Όσο είναι μωρά, βιάζεστε να μεγαλώσουν, να μπορούν να αυτοσυντηρούνται και να ελαφρύνουν το πρόγραμμά σας. Όταν, όμως, περάσουν το κατώφλι του δημοτικού, νέα…
ζητήματα προκύπτουν και οι περισσότεροι γονείς αναπολούν την περίοδο πριν από το σχολείο.

Ποια είναι τα θετικά ενός παιδιού προσχολικής ηλικίας;

• ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ
Πότε μόνο για αστείο, πότε γιατί τους μοιάζει η καλύτερη κίνηση εκείνη τη στιγμή, ακόμα και όταν θέλουν να ζητήσουν κάτι με νάζι, πέφτουν στην αγκαλιά σας. Πολύ γρήγορα, όμως, θα ξεκινήσουν να την αρνούνται, ειδικά μπροστά στον κόσμο κι εσείς θα αναζητάτε μια αγκαλιά.

• ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΟΜΟΡΦΟΙ
Είστε το πρότυπό τους και στις πράξεις και στην εμφάνιση. Τα αγόρια θέλουν να έχουν το ίδιο κούρεμα με τον μπαμπά τους, να φορούν τα ίδια ρούχα. Τα κορίτσια προβάρουν τις γόβες της μαμάς, βάφουν νύχια και χείλη και όλα τρέχουν να πουν στη μαμά για το ωραίο φόρεμα και στον μπαμπά για την όμορφη μπλούζα.

• ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΝΩΡΙΣ
Στην προσχολική ηλικία έχουν περισσότερη ανάγκη από ύπνο. Αυτό πρακτικά σας προσφέρει περισσότερο χρόνο για τον εαυτόν σας. Τα περισσότερα παιδιά μετά τις εννέα το βράδυ είναι στο κρεβάτι κι οι γονείς έχουν τον χρόνο να απολαύσουν ακόμα και μια ολόκληρη ταινία.

• ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΑ
Ακόμα και στη μεγάλη σας… ρήξη, πολύ γρήγορα θα το ξεχάσουν, θα υπερτερήσει η άποψή τους ότι είστε η καλύτεροι γονείς του κόσμου, και όλα πάλι θα κυλούν φυσιολογικά.

• ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΝΕΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΙΣ ΤΡΩΤΕ ΕΣΕΙΣ
Ακόμα και τα πιο «περίεργα» στις διατροφικές συνήθειες παιδιά είναι πιο εύκολο να δοκιμάσουν μία νέα γεύση, μόνο και μόνο επειδή βλέπουν ότι εσείς τρώτε το συγκεκριμένο φαγητό και ότι το απολαμβάνετε.

• ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ
Είναι σε μία φάση της ζωής τους, που λατρεύουν το τραγούδι, γελούν με το παραμικρό και ίσως και με περιστατικά, που στους ενήλικες φαίνονται… χαζά. Η αθωότητά τους χάνεται, όταν έρχονται τα προβλήματα και τα μαθήματα.

Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο έχουν ευφυΐα ως προς τον δείκτη αποκλίνουσας σκέψης (προηγούμενη ανάρτηση) σε ποσοστό που φτάνει το 98%. Με την συνεχή εκπαίδευση πάνω σε συγκεκριμένα πρότυπα ο δείκτης αυτός ευφυίας μειώνεται στο 50%.

Ο Sir Κεν Ρόμπινσον (Sir Ken Robinson), συγγραφέας και σύμβουλος σε θέματα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής παιδείας έχει γίνει ιδιαιτέρα γνωστός για τις θέσεις του αναφορικά με την αναδιάταξη του εκπαιδευτικού συστήματος ώστε να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες . Διετέλεσε διευθυντής του προγράμματος «Η Τέχνη στα σχολεία», καθηγητής Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Warwick, εχρίσθη ιππότης για τη συμβολή του στην εκπαίδευση.

Υποστηρίζει ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι στοιχειοθετημένο στην ιδέα της ακαδημαϊκής ικανότητας. Και υπάρχει λόγος για αυτό. Το όλο σύστημα εφευρέθηκε – στον κόσμο δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα δημόσια συστήματα εκπαίδευσης πριν το 19ο αιώνα. Όλα σχεδιάστηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες της βιομηχανοποίησης. Έτσι η ιεραρχία έχει τις ρίζες της σε δύο ιδέες. Η πρώτη είναι ότι τα πιο χρήσιμα μαθήματα για την εύρεση εργασίας είναι στην κορυφή. Μην κάνεις μουσική, δεν πρόκειται να γίνεις μουσικός. Μην κάνεις την τέχνη, δεν θα γίνεις καλλιτέχνης. Καλοπροαίρετες συμβουλές – σήμερα προφανώς λανθασμένες. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους κάνοντάς τους να ξεχνούν τις δημιουργικές τους ικανότητες. Ο Πικάσο κάποτε είπε αυτό: είπε ότι «όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες. Το ζήτημα είναι να παραμείνουν καλλιτέχνες καθώς μεγαλώνουν».

Ο Κεν Ρόμπινσον εισηγείται ότι για να συμμετάσχουν τα παιδιά στη διδασκαλία και να επιτύχει το μάθημα, θα πρέπει η εκπαίδευση να αναπτυχθεί σε τρία μέτωπα.
Πρώτο, θα πρέπει να προωθεί την πολυμορφία προσφέροντας ένα ευρύ πρόγραμμα σπουδών και να ενθαρρύνει την εξατομικευμένη μαθησιακή διαδικασία.

Δεύτερο, θα πρέπει να προωθεί την περιέργεια του μαθητή μέσω της δημιουργικής διδασκαλίας, για την οποία απαραίτητη προϋπόθεση είναι η υψηλής ποιότητας κατάρτιση των εκπαιδευτικών.
Τρίτο, θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αφύπνιση της δημιουργικότητας μέσω εναλλακτικών διδακτικών διαδικασιών που έχουν λιγότερη έμφαση στην τυποποίηση των εξετάσεων, δίνοντας την ευθύνη για τον καθορισμό της πορείας της εκπαίδευσης σε επιμέρους σχολεία και εκπαιδευτικούς.
infokids.gr