Τα Χριστούγεννα είναι ο ερχομός της ελπίδας που έχει πρόσωπο. Είναι  η συνάντηση με το πρόσωπο του Χριστού που γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος, Θεός.

Ταμπουρέας Νικόλαος  Εκπαιδευτικός, παιδαγωγικός σύμβουλος.

Η βασική αυτή θεολογική αλήθεια που εμπεριέχεται στο νόημα της εορτής των Χριστουγέννων πρέπει να προσαρμόζεται στην ηλικία των παιδιών, ώστε να κατανοούν τη σημαντικότητα των εορταστικών ημερών. Η κατανόηση αυτή του ερχομού του Θεού στη γη, δίνει όχι μόνο το ιστορικό πλαίσιο της εορτής αλλά  και την υπόμνηση ότι θα πρέπει να ετοιμαστώ, να είμαι σε μία ψυχοσυναισθηματική εγρήγορση, για να χαρώ αυτόν τον ερχομό.Οι γιορτές αυτές εάν δε δίνουν χαρά στα παιδιά, ακυρώνονται στα μάτια τους, και τα παιδιά στρέφονται στα ξυλοκέρατα της εμπορικότητας και της φτηνής κοσμικότητας. Μια τέτοια προσέγγιση που τόσο πολύ τονίζεται στις μέρες μας από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σαν να μην υπάρχει άλλος τρόπος προσέγγισης.

Κι όμως υπάρχουν οικογένειες που γιορτάζουν με τα παιδιά τους με μοναδικό τρόπο! Με τρόπο που τα παιδιά διαπαιδαγωγούνται και από τις εορτές. Κατά τη διάρκεια της πορείας μου στην εκπαίδευση γνώρισα και γνωρίζω(σπάνια δυστυχώς)τέτοιες οικογένειες. Είναι αυτές που μαζί με τα παιδιά επισκέπτονται τις ημέρες αυτές ιδρύματα και νοσοκομεία δίνοντας ελπίδα στη μοναξιά των ανθρώπων. Είναι οι γονείς που μαζί με τα παιδιά θα μοιράσουν τα παιχνίδια που είναι στις ντουλάπες. Είναι οι εστίες που οι αγκαλιές τους είναι ανοιχτές στον πόνο και στο γιορτινό τραπέζι μετέχει ο κοντινός άστεγος. Είναι το χάδι στους μοναχικούς ανθρώπους της γειτονιάς που όλοι τους βλέπουν, αλλά μοιάζουν πρακτικά αόρατοι στις πράξεις. Γίνονται η ελπίδα των φυλακισμένων που τους ξέρουν με τα μικρά τους ονόματα και με διάφορους συλλόγους ανακουφίζουν τον πόνο τους.  Μετατρέπονται στους αφανείς εκείνους ήρωες που έχοντας φαρμακείο, ανοίγουν πιστώσεις στους άστεγους αρρώστους που ψάχνουν τα φάρμακα των εορτών…

Αυτών των γονέων τα τέκνα είναι χαρούμενα διότι έμαθαν ότι το να δίνεις έχει μεγαλύτερη χαρά από το να παίρνεις. Ακολουθούν με ζέση και θαυμασμό τον αξιακό κώδικα των γονέων τους, με την πεποίθηση μιας κοινωνικής διαφορετικότητας που βασίζεται στην επίγνωση και την ενσυναίσθηση που δεν κρατάει τη θεωρία αλλά την πράξη. Αυτοί οι νέοι δε  μένουν στις δράσεις αυτές μόνο στις γιορτές! Η ζωή τους όλη είναι η προσφορά στον συνάνθρωπο, όχι με ευτελείς ακτιβισμούς που καλούν τις κάμερες, αλλά με έργα που ενώ σιωπούν στο ευρύ κοινό, φωνάζουν στις ψυχές των ανθρώπων.

Ετσι, αναμένουν με προσδοκία τη γέννηση του Θεανθρώπου γιατί έχει πολλά να τους διδάξει αυτή η γέννα. Οι πράξεις της αγάπης συναντούν την Αγάπη που έχει πρόσωπο και σε καλεί καρδιακά. Οι καρδιές αυτών των νέων είναι αναμφίβολα γυμνασμένες και εξασκημένες, μακριά από την κοσμικότητα που απομονώνει και εξαντλεί τον άνθρωπο από τη φιλαυτία. Το συναπάντημα των παιδιών με τον μικρό Χριστό είναι και το απόσταγμα της παιδαγωγίας των γονέων. Μιας παιδαγωγίας που δίνει στα παιδιά τα απαραίτητα εφόδια για μια ζωή προσφοράς και ελπίδας, σε μια κοινωνία που βυθίζεται στην απομόνωση των παθών.