Πριν θέσετε του κανόνες πειθαρχίας στο παιδί σας και τα όρια σας, θα πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν σας και την ηλικία του. Προφανώς δεν φερόμαστε το ίδιο σε ένα μωρό με ένα νήπιο και κάθε παιδί δε θέλει την ίδια τιμωρία.
Εσείς, από όταν είναι πολύ μωρά, θα πρέπει να μιλάτε με σταθερή φωνή. Στην ηλικία του ενός χρόνου, αν δείτε ότι τείνουν να κάνουν αταξίες, κρατήστε μια σοβαρή έκφραση και μην αντιδράτε υπερβολικά και με φωνές, γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τα τρομάξετε. Δείξτε υπομονή: Επειδή στην ηλικία αυτή δεν θυμούνται τι έκαναν πριν λίγες ώρες, θα πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή και να είστε έτοιμοι για επανάληψη της σκανταλιάς .
Οταν μεγαλώσουν λίγο ακόμη και αρχίζουν να τσεκάρουν αντιδράσεις, είναι η ώρα να βάλετε όρια. Δείξτε του ποιος είναι ο αρχηγός και μείνετε σταθεροί στις αποφάσεις σας.
Στα 3 τους χρόνια, αρχίζουν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους και μαθαίνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Αρχίζουν να αρνούνται να κάνουν μπάνιο, να φέρουν κάτι, αρχίσουν τα νάζια και περιμένουν πλέον την επίπτωση της αταξίας τους. Μαθαίνουν να διαχειρίζονται τον θυμό τους και είναι καιρός να τους θέσετε τα γεγονότα. Έχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Περιμένετε πράγματα από αυτά, και όταν δεν είναι συνεπείς χαρακτήρες, θα πρέπει να το κατανοούν. Επιβραβεύστε την καλή τους συμπεριφορά και δώστε τους κίνητρο για αυτά που θέλετε να κάνει.
Από τα 4 και μετά έχουν πλήρη επίγνωση των συνεπειών των πράξεών τους. Στις εντάσεις και τις στριγκλιές τους, μην ενδίδετε. Μιλήστε με χαμηλή σταθερή φωνή και μην ουρλιάζετε κι εσείς. Τηρήστε τα όρια που έχετε θέσει και μην υποχωρείτε. Μην κάνετε τα στραβά μάτια. Δείξτε τους την επίπτωση της κάθε πράξης τους, ώστε να κατανοήσει ότι εσείς είστε που έχετε τον έλεγχο.
Αν η τιμωρία είναι κάποια στέρηση (γλυκό, παιχνίδι, τάμπλετ) θα πρέπει με ηρεμία να την τηρήσετε, χωρίς να βγείτε εκτός εαυτού, και θα πρέπει να είναι άμεση της πράξης του και να μη λάβει χώρα μετά από 5 ώρες ή για το Σαββατοκύριακο που έρχεται. Το παιδί πρέπει να μάθει να συνδέει την επίπτωση με την πράξη του και δεν έχει απόλυτη επίγνωση του χρόνου για να κατανοήσει την ετεροχρονισμένη τιμωρία.
Επίσης μην απειλείτε ότι θα το τιμωρήσει ο άλλος γονιός όταν έρθει ή θα το πείτε στη δασκάλα του αύριο. Σε κάθε περίπτωση δείξτε ότι είναι δική σας απόφαση, είστε εσείς που έχετε τον έλεγχο του σπιτιού και εσείς ο γονιός στον οποίο λογοδοτεί τη δεδομένη στιγμή.
Αν η τιμωρία είναι να πάει στο δωμάτιό του να σκεφτεί, πηγαίνετε το και αφήστε το να ηρεμήσει. Πολλά παιδιά ηρεμούν και αρχίζουν να παίζουν στο δωμάτιο τους, με αποτέλεσμα οι γονείς να απορούν αν τα παιδιά έχουν καταλάβει ότι είναι τιμωρημένα. Σαφώς και το έχουν καταλάβει, μην έχετε προβληματισμούς. Και μη σας νοιάζει αν άρχισε να παίζει στο δωμάτιό του. Το ζητούμενο αυτό ήταν, να ηρεμήσει. Δε χρειάζεται προφανώς, να σπαράζει στο κλάμα διαρκώς.
Και φυσικά, καθώς το παιδάκι μεγαλώνει δώστε του το καλό παράδειγμα και μάθετέ το να λέει συγγνώμη, με το να λέτε κι εσείς όταν κάνετε λάθος. Διδάξτε του ότι όλοι κάνουμε λάθη και όλοι ζητάμε συγγνώμη.
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
