Οι γονείς ανησυχούν πολύ για τις επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο και έχουν δίκιο. Οι μελέτες όμως που έχουν δίκιο. Οι μελέτες που έχουν γίνει όμως μέχρι σήμερα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μοναδικό μέλημα των γονιών δεν πρέπει να είναι πώς θα βοηθήσουν το παιδί στα μαθήματα. Δεν είναι απλά να εξετάσουν το παιδί αν έχει διαβάσει τα μαθήματά του μέσα στη διάρκεια της ημέρας ή αν έχει προετοιμαστεί καλά για τις εξετάσεις. Οι γονείς πρέπει να δημιουργούν υπεύθυνα άτομα, αλλά κυρίως άτομα με αυτοπεποίθηση.
Όσο υψηλότερη είναι η αυτοπεποίθηση ενός παιδιού τόσο καλύτερες επιδόσεις θα έχει στο σχολείο και στις εξετάσεις. Ανάλογα με την αυτοεκτίμησή του το παιδί του το παιδί θα χρησιμοποιήσει και τους κατάλληλους μηχανισμούς για να επιλύσει τις δυσκολίες που θα συναντήσει στο σχολείο και στο διάβασμα. Γιατί; Γιατί θα καταφέρει να έχει μεγαλύτερη ευκολία προσαρμογής στη δυσκολία. Γιατί θα βλέπει με σιγουριά το μέλλον του και θα αντιμετωπίζει με περισσότερο θάρρος την πραγματικότητα:
Ένας 15χρονος μαθητής κάποτε μου είχε πει. “Η περασμένη χρονιά ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Είχα μείνει πολύ πίσω, κυρίως στα μαθηματικά. Μίλησα με τον πατέρα μου και μου ανέφερε πως και εκείνος αντιμετώπιζε τις δυσκολίες. Μου έδειξε τον εαυτό του σαν παράδειγμα. Δες μου είπε, και εγώ αντιμετώπιζα δυσκολίες και έγινα πολιτικός μηχανικός! Μου έδωσε πολύ κουράγιο το παράδειγμά του! Δούλεψα περισσότερο όταν κατάλαβα ότι μπορώ να τα καταφέρω. Το επόμενο τρίμηνο οι βαθμοί στα μαθηματικά ήταν πολύ καλύτεροι!”

Τι συμβαίνει όταν η αυτοεκτίμηση του παιδιού είναι χαμηλή;


Δεν καταβάλλει την απαιτούμενη προσπάθεια γιατί τα βλέπει όλα αρνητικά.

Κρατά μια μοιρολατρική στάση και δεν μπορεί να αλλάξει τις επιδόσεις του. Είναι σίγουρο πώς δεν θα τα καταφέρει ό, τι και αν κάνει.

Μια 18χρονη μου είχε αναφέρει κάποτε.

“Όταν έφτασα στη Β λυκείου σταμάτησα τις σπουδές μου. Η χρονιά είχε ξεκινήσει άσχημα από την αρχή δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τους εντατικούς ρυθμούς που μας επέβαλλαν οι καθηγητές. Μόλις πήρα την πρώτη κακή βαθμολογία άρχισα να έχω αμφιβολίες και να μη θέλω να συνεχίσω. Πέταγα την τσάντα μου σε μια γωνία όταν γύριζα σπίτι και την ξανάνοιγα το πρωί. Έλεγα στον εαυτό μου πώς δεν ήμουν άξια για σπουδές αφού είχα τέτοιο άγχος και χρειαζόμουν τόση προσπάθεια” .

Συμβουλές για καλύτερη στήριξη του παιδιού:

-Πριν ασχοληθείτε με το πώς θα αυξήσετε την αυτοεκτίμηση του παιδιού σας ασχοληθείτε με τη δική σας πρώτα!

-Η καλύτερη διαπαιδαγώγηση να ξέρετε είναι το παράδειγμά σας. Τα παιδιά αποτυπώνουν και μιμούνται τον τρόπο με τον οποίο εσείς αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες σας.


-Να εκδηλώνετε συστηματικά την αγάπη σας προς αυτά.

-Ποτέ μην κάνετε ψυχολογικό εκβιασμό. Μην δείξετε ποτέ ότι αν δεν τα πάνε καλά στις εξετάσεις ή αν δεν διαβάσουν όσο θα έπρεπε, θα αλλάξουν τα δικά σας συναισθήματα. “Μη λέτε πολύ με στεναχώρησες. Με απογοήτευσες”. Είναι καλύτερα να πείτε “Θα ήταν καλό να το είχες κάνει διαφορετικά ή να είχες διαβάσει πιο πολύ”.

-Δείξτε ενδιαφέρον για όλες τις ασχολίες και τα ενδιαφέροντά του. Όχι μόνο για το διάβασμα.

-Μάθετε στο παιδί πώς μια αποτυχία δεν πρέπει να μας οδηγεί στην κατάρρευση. Με ποιο τρόπο; Μα φυσικά με τη δική σας συμπεριφορά, το δικό σας παράδειγμα.

-Μη το συγκρίνετε ποτέ με άλλα παιδιά, αδέρφια, ξαδέρφια, φίλους.

-Μη το αφήσετε να κλειστεί στον κόσμο του αν νιώσει απογοητευμένο από τις επιδόσεις του, μιλήστε μαζί του αναζητήστε τα αίτια.

-Να μιλάτε οι δυο σας με το παιδί. Δεν είναι καλό να μιλάτε εκ μέρους και του μπαμπά και της μαμάς. Χρειάζεται να δώσετε στην προσωπική επαφή και επικοινωνία.