Για τα μικρά παιδιά 4-6 χρόνων, η χρήση του υπολογιστή πρέπει να είναι περιορισμένη-να μην ξεπερνά τα 20-30 λεπτά τη φορά-και πάντα με την επίβλεψη του γονιού. Το παιδί δεν έχει κατακτήσει ακόμη τη γραφή και την ανάγνωση και για αυτό δυσκολεύεται να κατανοήσει το μηχανισμό λειτουργίας του συγκεκριμένου μηχανήματος.

Από τα 7 χρόνια προτείνεται η χρήση του υπολογιστή να είναι περίπου μισή ώρα την ημέρα, όμως τα Σαββατοκύριακα ή τις αργίες θα μπορούσε να είναι λίγο μεγαλύτερη πάντα όμως με τη σύμφωνη γνώμη του γονιού, την επίβλεψη του και σε συνδυασμό με άλλες δραστηριότητες που έχει το παιδί.
Από τα 9 χρόνια το παιδί ήδη κατανοεί πολύ περισσότερα για τη λειτουργία του υπολογιστή και του διαδικτύου και αρχίζει να τον χρησιμοποιεί για κάποιες σχολικές εργασίες-καλό είναι πάντα με την επιστασία του γονιού. Η χρήση μπορεί να φτάσει τη μιάμιση ώρα.
Από τα 11-12 χρόνια και ιδιαίτερα στην εφηβική ηλικία, ο υπολογιστής γίνεται τρόπος ζωής, αφού εκεί τα παιδιά αναζητούν πληροφορίες για τα μαθήματά τους, γράφουν εργασίες για το σχολείο, ψυχαγωγούνται, βλέπουν ταινίες, μπαίνουν σε τόπους κοινωνικής δικτύωσης για να μιλήσουν με τους φίλους τους, ανεβάζουν μουσική ή δικά τους βίντεο. Αυτό ενδεχομένως οδηγεί αρκετά παιδιά στην κατάχρηση, κυρίως αν οι γονείς χαλαρώσουν ή και εγκαταλείψουν τα όρια.
Οι αμερικανοί υπολόγισαν ότι κατά μέσο όρο ένα παιδί στην εφηβεία περνάει 6 ώρες την ημέρα μπροστά σε μια οθόνη, είτε του υπολογιστή είτε του κινητού του ή σε κάποιες πλατφόρμες παιχνιδιού- τις υπόλοιπες ώρες οι συσκευές αυτές σπάνια κλείνουν, αλλά απλώς το παιδί μπορεί να κάνει κάτι άλλο και να ρίχνει σε αυτές μια ματιά για μηνύματα.
Να υπογραμμιστεί ότι για τα παιδιά που έχουν κινητικά προβλήματα ο υπολογιστής είναι σωστός θησαυρός, γιατί παρέχει σε αυτά πρόσβαση στον έξω κόσμο παρότι τα ίδια δε μπορούν να μετακινηθούν εύκολα. Γενικά όμως ο υπολογιστής πρέπει να λειτουργεί σαν συμπλήρωμα και όχι να υποκαθιστά άλλες δραστηριότητες, κυρίως την κίνηση και την επαφή με συνομήλικα παιδιά.

Αλεξάνδρα Καππάτου, Παιδοψυχολόγος