«Κινητίτιδα, μία συνηθισμένη φλεγμονή»

Όταν βγήκα από την αίθουσα, κάπου στο μέσο του διαλείμματος τα είδα. Πέντε παιδιά μασκοφόρα καθισμένα στα παγκάκια του διαδρόμου σκυμμένα, κολλημένα πάνω σε λάμψεις μαγικές. Ήσυχα. Απολαμβάνω τις μικρές στιγμές ησυχίας στο σχολείο. Με έπιασε όμως ανατριχίλα. Έμεινα να τα κοιτάω, δεν τους είπα τίποτα, ούτε να τα χαιρετήσω, ούτε να τους κάνω και παρατήρηση, τηρούσαν πάνω κάτω και τις αποστάσεις, αυτό είναι το κυρίως ζητούμενο τώρα.

Κάποτε, αν έβλεπες μαθητή σκυμμένο, το αντικείμενο προσήλωσης δεν μπορεί παρά να ήταν ένα βιβλίο της κατεύθυνσης ή σχετικό με κάποιο επερχόμενο διαγώνισμα ή κάποιες ανάλογες σημειώσεις. Τώρα είναι πάντα ένα κινητό. Ακόμη κι αν επίκειται διαγώνισμα, το κινητό είναι πάντα ο θριαμβευτής! Ο,τιδήποτε διαφορετικό, αποτελεί έκπληξη που ζητά επειγόντως διερεύνηση! Μήπως έχει κάτι το παιδί (χωρίς κινητό);

Και αν το παιδί( με το κινητό) σηκώσει τα μάτια, το βλέμμα είναι συχνά θολό, συνήθως κουρασμένο, μάλλον χαζεμένο, ενίοτε χαμένο σε κόσμους μακρινούς, ψεύτικους αλλά σαν τόσο αληθινούς. Και σχεδόν πάντα η ματιά παρακαλεστική: άσε με να συνεχίσω! Και αν τους δεις παρέα μασκοφόροι ή μη σε σχηματισμό κύκλου, σχεδόν κολλητά σαν πιγκουίνοι που αποζητούν τη ζεστασιά, στο κέντρο σαγηνευτικά φλογερή η ίδια συσκευή.
Κινητίτιδα.

Είναι μία φλεγμονή της καρδιάς και του νου που την κουβαλάμε σχεδόν όλοι, μεγάλοι και μικροί, σε άλλους έχει προχωρήσει περισσότερο σε άλλους λιγότερο, άρα συνηθισμένη. Και συνηθισμένο ίσον φυσιολογικό, έστω κι αν πρόκειται για εθισμό. Δεν βαριέσαι!

Τα παιδιά δεν μιλάνε, δεν τρέχουν πέρα δώθε, δεν τσακώνονται, δεν κάνουν φασαρία, δεν κινδυνεύουν, εν ολίγοις δεν δημιουργούν πρόβλημα. Αγγελούδια! Αυτό μας βολεύει. Θέλουμε την ησυχία (μας). Δεν έχεις βαρεθεί, δάσκαλε, να κάνεις παρατηρήσεις; Κράτα τις παρατηρήσεις για το μάθημα. Προβλέπονται άλλωστε αρκετές την επόμενη ώρα που έχεις να διδάξεις γραμματική αρχαίων στο ζωηρό τμήμα. Ανάθεμα!

Έχει αποδειχθεί ότι δημιουργεί καρκίνο στον εγκέφαλο; Κάτι έρευνες σε πειραματόζωα μόνο έχουν γίνει. Και οι πονοκέφαλοι που μπορεί να σε ταλαιπωρούν και οι ζαλάδες; Αυτά σίγουρα οφείλονται στη βαρεμάρα από το μάθημα και στις σπαστικές φωνές των διδασκόντων. Και είναι δυνατόν αυτοί που το προωθούν στο όνομα της ελευθερίας, της ανεμελιάς, της χαράς της ζωής να θέλουν να σου κάνουν κακό για κέρδη λίγων εκατομμυρίων ή δισεκατομμυρίων;

Σιγά μην κρύβουν έρευνες που δείχνουν αλλοιώσεις στα κύτταρα του εγκεφάλου κι άλλες παρενέργειες! Κι όλα αυτά που λένε ότι δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς, να κοιμηθείς; Αυτά προφανώς οφείλονται στην εφηβεία και στο άγχος για το επερχόμενο θολό μέλλον! Και οι συστάσεις του Παγκόσμιου οργανισμού υγείας; Kαι τόσων άλλων φορέων; Και τα ποσοστά που αναφέρονται σε έρευνες για τον εθισμό των νέων; Σίγουρα, σιγουρότατα συνωμοσίες είναι σαν αυτές που διαχέονται για τον κορωνοϊό.

Και σε ποιο ηθικό ανάστημα να στηρίξει το υπουργείο Παιδείας τις απαγορεύσεις του για τα κινητά στα σχολεία, με πρόσχημα κυρίως την προστασία της υγείας και την αποφυγή κρουσμάτων bullying, όταν έχει γκρεμιστεί από το ύψος των περιστάσεων με τις συνεχείς αστοχίες, αβλεψίες , παλινωδίες του; Και πώς εσύ, εκπαιδευτικέ εξουσιαστή, να στηρίξεις την απαγόρευση, όταν φαίνεται πως είναι άλλη μία οργανωμένη προσπάθεια για έλεγχο και στέρηση της ελευθερίας του μαθητή;

Με το κινητό εγώ, ο μαθητής, έχω τον έλεγχο. Βρίσκω καταφύγιο τις στιγμές της αποθάρρυνσης. Έχω ένα φίλο που με ακούει και κυρίως, μου μιλάει, όταν το θέλω εγώ. Νιώθω ελεύθερος, πετάω μακριά, γίνομαι πρωταγωνιστής, σκοτώνω τους κακούς και προστατεύω τους καλούς. Και αν χάσω και καμιά ζωή, μου μένουν κι άλλες! Ακούω τις δικές μου μουσικές, περνάω ωραία, την καταβρίσκω! Παρακολουθώ τα δικά μου μαθήματα που είναι πιο ενδιαφέροντα από τα δικά σας. Έχετε καμία σοβαρή εναλλακτική; Μούγκα ε;