Συχνά οι δυσλεξικοί, που δεν έχουν παρακολουθήσει κάποιο πρόγραμμα αποκατάστασης των δυσκολιών τους, ανακουφίζονται όταν τελειώνουν το σχολείο ή ολοκληρώνουν τις σπουδές τους καθώς θεωρούν ότι απαλλάσσονται από την “τυραννία” της εκπαίδευσης και των καταστάσεων που τους κάνουν να αισθάνονται λιγότερο ικανοί απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι.

Παρόλο που στην ενήλικη ζωή τα συμπτώματα παύουν να συνδέονται με τη μαθησιακή επίδοση και τη συμπεριφορά στο σχολείο, εξακολουθούν να υπάρχουν και να εμφανίζονται στην καθημερινότητα εφόρου ζωής.

Τα συνηθισμένα συμπτώματα κατά την εφηβεία και την ώριμη ηλικία είναι: δυσκολία στην επεξεργασία ακουστικών πληροφοριών, συχνή απώλεια προσωπικών αντικειμένων, περιορισμένες δυνατότητες οργάνωσης, αργό ρυθμό στην ανάγνωση κειμένου, δυσκολία στην κατανόηση κατά την ανάγνωση, δυσκολία απομνημόνευσης ονομάτων ανθρώπων ή τοποθεσιών, διστακτικός λόγος, δυσκολία εύρεσης των κατάλληλων λέξεων, δυσκολία οργάνωσης των ιδεών και απόδοσης τους στο γραπτό λόγο, προβλήματα στην ορθογραφία, αδυναμία να θυμηθούν αριθμούς με τη σωστή σειρά (π.χ. αριθμούς τηλεφώνου), περιορισμένη αυτοεκτίμηση που οφείλεται σ’ απογοητεύσεις του παρελθόντος, περιορισμένη ικανότητα να βρίσκουν τους γύρω δρόμους και δυσκολία να βρουν το αυτοκίνητο τους σε χώρο στάθμευσης που δεν είναι οικείος.

Με την πάροδο των ετών, πολλοί από τους δυσλεξικούς αναπτύσσουν δεξιότητες που τους ειτρέπουν να αντισταθμίζουν τις δυσκολίες τους. Ωστόσο, οι δευτερογενείς