Πολλές φορές η επικοινωνία με ένα νήπιο θυμίζει λίγο… «χαλασμένο τηλέφωνο», αφού άλλα λέει η μαμά και άλλα καταλαβαίνουν τα πιτσιρίκια. Ας δούμε τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Η μαμά: Σε παρακαλώ, μάζεψε τα παιχνίδια σου
Το παιδί: Δεν έχω παίξει με τα παιχνίδια που βρίσκονται σε εκείνο το κουτί. Ας τα αδειάσω και αυτά στο πάτωμα τώρα!

Η μαμά: Σε παρακαλώ, φάε το φαγητό σου.
Το παιδί: Αν καρφώσω το μπρόκολο στο πιρούνι, μπορώ να το πάω βόλτα πάνω στο τραπέζι, δίπλα στο πιάτο και μετά στο μέτωπό μου, ωχ μου έπεσε στο πάτωμα. Ας προσπαθήσω ξανά με το ψωμί!

Η μαμά: Δώσε λίγο το παιχνίδι και στην αδερφή σου.
Το παιδί: Αυτό το παιχνίδι είναι δικό μου, δεν θα την αφήσω να το ακουμπήσει ποτέ και θα το υπερασπιστώ ακόμα και με την ίδια τη ζωή μου!

Η μαμά: Σε παρακαλώ, φόρεσε τα παπούτσια σου για να φύγουμε.
Το παιδί: Μπορώ να βάλω την μπλούζα μου ανάποδα και το παντελόνι μου για καπέλο, κοίτα μαμά δεν είναι αστείο;

Η μαμά: Όχι!
Το παιδί: Ας την ρωτήσω άλλες εκατό φορές το ίδιο πράγμα, στο τέλος θα πει ναι!

Η μαμά: Μπες γρήγορα στο αυτοκίνητο, βρέχει!
Το παιδί: Και προχωράω αργά, αργά, πέφτω μέσα σε μια λακκούβα με νερά, μου βγήκε και η κουκούλα, όλα καλά!

Η μαμά: Άσε ήσυχο τον σκύλο.
Το παιδί: Έλα καλό μου σκυλάκι, εγώ θα γίνω ο ιππότης και εσύ το άλογο μου, μα γιατί δεν κάθεσαι να σε καβαλήσω;

Η μαμά: Μην τρέχεις στις σκάλες, θα χτυπήσεις.
Το παιδί: Και αφού πάρω φόρα, μπορώ να πηδήσω τρία ολόκληρα σκαλιά, τέλεια!!!