Οι εκπαιδευτικοί αξίζουν κάτι περισσότερο!

Ο μαθηματικός Τόδας Γεώργιος, αναφέρει σε άρθρο του πώς το «τελευταίο διάστημα ακούμε αποσπασματικά κάποιες αναφορές για το πόσο σημαντικό υπήρξε το έργο των εκπαιδευτικών μέσα στην πανδημία».

Οι εκπαιδευτικοί ήταν αυτοί που από την πρώτη στιγμή στήριξαν τους μαθητές και τις μαθήτριες μέσω τηλεκπαίδευσης, χωρίς να έχουν την υποδομή που απαιτείται.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ότι εκπαιδευτικοί έκαναν νέα συμβόλαια σε ιδιωτικές εταιρείες παρόχους internet για να έχουν την δυνατότητα να μπορούν να επικοινωνούν με τους μαθητές τους, με περισσότερο αξιόπιστο διαδίκτυο (καλύτερες ταχύτητες). Αγόρασαν ή δανείστηκαν Laptop ή/και tablet για να μπορούν αποτελεσματικότερα να επικοινωνούν με τους/τις μαθητές/τριες, μια και όλοι και όλες στην οικογένεια έπρεπε να επικοινωνούν μέσω διαδικτύου. Πρόσφατα ξεκίνησαν μάλιστα και οι επιμορφώσεις στην χρήση των προγραμμάτων που χρησιμοποιούνται από το ΥΠΑΙΘ (Webex, κα.).

Την σχολική χρονιά 2020-21 με την έκρηξη της πανδημίας εξαιτίας του covid 19, ζήσαμε δύσκολες καταστάσεις. Εκπαιδευτικοί αναγκάστηκαν να νοσηλευτούν και να διασωληνωθούν και κάποιοι και κάποιες δυστυχώς δεν θα ξαναγυρίσουν στην τάξη μαζί μας την Δευτέρα 10 Μαΐου 2021. Θα τους θυμόμαστε πάντα!

Όμως θα πρέπει να αναφερθούμε ιδιαίτερα σε αυτές και αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα Σχολεία Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΣΜΕΑΕ) γιατί τα σχολεία αυτά λειτουργούν καθημερινά δια ζώσης. Πολλά από τα σχολεία αυτά λειτουργούν σε παλιά νοικιασμένα κτίρια που δεν έχουν σχέση με τα σύγχρονα δημόσια σχολεία που θα έπρεπε να λειτουργούν για τους μαθητές και μαθήτριες με αναπηρία. Βασικό στοιχείο κάθε σύγχρονης χώρας είναι η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στα άτομα με αναπηρία. Οι εκπαιδευτικοί ως σημαντικοί παράγοντες του εκπαιδευτικού μας συστήματος στάθηκαν αρωγοί στην κοινή προσπάθεια. Υπήρξαν και υπάρχουν εκπαιδευτικοί που ενώ ανήκουν σε «ευπαθή» ομάδα συνεχίζουν καθημερινά να παρέχουν τις υπηρεσίες τους.

Ζήσαμε εκπαιδευτικούς να παλεύουν με τον κορωνοϊό και τις συνέπειές του μέσα στα νοσοκομεία αλλά και μετά την έξοδό τους από αυτά. Πολλοί και πολλές βασανίζονται ακόμη από τις συνέπειες του covid 19. Όπως όλοι γνωρίζουμε στα σχολεία Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης η χρήση μάσκας καθώς και τα self test δεν είναι υποχρεωτικά, κάτι που έχει σαν πιθανό επακόλουθο να συνυπάρχουν οι εκπαιδευτικοί με ασυμπτωματικούς φορείς του κορωνοϊού. Παρ’ όλα αυτά οι εκπαιδευτικοί συνεχίζουν καθημερινά και θα συνεχίσουν την προσπάθειά τους από τις 10 Μαΐου.

Τις τελευταίες μέρες ακούσαμε με χαρά τον Υπουργό Υγείας να επικροτεί το σημαντικό και πολύτιμο για την υγεία όλων, έργο του Νοσηλευτικού προσωπικού της χώρας. Μάλιστα για την προσπάθεια αυτή ανέφερε ότι θα ενισχυθούν για μια ακόμη φορά και μάλιστα οριζόντια, δηλαδή όλοι και όλες. Μπράβο στον Υπουργό και συμφωνούμε μαζί του!

Αυτό όμως προκαλεί μια αίσθηση λησμονιάς στο προσωπικό που με συνέπεια παρέχει τις υπηρεσίες του στα δημόσια σχολεία και κύρια στις ΣΜΕΑΕ.

Μήπως οι εκπαιδευτικοί δεν αξίζουν μια επιβράβευση για την προσπάθειά τους; Μήπως στον μικρό χώρο των

ειδικών σχολείων εγκλωβίζεται ένα κομμάτι της κοινωνίας που δεν αγγίζει την καθημερινότητα των πολλών;
Να θυμίσουμε ότι η πολιτεία όλα τα χρόνια και ως το 2011 παρείχε ειδικό επίδομα στο προσωπικό των ΣΜΕΑΕ το οποίο καταργήθηκε μαζί με άλλα, στην αρχή της οικονομικής κρίσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε για το προσωπικό αυτό, ότι καθημερινά κάνουν κατάθεση ψυχής και αγάπης στα άτομα με αναπηρία ώστε να υπηρετούν με συνέπεια την κοινωνία μας;

Δεν αξίζουν κάτι περισσότερο οι εκπαιδευτικοί και το προσωπικό των ΣΜΕΑΕ ειδικότερα;