Οι αντιμετωπίζουν μια δύσκολη μάχη κάθε μέρα για να βάλουν στα τις βάσεις που χρειάζονται για να πετύχουν στην ζωή. Και πρέπει να κάνουν ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια να κρατήσουν το ενδιαφέρον τους στην σημερινή ψηφιακή εποχή. Πολλοί δάσκαλοι καταλήγουν να ξοδεύουν πολλά χρήματα από την τσέπη τους για να πάρουν τα απαραίτητα υλικά για να κάνουν την τάξη να λειτουργήσει.

Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε δάσκαλο, φροντίστε να τον ευχαριστήσετε για όλα όσα κάνει. Πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να κάνουμε τους καλούς να συνεχίσουν να διδάσκουν.

Η ιστορία μας:

Οι καλεσμένοι για δείπνο κάθονταν όλοι γύρω από το τραπέζι και συζητούσαν για την ζωή, όταν ένας CEO, διευθυντής μεγάλης επιχείρησης, αποφάσισε να εξηγήσει το πρόβλημα στην εκπαίδευση. Έθεσε το ερώτημα: “Τι να μάθει ένα παιδί από κάποιον που αποφάσισε ότι η καλύτερη προοπτική στη ζωή του ήταν να γίνει δάσκαλος;”

Για να τονίσει το επιχείρημά του, γύρισε και ρώτησε την καλεσμένη του: “Είσαι δασκάλα, Bonnie. Απάντησε ειλικρινά. Πόσα κερδίζεις;”

Η δασκάλα Bonnie, που είχε τη φήμη της τίμιας και ειλικρινούς, απάντησε: “Θέλεις να ξέρεις πόσα κερδίζω;”

(Σταμάτησε για λίγο και μετά άρχισε…)

“Λοιπόν, κάνω τα παιδιά να δουλέψουν περισσότερο από ό,τι νόμιζαν ότι μπορούν. Κάνω έναν μαθητή του 6 να αισθάνεται σαν να έχει κερδίσει μετάλλιο τιμής. Κάνω τα παιδιά να κάθονται για 40 λεπτά στην τάξη όταν οι γονείς τους δεν μπορούν να τα κάνουν να καθίσουν 5 λεπτά χωρίς ένα τάμπλετ ή ταινία. Θέλεις πραγματικά να μάθεις τι κερδίζω;”

(Σταμάτησε πάλι και κοίταξε κάθε καλεσμένο στα μάτια.)

“Κάνω τα παιδιά να αναρωτιούνται.

Τα κάνω να ρωτάνε.

Τα κάνω να ζητάνε συγγνώμη και να το εννοούν.

Τα κάνω να σέβονται και να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους.

Τα μαθαίνω πώς να γράφουν και μετά τα κάνω να γράφουν. Το πληκτρολόγιο δεν είναι το παν.

Τα κάνω να διαβάζουν, να διαβάζουν, να διαβάζουν.

Τα κάνω να δείχνουν όλη την εργασία τους στα μαθηματικά. Να χρησιμοποιούν το μυαλό που τους έδωσε ο Θεός και όχι το κομπιουτεράκι που έφτιαξε ο άνθρωπος.

Κάνω τους μαθητές μου από άλλες χώρες να μαθαίνουν ό,τι χρειάζεται να ξέρουν για τη γλώσσα μας αλλά και να διατηρούν την μοναδική δική τους πολιτιστική ταυτότητα.

Κάνω την τάξη μου ένα μέρος που όλοι οι μαθητές μου αισθάνονται ασφαλείς και σίγουροι.

Τέλος, τους κάνω να καταλάβουν ότι αν χρησιμοποιήσουν τα χαρίσματα που τους δόθηκαν, δουλέψουν σκληρά και ακολουθήσουν την καρδιά τους, μπορούν να πετύχουν στην ζωή.”

(Η Bonnie σταμάτησε για μια τελευταία φορά και μετά συνέχισε.)

“Έτσι, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να μου κάνουν κριτική για το πόσα κερδίζω, μπορώ να έχω το κεφάλι ψηλά και να μη δίνω σημασία γιατί ξέρω ότι είναι αμαθείς.

Θέλεις να ξέρεις τι κερδίζω; Το κέρδος μου είναι ότι εγώ κάνω τη διαφορά στη ζωή όλων σας, μορφώνοντας τα παιδιά σας και προετοιμάζοντάς τα να γίνουν CEO και γιατροί και μηχανικοί…

Εσείς τι κερδίζετε, κύριε CEO;”

Αυτός δεν είπε κουβέντα.