Στο σχολείο, η εικόνα του καθηγητή πίσω από την έδρα μπορεί να μοιάζει σταθερή και ελεγχόμενη, όμως η καθημερινότητα του επαγγέλματος είναι πολύ πιο απαιτητική απ’ όσο φαίνεται. Η διδασκαλία δεν είναι απλώς μετάδοση γνώσης. Περιλαμβάνει διαχείριση ομάδας, πειθαρχία, συναισθηματική επένδυση και συνεχή επαγρύπνηση. Πολλοί εκπαιδευτικοί, ιδιαίτερα στη μέση και πρωτοβάθμια εκπαίδευση, διαπιστώνουμε οτι βιώνουν μια σταδιακή επαγγελματική φθορά, αποτέλεσμα της συνεχούς τριβής με την τάξη και της έλλειψης ουσιαστικής υποστήριξης.
Η κούραση της καθημερινής επαφής με την τάξη
Η διαχείριση ενός πολυπληθούς και συχνά ετερόκλητου μαθητικού συνόλου απαιτεί από τον εκπαιδευτικό να βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση. Δεν πρόκειται μόνο για τη διδασκαλία της ύλης, αλλά για τη συνεχή παρακολούθηση της συμπεριφοράς, την πρόληψη εντάσεων και την προσαρμογή του μαθήματος στις ανάγκες κάθε παιδιού.
Δείτε Ζαχαράκη: Τι φέρνει η Τεχνητή Νοημοσύνη στα σχολεία
Η συναισθηματική ενέργεια που απαιτείται για να διατηρείται η συνοχή μιας τάξης επί ώρες καθημερινά, συχνά οδηγεί σε ψυχική κόπωση. Η έλλειψη υποστηρικτικών δομών, όπως ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, εντείνει το βάρος που επωμίζονται οι εκπαιδευτικοί.
Οι συμπεριφορικές δυσκολίες ως παράγοντας εξουθένωσης
Τα τελευταία χρόνια, πολλοί εκπαιδευτικοί αναφέρουν αυξημένη εμφάνιση προβληματικών συμπεριφορών στις σχολικές αίθουσες. Η έλλειψη ορίων, η επιθετικότητα ή η πλήρης αδιαφορία από πλευράς μαθητών, απαιτούν από τον καθηγητή να λειτουργεί συνεχώς ως παιδαγωγός, εμψυχωτής, σύμβουλος και πειθαρχικός υπεύθυνος ταυτόχρονα.
Η συνεχής διαχείριση τέτοιων περιστατικών δημιουργεί υψηλά επίπεδα στρες και αίσθημα αδυναμίας, ειδικά όταν δεν υπάρχει θεσμική στήριξη ή σαφές πλαίσιο αντιμετώπισης μέσα στο σχολείο.
Δείτε ακόμη Νέα καταγγελία πειθαρχικών διώξεων: Εκπαιδευτικοί στο πειθαρχικό επειδή κατήγγειλαν προβλήματα
Η κόπωση που δεν «καταγράφεται» στο ωρολόγιο πρόγραμμα
Το επίσημο διδακτικό ωράριο δεν αποτυπώνει το σύνολο των υποχρεώσεων ενός εκπαιδευτικού. Οι ώρες που αφιερώνονται σε διορθώσεις, προετοιμασία μαθημάτων, συμβούλια τάξεων, σχολικές γιορτές ή εξωσχολικές δράσεις, συνθέτουν μια καθημερινότητα πολύ πιο φορτωμένη απ’ όσο δείχνουν οι αριθμοί.
Επιπλέον, η συνεχής ανάγκη για προσαρμογή σε νέες πλατφόρμες, αξιολογήσεις, εγκυκλίους και αλλαγές στο πρόγραμμα, προσθέτει επιπλέον στρες και καθήκοντα που δύσκολα διαχειρίζονται χωρίς εξάντληση.
Ο κύκλος φθοράς μέσα στη σχολική χρονιά
Η κόπωση των εκπαιδευτικών αθροίζεται σταδιακά. Καθώς προχωρά το σχολικό έτος, παρατηρείται μείωση του ενθουσιασμού, αύξηση της δυσκολίας συγκέντρωσης και ένα αίσθημα εξάντλησης που κορυφώνεται πριν τις περιόδους των διακοπών.
Οι μικρές ανάσες, όπως τα τριήμερα ή οι σχολικές αργίες, λειτουργούν συχνά ως μηχανισμός προσωρινής ανακούφισης, όμως δεν αρκούν για να αποκαταστήσουν πλήρως τη φθορά που έχει ήδη συσσωρευτεί.
Διαβάστε επίσης Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία: Βιντεομαθήματα για την υποστήριξη μαθητών στις εξετάσεις εισαγωγής
Η ανάγκη για θεσμική αναγνώριση και ουσιαστική στήριξη
Η επαγγελματική εξάντληση των εκπαιδευτικών δεν είναι προσωπική αδυναμία. Είναι το αποτέλεσμα ενός απαιτητικού και πολυεπίπεδου ρόλου, ο οποίος συχνά ασκείται χωρίς επαρκή υποδομή και στήριξη. Η παροχή ευκαιριών αποφόρτισης, επιμόρφωσης με ουσιαστικό περιεχόμενο και η εμπλοκή ειδικών ψυχικής υγείας στο σχολικό περιβάλλον, θα μπορούσαν να συμβάλουν σημαντικά στην αποσυμπίεση του καθηγητή.
Αναγκαία είναι και η κοινωνική αναγνώριση της καθημερινής εργασιακής έντασης που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί. Πίσω από την έδρα υπάρχει ένας άνθρωπος που επενδύει ψυχικά, σωματικά και πνευματικά, σε ένα έργο το οποίο συχνά δεν γίνεται αντιληπτό στην πλήρη του διάσταση.
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
