«Κυρία, μου έβαλε τρικλοποδιά για να κάνει τον μάγκα!» Αχ, αυτή η μαγκιά… Γιατί είναι τόσο περιζήτητη; Πώς έφτασε να λειτουργεί ως μέσο “καταξίωσης”; Και γιατί πρέπει να συνδυάζεται αποκλειστικά με παραβατική συμπεριφορά;
Μικρέ μου «μάγκα»…
Μαγκιά δεν είναι να αντιγράφεις την αλητεία αλλά το παράδειγμα.
Μαγκιά δεν είναι το βρομόστομα αλλά το να ξέρεις να μιλάς.
Μαγκιά δεν είναι να χτυπήσεις κάποιον για να γελάσεις αλλά να υπερασπιστείς το παιδί που το κοροϊδεύουν για τα κιλά του ή την αδυναμία του.
Μαγκιά δεν είναι να σπάσεις τα θρανία της τάξης σου αλλά να διεκδικήσεις μαζί με τους συμμαθητές σου την επισκευή του κτιρίου.
Μαγκιά δεν είναι να αυθαδιάσεις στον/η δάσκαλο/α σου αλλά να πεις ένα αστείο που θα τον/την κάνεις να γελάσει.
Μαγκιά δεν είναι να κάνεις κοπάνα από το σχολείο αλλά να παρουσιάσεις εκεί μια κατασκευή σου.
Μαγκιά δεν είναι να φορτώσεις το φταίξιμο σε άλλον αλλά να αναλάβεις τις ευθύνες σου.
Μαγκιά δεν είναι να απομονώσεις τον ξένο μαθητή αλλά να καθίσεις μαζί του στο διάλειμμα.
Μαγκιά δεν είναι το θράσος αλλά το θάρρος.
Μαγκιά δεν είναι το bullying αλλά η μεγαλοψυχία.
Μαγκιά δεν είναι να λερώσεις με μπογιά το σχολείο σου αλλά να ζωγραφίσεις κάτι όμορφο στον τοίχο της αυλής.
Μαγκιά δεν είναι να καπνίζεις κρυφά αλλά να σε χειροκροτούν στα φανερά.
Μαγκιά δεν είναι αυτό που σε κάνει να ντρέπεσαι αλλά αυτό που σε κάνει περήφανο για τον εαυτό σου.
Μαγκιά δεν είναι αυτό που κάνουν όλοι αλλά αυτό που θα κάνει τη διαφορά.
Κάνε τη διαφορά! Γίνε η διαφορά!