Οι ενεργοί μπαμπάδες που περνάνε χρόνο με το μωρό τους, κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, παίζοντας και αλληλεπιδρώντας μαζί του, το βοηθάνε να έχει στη συνέχεια καλύτερη νοητική ανάπτυξη, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική με ελληνική συμμετοχή.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Imperial College, King’s College, Έξετερ και Οξφόρδης, με επικεφαλής τον καθηγητή Πολ Ραμστσαντάνι του Τμήματος Ιατρικής του Imperial, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα βρεφικής ψυχικής υγείας “Infant Mental Health Journal”, μελέτησαν στοιχεία για τον τρόπο που επικοινωνούσαν 128 πατέρες με τα μωρά τους ηλικίας τριών μηνών. Στη συνέχεια, αξιολογήθηκε η νοητική ανάπτυξη των ίδιων παιδιών σε ηλικία δύο ετών. Διαπιστώθηκε ότι όσο περισσότερο ένας μπαμπάς ασχολούνταν ενεργητικά με το μωρό του, τόσο καλύτερες επιδόσεις αυτό εμφάνιζε στα νοητικά τεστ (προσοχής, επίλυσης προβλημάτων, γλώσσας, κοινωνικών δεξιοτήτων κ.α.), που έκανε στα δύο του χρόνια.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι διάφοροι παράγοντες ασφαλώς εμπλέκονται στην ανάπτυξη ενός , αλλά η σχέση με τον πατέρα κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του έχει παραγνωρισθεί και δεν έχει μελετηθεί ιδιαίτερα μέχρι σήμερα. «Ακόμη και τόσο νωρίς, στην ηλικία των τριών μηνών, οι αλληλεπιδράσεις πατέρα-παιδιού μπορούν να επηρεάσουν θετικά την κατοπινή νοητική ανάπτυξη του παιδιού, κάτι που δεν είχε έως τώρα διαπιστωθεί» δήλωσε ο δρ Ραμτσαντάνι.

 

Η θετική αυτή επίπτωση αφορά εξίσου τα αγόρια και τα κορίτσια, κάτι που έρχεται να αμφισβητήσει τη διαδεδομένη αντίληψη ότι το παιγνίδι με τον μπαμπά σε πολύ μικρή ηλικία είναι πιο σημαντικό για τα αγόρια από ό,τι για τα κορίτσια. Διαπιστώθηκε επίσης ότι πιο θετική επίδραση στα παιδιά έχουν μπαμπάδες που είναι ευαίσθητοι, ήρεμοι και λιγότερο αγχώδεις. Οι ερευνητές τόνισαν ότι, μετά και τη νέα μελέτη, είναι σημαντικό να ενθαρρύνονται οι μαμπάδες – αν δεν το κάνουν από μόνοι τους- να αλληλεπιδρούν περισσότερο με τα μωρά τους. «Το ξεκάθαρο μήνυμα για τους νέους μαμπάδες είναι να παίζουν με το μωρό τους» τόνισε ο Ραμτσαντάνι. Στη νέα μελέτη συμμετείχε η Ελληνίδα ψυχολόγος Λαμπρινή Ψυχογιού, λέκτορας της Σχολής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Έξετερ, η οποία αποφοίτησε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο το 1997 και πήρε το διδακτορικό της το 2004 από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.