουλευτικής – Εκπαιδευτικός, Υπεύθυνος Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Δ΄ Δ.Δ.Ε. Αθήνας.

Ας δούμε μερικές χρήσιμες συμβουλές που πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι οι γονείς για να μην χάσουμε την επαφή με τα εφηβάκια μας:

· Προετοιμάζουμε τους εφήβους για τη διαμόρφωση ενός Προσωπικού Σχεδίου Ζωής. Φροντίζουμε αυτό το σχέδιο να μην είναι επηρεασμένο από δικές μας ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή δικά μας όνειρα.

· Πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε φορτώνουμε τα παιδιά μας με τα δικά μας όνειρα. Αυτά μπορεί να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα στο επαγγελματικό προσανατολισμό τους, στη επιλογή τρόπου ζωής, φίλων κ.α.

· Οι γονείς θα βοηθήσουμε τους νέους να σχεδιάσουν τα δικά τους όνειρα δεν χρειάζεται να τους δανείσουμε τα δικά μας.

· Ένας έφηβος που έχει προσωπικά σχέδια και φιλοδοξίες έχει μεγαλύτερες ψυχικές τους αντοχές για να αντιμετωπίζει το μαραθώνιο αγώνα του για να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του (μαθήματα σχολείου, ξένες γλώσσες, αθλητισμός, μουσικές σπουδές κ.α.).

· Ένα λάθος που κάναμε αλλά και κάνουμε οι περισσότεροι γονείς ακόμα είναι να νομίζουμε ότι με την επιτυχία των παιδιών σε ένα Πανεπιστήμιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ έχουμε ολοκληρώσει την αποστολή μας. Πρέπει να το αναθεωρήσουμε.

· Οι έφηβοί μας είναι ξεχωριστές προσωπικότητες, που έχουν, όμως, ανάγκη καθοδήγησης, ορίων αλλά και κατανόησης και διαλόγου.

· Η ισορροπία ανάμεσα στην επιβολή ορίων και ευθυνών και την παροχή υπεύθυνης ελευθερίας από την πλευρά των γονιών στους εφήβους είναι μία δύσκολη εξίσωση όχι όμως και άλυτη.

· Μεγαλώνοντας εφήβους στον 21ο αιώνα δίνουμε προτεραιότητα στη σωματική αλλά ιδιαίτερα στην ψυχική τους υγεία. Αν θέλουμε πετυχημένους και ολοκληρωμένους νέους πρέπει να φροντίσουμε για την ψυχική τους ευεξία και την ψυχοσωματική τους υγεία. Είναι τα οχήματα για να πετύχουν στη ζωή.

· Για να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα και επιτυχημένα παιδιά πρέπει να κρατήσουμε ένα μέτρο ανάμεσα στην υπερ-προστατευτικότατα και την αδιαφορία. Ούτε η συνεχής ενασχόληση και εποπτεία κάνουν καλό ούτε και η χωρίς προϋποθέσεις παροχές και οι χωρίς όρια ελευθερίες κάνουν καλό στους εφήβους. Οι έφηβοι θέλουν καθοδήγηση με αγάπη αλλά και με σεβασμό της προσωπικότητάς τους.

· Τέλειοι έφηβοι δεν υπάρχουν ούτε αλάθητοι γονείς. Τα παιδιά είναι ανθεκτικά στα δικά μας λάθη, αρκεί να μην είναι σοβαρά και να τα διορθώνουμε με πολλές θετικές συμβολές.

· Εκείνο που κυρίως απεχθάνονται οι έφηβοι είναι το κήρυγμα. Τα συνεχή πρέπει και μη χωρίς επιχειρήματα. Εμείς ως γονείς θα το κάνουμε το «το κήρυγμα» αλλά χαριτωμένα και με άλλον τρόπο πιο αποτελεσματικό. Με συζήτηση για συμπεριφορές ακόμη και με μία προμελετημένη σκηνή (π.χ. η αργοπορία).

· Να ενθαρρύνουμε τους εφήβους να αναλαμβάνουν ευθύνες από τώρα (ψώνια τόσο της οικογενείας όσο και δικά τους, πλύσιμο αυτοκινήτου, επισκευή κάποιων επίπλων, καθάρισμα του δωματίου τους αλλά και του σπιτιού, σιδέρωμα και άπλωμα των ρούχων, μαγείρεμα).

· Πολύ σημαντικό θέμα σ’ αυτή την ηλικία των παιδιών μας είναι η υποχώρηση του γονέα χωρίς θυμό από τη σχέση εξάρτησης που είχε το παιδί μαζί του. Ο γονιός πρέπει ψυχολογικά να δεχτεί την καινούρια πραγματικότητα. Να προετοιμαστεί για μια ενήλικη σχέση με τα παιδιά του. Κυρίως πρέπει να ετοιμαστεί με το σύντροφό του και άλλους φίλους του για το σύνδρομο «της άδειας φωλιάς» που κάνει δυστυχισμένους γονείς και ενήλικες νέους.

· Να αντιμετωπίσει ο γονιός την κρίση της μέσης ηλικίας, δημιουργικά ανακαλύπτοντας καινούρια ενδιαφέροντα (γυμναστήριο, χόμπι, κοινωνικές δραστηριότητες) αλλά είναι και ευκαιρία να ανακαλύψουμε εκ νέου και να τονώσουμε τη σχέση των δύο συζύγων. Αυτό θα κάνει πιο ευτυχισμένους και εμάς και τους εφήβους μας.

· Όταν κάτι δεν πάει καλά σ’ όλα αυτά δεν ντρέπονται οι γονείς των εφήβων να απευθυνθούν για συμβουλευτική βοήθεια σε φορείς αρωγής (συμβουλευτικούς σταθμούς, ψυχολόγους κ.ά.) όταν διαπιστώσουν ότι δεν μπορούν μόνοι τους να βγουν από κάποια αδιέξοδα. Η ψυχική-συναισθηματική επιβάρυνση των γονιών έχουν άμεση επίπτωση στην ψυχική ευεξία του εφήβου.

· Οι υπεύθυνοι γονείς κάνουν υπομονή σε περιπτώσεις διαζυγίου ή διενέξεων μεταξύ συζύγων. Δεν δηλητηριάζουν με τοξικά συναισθήματα τον ευάλωτο κόσμο των εφήβων. Αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και υφίστανται τις συνέπειες. Οι έφηβοι δεν μπορούν να μετέχουν παρά σύμφωνα με τις δυνάμεις τους στα προβλήματα της οικογένειας. Δεν είναι ούτε οι ψυχολόγοι ούτε οι δικαστές των γονέων τους. Τους αγαπούν και τους δύο για αυτό που είναι.

· Και γι’ αυτό οφείλουν οι γονείς να προσέχουν τα λόγια τους προς τους εφήβους τους για τον άλλο γονέα σε περίπτωση διαζυγίου ή διενέξεων. Αν δεν πέτυχαν (και είναι μόνο δική τους ευθύνη) στο γάμο τους ας πετύχουν στο διαζύγιο. Κουβέντες όπως έχεις τα ελαττώματα της μητέρας σου ή του πατέρα σου δημιουργούν μεγάλα συναισθηματικά προβλήματα στους εφήβους.

· Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να συζητούν το πρόβλημά τους και με άλλους είτε έμπιστους συνομηλίκους είτε σημαντικούς ενήλικες (καθηγητές, συγγενικό πρόσωπο). Το σύνθημα είναι: «το να μιλάς σε ελευθερώνει».

· Ο υγιής γονιός φροντίζει να καλλιεργεί το πνεύμα του έχει πνευματικές αναζητήσεις, αξίες, πίστη, ιδανικά. Αποφεύγει όμως τους φανατισμούς και τις ακρότητες. Παράλληλα φροντίζει το σώμα του (υγεία, γυμναστήριο κ.α.). Έτσι γίνονται παράδειγμα προ μίμηση για τα παιδιά τους.

· Οι ευτυχισμένοι γονείς φροντίζουν και να διασκεδάζουν, να παίζουν κυρίως όμως ψυχαγωγούνται τόσο με τα παιδιά τους όσο και με άλλους συνομηλίκους τους. Μαθαίνουν να μετατρέπουν σε παιχνίδι όλα όσα κάνουν.

· Ευτυχισμένοι γονείς φροντίζουν να έχουν ποιοτικές και ήπιες απολαύσεις και αποφεύγουν τα επικίνδυνα (γρήγορη οδήγηση, βία, παραβατικότητα) και τους κάθε είδους εθισμούς (κάπνισμα, ποτό, ουσίες, κ.ά.) Αν έχουν κάποιες εξαρτήσεις κάνουν αγώνα για να τις κόψουν.

· Οι ευτυχισμένοι γονείς χρησιμοποιούν, τα ΜΜΕ, την τηλεόραση, τις εφημερίδες και τα περιοδικά, τον Η/Υ, το διαδίκτυο, αλλά δεν είναι «κολλημένοι με αυτά. Προτιμούν δημιουργικούς τρόπους ψυχαγωγίας αλλά και την επαφή με τη φύση. Έτσι δίνουν και το καλό παράδειγμα.

· Οι ευτυχισμένοι γονείς κάνουν καλή παρέα και έχουν φίλους. Μοιράζονται μαζί τους στιγμές χαράς, διασκέδασης αλλά και τις κοινές τους ανησυχίες και «ανοίγονται» για τα θέματα που τους απασχολούν.

· Οι ευτυχισμένοι γονείς μετατρέπουν τις αποτυχίες, τις ανησυχίες και την ντροπή τους σε πρωτοβουλίες υπεύθυνες γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.

· Οι ευτυχισμένοι γονείς υπερασπίζονται τον εαυτό τους και δεν αφήνουν τους άλλους να τους κακοποιούν λεκτικά ή σωματικά. Πόσο μάλλον τα παιδιά τους, τα οποία και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο (χωρίς ακρότητες).

· Οι ευτυχισμένοι γονείς εργάζονται με μέτρο και χωρίς ακρότητες. Φροντίζουν πάντα να έχουν χρόνο για τους ίδιους και την οικογένεια.

Οι ευτυχισμένοι γονείς λένε στα παιδιά τους ότι η εφηβεία είναι η ηλικία της χαράς και της απόλαυσης και το Σχολείο ο τόπος που πρέπει να συνδυάζεται με τα αισθήματα αυτά. Δεν αφήνουν το άγχος των βαθμών και τις πολλές δραστηριότητες να βυθίσουν τα παιδιά τους σε μελαγχολία. («Τι όφελος ένας έφηβος να έχει σαρώσει τα αριστεία, να έχει όλα τα πτυχία μέχρι και proficiency, να είναι πρωταθλητής να μπει με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο όμως να είναι ψυχικά επιβαρυμένος;»)

Κωνσταντίνα Ντουντούμη