Το Σάββατο η Ευρωπαϊκή Ένωση γιορτάζει την επέτειο των 60 χρόνων από την ίδρυση της. Οι ηγέτες της Ευρώπης συγκεντρώνονται στη Ρώμη για να αποφασίσουν τα επόμενα βήματα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Σε αυτή τη συγκυρία, όπως αναφέρουν πηγές της κυβέρνησης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Αλέξης Τσίπρας μεταβαίνει σήμερα, Πέμπτη, στην ιταλική πρωτεύουσα για τη Σύνοδο Κορυφής, έχοντας ήδη διατυπώσει το στίγμα των θέσεών του γύρω από το σαφές δίλημμα: "Ή θα επαναδιεκδικήσουμε το κοινωνικό συμβόλαιο, ή θα αναπαράγουμε διαιρέσεις". Για την ελληνική πλευρά η απάντηση είναι προφανής. "Η Ελλάδα επιλέγει και θέλει να δουλέψει για την πρώτη εκδοχή", όπως υπογράμμισε και ο Έλληνας πρωθυπουργός στη χτεσινή συνάντησή του με τον Γερμανό Αντικαγκελάριο και υπουργό Εξωτερικών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, με τον οποίο είχε την ευκαιρία να συζητήσει το σύνολο των διμερών και ευρωπαϊκών θεμάτων ενόψει και της Συνόδου Κορυφής. Ο πρωθυπουργός αναχωρεί σήμερα το απόγευμα για την ιταλική πρωτεύουσα, όπου το βράδυ θα μιλήσει σε ανοιχτή εκδήλωση που διοργανώνει το Δίκτυο Transform Europe, στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, με τίτλο: "Μία Ευρώπη για τον Λαό από τον Λαό". Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιείται το Σάββατο, το απόγευμα της Παρασκευής θα συμμετέχει σε ακρόαση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον Πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό. "Μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον των χωρών μας και της Ευρώπης συνολικά" Ο κ. Τσίπρας έχει προσδιορίσει τη στιγμή ως κρίσιμη και ευαίσθητη, "αφού βρισκόμαστε μπροστά σε αποφάσεις τόσο για το μέλλον των χωρών μας, όσο και της Ευρώπης συνολικά". Μια κρίσιμη στιγμή κατά την οποία η Ευρώπη "θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα επανακτήσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο". Όπως έχει προϊδεάσει ο πρωθυπουργός τόσο από τη χθεσινή συνάντησή του, όσο και από όλες τις επαφές του με κορυφαίους Ευρωπαίους αξιωματούχους το τελευταίο διάστημα, οι παρεμβάσεις του αναμένεται να τοποθετηθούν εναντίον "της εγκατάλειψης του κοινωνικού συμβολαίου" και της "ατυχούς διαχείρισης" της οικονομικής κρίσης. Και υπέρ της αντιμετώπισης τους με την έμπρακτη εφαρμογή της αρχής της αλληλεγγύης. Τόσο ως προς το οικονομικό πρόβλημα όσο και από τις μείζονες και ολοένα εντεινόμενες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ένωση τα τελευταία χρόνια, της προσφυγικής - μεταναστευτικής κρίσης, της ανόδου της επιρροής των ακροδεξιών δυνάμεων και της ρατσιστικής ρητορικής, της τρομοκρατίας. Στόχος της Αθήνας να τονιστεί στη Διακήρυξη της Ρώμης η ανάγκη προστασίας των εργαζομένων Ως προς τη Διακήρυξη της Ρώμης, που θα υπογραφεί το Σάββατο στο πλαίσιο της Συνόδου, και για την οποία -όπως και πριν από κάθε Σύνοδο Κορυφής- υπάρχουν προκαταρκτικές συζητήσεις για τη διαμόρφωση του κοινού ανακοινωθέντος, η κυβέρνηση έχει επισημάνει τον "εξαιρετικά σημαντικό και συμβολικό χαρακτήρα" της για το μέλλον της Ευρώπης. Στο πλαίσιο των προπαρασκευαστικών συζητήσεων, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, η ελληνική πλευρά έχει προτείνει προσθήκες στο κείμενο, οι οποίες θα τονίζουν περισσότερο την ανάγκη για την προστασία των εργαζομένων. Η κυβέρνηση, όπως σημείωσε, θεωρεί εξαιρετικά σημαντικό και αποτελεί έναν από τους στόχους της, να τονιστεί η ανάγκη για την προστασία των εργαζομένων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Θεωρεί δε ότι στο πλαίσιο των συζητήσεων "θα διαμορφωθεί ένα κείμενο το οποίο θα μπορεί να έχει το τελικό consensus εκ μέρους όλων των κρατών-μελών". Ευρώπη πολλαπλών επιλογών, αντί πολλών ταχυτήτων Αναφορικά δε με το ζήτημα της πορείας της ΕΕ εφεξής, ο πρωθυπουργός έχει ήδη προβεί σε δηλώσεις για την Ευρώπη των "πολλαπλών επιλογών, αντί μιας Ευρώπης των "πολλών ταχυτήτων", μια Ευρώπη της ενισχυμένης συνεργασίας, αντί των αποκλεισμών. Θέση της Αθήνας είναι να προσφέρεται η δυνατότητα σε "αυτούς που θέλουν περισσότερα να κάνουν περισσότερα", αλλά αυτό να γίνεται μέσα στο πλαίσιο των ισχύουσων συνθηκών (συνθήκη της Λισαβόνας) και με βάση το σημερινό επίπεδο ενισχυμένης συνεργασίας(δηλαδή την Ευρωζώνη και τη Σένγκεν).
Υπό το βάρος των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών οι φορολογούμενοι σπεύδουν καθημερινά στις εφορίες για να κλείσουν τα «μπλοκάκια» τους. Συγκεκριμένα, από τον Μάιο του 2016, που εφαρμόστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου, μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου οι διακοπές εργασιών ατομικών επιχειρήσεων ανέρχονται σε 56.988, αριθμός που μέσα στο επόμενο δίμηνο αναμένεται να αγγίξει τις 100.000 όπως δήλωσε στο «Έθνος» ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, κ. Κόλλιας. Σύμφωνα μάλιστα με υπάλληλο στη ΔΟΥ Ομονοίας στο συγκεκριμένο παράρτημα καταγράφονται καθημερινά κατά μέσο όρο τουλάχιστον τέσσερις διαγραφές, κυρίως από δικηγόρους, μηχανικούς και δημοσιογράφους, ενώ σημειώνει πως κάποιος που κλείνει το «μπλοκάκι» του σπάνια θα μπει στη διαδικασία να το ξανανοίξει, ακόμη κι αν βρει δουλειά.
Να καταφέρουν σήμερα στις Βρυξέλλες ό,τι δεν κατάφεραν μισό χρόνο στην Αθήνα, ευελπιστούν στην κυβέρνηση: Να βγει «καπνός» από το Brussels Group, που θα δείξει το αποτέλεσμα των «εκτός έδρας» διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς.Μέχρι σήμερα, τρίτη (και τελευταία;) ημέρα των συνομιλιών που ξεκίνησαν μετά το Eurogroup της Δευτέρας, επίσημη ενημέρωση από τις Βρυξέλλες δεν υπάρχει - ούτε καν ένα non paper του Μαξίμου. Σε μια προσπάθεια δραματοποίησης, κυβέρνηση και δανειστές τηρούν «σιγή ασυρμάτου».Στην Αθήνα πάντως διαρρέεται ένα κλίμα προσέγγισης, υπό την έννοια ότι μπορεί οι συνομιλίες να παραταθούν και για μια ακόμη μέρα ("άρα μιλάνε και δεν τα σπάσανε") με πιθανότητες για να επιστρέψει από την ερχόμενη Δευτέρα ξανά η Τρόικα. Όλα έχουν στόχο να ανατρέψουν την εικόνα εμπλοκής που έχει δημιουργηθεί και μια τελική συμφωνία στο Eurogroup του Μαΐου –καθώς η 7η Απριλίου μάλλον χάνεται και μετά ακολουθεί το Πάσχα.Επί της ουσίας, μέσα στις επόμενες ώρες θα πρέπει να ξεκαθαρίσει :-Αν το ΔΝΤ θα θέσει τελεσίγραφο με τις απαιτήσεις του στην ομάδα Τσακαλώτου, για μείωση αφορολογήτου στα 6.000-7.000 ευρώ, μείωση - «μαχαίρι» στις συντάξεις και απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων. Δευτερευόντως οι Ευρωπαίοι θέτουν και πώληση μονάδων της ΔΕΗ. -Αν οι δεσμεύσεις Τσακαλώτου τους αρκούν, ή οι δανειστές θα επιμείνουν να ζητούν να προσυπογράψει την τελική συμφωνία και η αντιπολίτευση. Κάτι ανάλογο είχε ζητηθεί και το 2011 και το 2012, ξανά από τη Νέα Δημοκρατία, με κατάληξη το 2ο Μνημόνιο και εν τέλει εκλογές.Στην κυβέρνηση πάντως επικρατεί σκεπτικισμός. Από τη μια η κατάσταση της οικονομίας διαρκώς χειροτερεύει και η καθυστέρηση κοστίζει, από την άλλη όμως δεν αισθάνονται σίγουροι πως και εάν αποδεχθούν όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, θα επιστρέψει η Τρόικα στην Αθήνα. Αντιθέτως, αν και επισήμως μιλούν για ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης, προετοιμάζονται ήδη για το σενάριο συμφωνίας στις 22 Μαΐου -ή και αργότερα. Πηγή κειμένου: protothema
Επιμέλεια Αλέκος ΧατζηκώσταςΗ Φιλική Εταιρεία (1814) υπήρξε μια από τις πολλές μυστικές επαναστατικές εταιρείες που παρουσιάστηκαν το πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, όπως οι Καρμπονάροι, οι Δεκεμβριστές, οι «Καλοί Εξάδελφοι», τα μέλη του «Δεσμού της Αρετής». Πριν από τη Φιλική Εταιρία υπήρξαν άλλες ελληνικές μυστικές εταιρείες, όπως το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον», που ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1809 . Άλλες εταιρείες ήταν η υπό βρετανικό έλεγχο «Φιλόμουσος Εταιρεία των Αθηνών» (1813), που σκοπό είχε την προστασία των αρχαιοτήτων και την οργάνωση σχολείου στην Αθήνα και το ρωσικό αντίβαρό της η «Εταιρεία των Φίλων των Μουσών» που ίδρυσε ο Καποδίστριας στη Βιέννη (1814), με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για την ενίσχυση Ελλήνων που θα φοιτούσαν σε ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Επίσης, το επιστημονικό σωματείο επιμόρφωσης «Ιονική Ακαδημία» που ίδρυσαν οι Αυτοκρατορικοί Γάλλοι (1808) στην Κέρκυρα και το βρετανικό αντίστοιχό του στη Ζάκυνθο (1811)Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας επεξεργάστηκαν τη σύνθεση της και τον τρόπο της λειτουργίας της έχοντας την επίδραση του τρόπου λειτουργίας τόσο των «καρμπονάρων» όσο και των μασόνων.Χρήσιμα στοιχεία δίνει το βιβλίο του σοβιετικού συγγραφέα Γ. Λ. ΑΡΣ με τίτλο: «Η μυστική οργάνωση «ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» (έκδοση στα ελληνικά το 1966 από το «Λαϊκό Βιβλιοπωλείο») ,στηριγμένο στα αρχεία της Οδησσού και το οποίο ήταν αρχικά έκδοση της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Με βάση κυρίως το βιβλίο αυτό, αλλά και χρησιμοποιώντας τη σχετική βιβλιογραφία παρουσιάζουμε πλευρές της λειτουργίας και της μύησης στη Φιλική Εταιρεία.Για την ενημερότητα και τη συμμετοχή στη δραστηριότητα της οργάνωσης, όλα τα μέλη χωρίζονταν σε εφτά βαθμούς, που είχαν ονόματα συνθηματικά και αυτά ήταν; 1. «Αδερφοποιτοί» ή «βλάμηδες». 2. «Συστημένοι». 3. «Ιερείς». 4. «Ποιμένες» . 5. «Αρχιποιμένες». 6. «Αφιερωμένοι». 7. «Αρχηγοί αφιερωμένων». Οι τρεις τελευταίοι βαθμοί μπήκαν ύστερα από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στα 1818.Η στρατολογία στην Εταιρεία γινόταν με αυστηρά ατομικό σύστημα. Οι δύο κατώτατοι βαθμοί ήταν αρχικά βαθμοί για όλα της τα μέλη. Οι εντελώς αγράμματοι πατριώτες έμπαιναν στην Εταιρεία με το βαθμό του «αδερφοποιτού». (Αδελφοποιτός, προέρχεται από τον όρο «αδελφοποίηση», παραδοσιακή συνήθεια των Βαλκανίων)Εκείνος που έμπαινε με το βαθμό αυτό, έπαιρνε από τον κατηχητή (κι αυτός μπορούσε να είναι μέλος της Εταιρείας στο βαθμό του «ιερέα’ τουλάχιστον) ένα άγραφο φύλλο χαρτί, με χαραγμένο πάνω ένα σταυρό και αμέσως κατόπιν πρόφερε τρεις φορές τα παρακάτω λόγια, που λέγονταν μικρός όρκος : «Ορκίζομαι εις το όνομα της αληθείας και της δικαιοσύνης, ενώπιον του Υπερτάτου Όντος, να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα το μυστήριον, το οποίον θα μου εξηγηθεί και ότι θα αποκριθώ την αλήθειαν εις ό,τι ερωτηθώ».Για βεβαίωση της ειλικρίνειας του όρκου που έδινε ο κατηχούμενος, έπρεπε ακόμα να ορκιστεί στο ευαγγέλιο μπροστά σε παπά. Ο κατηχητής έλεγε στον παπά (αν δεν ήταν μέλος της Εταιρείας) για την ορκωμοσία αυτής, πως ήθελε να βεβαιωθεί, αν ο άνθρωπος που του έφερε (δηλαδή ο στρατολογημένος) λέει την αλήθεια για κάποιο ζήτημα που αφορά σ’ αυτούς μονάχα.Ο «ιερέας» γνωστοποιούσε και πάλι στον «αδερφοποιτό» που μπήκε στην Εταιρεία ,τα συνθηματικά σημάδια, που θα του χρησίμευαν ν’ αναγνωρίζει τους άλλους «αδερφοποιτός». Όταν ο «αδερφοποιτός» ήθελε να διαπιστώσει αν κι ο άλλος επίσης ανήκε στην Εταιρεία, έβαζε την αριστερή του παλάμη στη δεξιά κι έμοιαζε σα να έπλενε τα χέρια του. Ο δεύτερος ,αμέσως ύστερα απ’ αυτό έπρεπε να βάλει τα δύο δάχτυλα του δεξιού χεριού στη χούφτα του αριστερού. Ο πρώτος κατόπιν, αν ήθελε να μιλήσει με τον δεύτερο πάνω σε ζητήματα που αφορούσαν την δραστηριότητα της Εταιρείας θα έπρεπε επίσης να βάλει τα δυό δάχτυλα του δεξιού χεριού του στη χούφτα του αριστερού και κατόπιν να πάρει στα χέρια του και τα δύο χέρια του συντρόφου του ρωτώντας ταυτόχρονα: «Έχεις κανένα τσιμπούκι;» Ο άλλος έπρεπε να απαντήσει: «Τσιμπούκι; Όχι. Έχω όμως τσαρούχι!» ύστερα απ’ αυτό οι δύο πατριώτες μπορούσαν να μιλάνε άφοβα για την Εταιρεία χωρίς όμως να αναφέρουν τα ονόματα των γνωστών σ’ αυτούς Εταιριστών του βαθμού τους και χωρίς να θίγουν τη δραστηριότητα του καθοδηγητικού κέντρου της Εταιρείας (ο περιορισμός αυτός έφτανε και ως τους εταίρους των πιο ψηλών βαθμών).Οι γραμματισμένοι έμπαιναν στην Εταιρεία με το βαθμό του «συστημένου». Στην εισδοχή αυτή επαναλαμβανόταν η διαδικασία για την εισδοχή στο βαθμό του «αδερφοποιτού» όμως ακολουθούσαν και μερικές καινούργιες διατυπώσεις. Εκείνος που έμπαινε στην Εταιρεία απαντούσε σε 10 ερωτήματα που αφορούσαν τις απασχολήσεις του, την ιδιωτική του ζωή και τα σχέδια για το μέλλον. Αν οι απαντήσεις που έπαιρνε ο κατηχητής τον ικανοποιούσαν έδινε στο καινούργιο μέλος της Εταιρείας το ακόλουθο συστατικό γράμμα, υπογεγραμμένο με τη συνθηματική υπογραφή (Καθένα εταιριστής από τον»ιερέα» και επάνω είχε τα συνθηματικά αρχικά του. Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας Θ. Τσακάλωφ, Ν. Σκουφάς και Μ. Ξάνθος είχαν αντίστοιχα τα αρχικά Α.Β, Α.Γ, Α.Δ): «Το συμπολεμιστή μου (όνομα και επώνυμο) εκ πατρίδος (τόπος γέννησης) επαγγέλματος (επάγγελμα) συστήνω εις όλους τους φίλους μου ,ως πιστόν πατριώτη και τίμιον άνθρωπο»Οι «συστημένοι» είχαν επίσης το δικό τους σύστημα συνθηματικών σημείων. Ο πρώτος ίσιαζε τα δάχτυλα και των δυό του χεριών, έσφιγγε το ένα με τ’ άλλο κι άρχιζε να τα «πλένει».Τότε ο δεύτερος έπιανε με το δεξί χέρι του το αυτί του και ύστερα το τραβούσε κατά τα δόντια. Αν ο πρώτος ήθελε να πει κάτι χτυπούσε με τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού στο αριστερό, σφιγμένο σε γροθιά. Ύστερα απ’ αυτό οι δύο εταιριστές έδιναν τα χέρια και ο πρώτος έλεγε; «Είναι καιρός πολύς που το επιθυμούσα». «Και εγώ το ίδιο» απαντούσε ο δεύτερος. Τότε ο πρώτος συνέχιζε: «Λάμδα»,»Αλφα» έλεγε ο δεύτερος. «Νι» έλεγε ο πρώτος. «Ταυ» ο δεύτερος, «Ομικρον» ο πρώτος και «Νι» ο δεύτερος. Τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου που προφέρονταν με τέτοια διαδοχή, αποτελούσαν τη συνθηματική λέξη «Λάντον» (Στην νεοελληνική γλώσσα η λέξη αυτή δεν λέει τίποτε. Είναι πιθανόν πως την πήραν από την αγγλική λέξη Λονδίνο).Από τους συστημένους στρατολογούσαν τους «ιερείς»,κρίκο πάρα πολύ σπουδαίο στη σύνθεσε της Φιλικής Εταιρείας. Οι «ιερείς» είχαν το δικαίωμα της πρόσληψης στο βαθμό του «αδερφοποιτού» και των «συστημένων» όπως επίσης και στο βαθμό των «ιερέων». Ο «συστημένος» που τον θεωρούσαν άξιο υποψήφιο για «ιερέα» υπόκειντο σε πραγματική ψυχολογική εξέταση. Τον ρωτούσαν επίμονα, αν θα μπορούσε να κρατήσει το μυστικό που θα του εμπιστευτούν, σε περίπτωση που θα τον έπιαναν οι εχθροί και θα τον βασάνιζαν. Ο κατηχητής έλεγε στον υποψήφιο πως αν μυηθεί στο μυστικό σκοπό της Εταιρείας , αυτό δεν θα είναι μονάχα επικίνδυνο για την δικιά του ζωή αλλά θα του επιβάλει την υποχρέωση να σκοτώσει και τον πιο στενό του συγγενή αν εκείνος αποδειχτεί προδότη. Στην κατήχηση αυτή πρόσθεταν ακόμα πως, αν ο υποψήφιος φοβάται ή δεν επιθυμεί να εκτεθεί σε κίνδυνο γιατί ίσως είναι δεσμευμένος με κάποιες άλλες υποχρεώσεις ,μπορεί ν’ αρνηθεί την ένταξη στους «ιερείς». Αν η εξέταση πιστοποιούσε πως ο υποψήφιος ήταν σταθερός και άφοβος, τον έπαιρναν στους ιερείς.Η διαδικασία της εισδοχής δεν εξασφάλιζε μοναχά τη φύλαξη του μυστικού αλλά εξασκούσε και βαθιά επίδραση στη συγκίνηση του κατηχούμενου. Ο κατηχητής και ο κατηχούμενος πήγαιναν μαζί τη νύχτα σε κάποιο έμπιστο σπίτι. Η ιεροτελεστία γινόταν στο φως ενός μικρού κίτρινου κεριού, που κουβαλούσε μαζί του ο κατηχούμενος. Εκεί στο μισοσκόταδο ηχούσε ρυθμική και επίσημα η φωνή του κατηχητή: «Αν δεν αισθάνεσαι αρκετή δύναμη στον εαυτό του σου, μόνο ο θάνατος μπορεί να σε λυτρώσει. Ύστερα από λίγο κάθε μεταμέλεια σου θα είναι ασυγχώρητη».«Όλα τα στοχάστηκα και στέργω» απαντούσε ο υποψήφιος «ιερέας». Τότε ο κατηχητής έπαιρνε το αναμμένο κερί και το έδινε στο αριστερό χέρι του κατηχούμενου, λέγοντας ταυτόχρονα: «Αυτό το κερί είναι ο μόνος μάρτυρας, που έχει η δύστυχη πατρίδα μας τη στιγμή που τα παιδιά της δίνουν τον όρκο για την απελευθέρωσή της». Ύστερα απ’ αυτό εκφωνούσε το κείμενο του μεγάλου όρκου που τον επαναλάμβανε ακολουθώντας και ο κατηχούμενος. Αυτός ήταν: «Ενώπιον του αληθινού Θεού, αυτοθελήτως ορκίζομαι, ότι θέλω είμαι πιστός εις την Εταιρίαν κατά πάντα και δια πάντα. Και δεν θέλει φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία της και τους λόγους της, μήτε θέλει δώσω να καταλάβουν ποτέ ότι εγώ ηξεύρω τίποτα περί αυτής κατ’ ουδένα τρόπον. Μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν μου, μήτε εις φίλον μου. Ορκίζομαι ότι εις το εξής δεν θέλω έμβω εις καμίαν άλλην εταιρίαν, οποία και αν είναι, μήτε εις κανένα δεσμόν υποχρεωτικόν. Αλλά μάλιστα ότι δεσμόν ήθελεν έχω εις τον κόσμον, θέλω τον νομίζη πάντη αδιάφορον, ως προς την εταιρίαν και ως μηδενικόν. Ορκίζομαι ότι θέλει θρέφω εις την καρδίαν, αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράν- νων της πατρίδος μου, των οπαδών και ομοφρόνων τούτων. Θέλει ενεργώ παντή τρόπω προς βλάβην τους και όταν η περίστασις το συγχωρήση τον εξολοθρευμόν τους. Ορκίζομαι ότι θέλει υποτάσσομαι εις την αρχήν. Θέλει ενεργώ με όλην την ιερότητα και σέβας εις τας προσταγάς της. Και δεν θέλει απομακρύνομαι ποσώς από τους κανόνας της. Ορκίζομαι ότι θέλει επαγρυπνώ αόκνως δια την ασφάλειαν της εταιρίας και των μελών της. Θέλει προλαμβάνω με τον κίνδυνο της ζωής μου, κάθε επιβουλήν όπου ήθελε εννοήσω, ή γενικήν ή μερικήν. Θέλει γίνομαι συνεργός εις τον θάνατον ενός προδότου ή παραβάτου της εταιρίας και αν είναι ο πλησιέστερος των συγγενών μου. Ορκίζομαι ότι θέλει μεταχειρίζομαι ποτέ βίαν εις το να γνωρισθώ με συναδελφόν, αλλά θέλει προσέχω με την μεγαλυ- τέραν επιμέλειαν, δια να μη λανθασθώ και ύστερον ακολουθήση εναντίον τι! Ορκίζομαι ότι όπου θέλει εύρω συνάδελφον θέλει τον προστρέχω και βοηθήσω με όλην μου την δύναμιν και κατάστασιν. Θέλει προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπα- κοήν αν είναι μεγαλύτερός μου εις τον βαθμόν, ει και αυτός έτυχε να είναι πρότερον εχθρός μου. Τόσο περισσότερον θέλει τον αγαπήσω και συντρέξω, όσον η έχθρα μας ήτον μεγαλυτέρα… Ορκίζομαι ότι κατ’ ουδένα τρόπον δεν θέλει ωφεληθώ από τα μετρητά της εταιρίας, αλλά θέλει τα στοχάζομαι ως πράγμα ιερόν και ενέχειρον, ανήκον εις όλον το ταπεινόν και ταλαίπωρον έθνος μας, κα- θώς και τα λαμβανόμενα και στελλόμενα εσφραγισμένα γράμματα… Τέλος πάντων, ορκίζομαι εις σε, ω ιερά πλην τρισαθλία πατρίς μου. Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα σου, εις τα ίδιά μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερία των ομογενών μου, ότι αφιερώνομαι όλος εις Σε. Εις το εξής θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η Θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της δικαιοκρισίας της. Το όνομά μου ας είναι εις αποστροφήν και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των ομογενών μου,αν ίσως λη- σμονήσω εις μίαν στιγμή τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου. Τέλος, ο θάνατος ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μη λησμονώ την αγνότητα της Εταιρίας με την συμμετοχήν μου».Ύστερα απ’ αυτά το κερί σβηνόταν. Ο δόκιμος έπαιρνε μαζί και το φύλαγε προσεκτικά σα μάρτυρα του όρκου που έδωσε. Τις τρεις επόμενες μέρες ο καινούργιος «ιερέας» μάθαινε το «επάγγελμά» του. Μάθαινε τα συνθηματικά σημεία για την αναγνώριση των «αδερφοποιτών»,των «συστημένων» και των άλλων «ιερέων».Ο «ιερέας» που ήθελε να εξακριβώσει αν ο συνομιλητής του είναι και εκείνος «ιερέας» προέβαινε με τον ακόλουθο τρόπο: Έσφιγγε το δεξί του χέρι στο αριστερό μέρος του στήθους, πάνω στην καρδιά και το αριστερό του στο δεξί του μέρος. Την ίδια ώρα ο δεύτερος έπρεπε να σταυρώσει τα χέρια στο στήθος και να τα’ αποτραβήξει αμέσως. Αν ήταν ανάγκη να μιλήσουν για υποθέσεις της Εταιρείας ,τότε ο ένας άρχιζε να ξύνει την παλάμη του και ύστερα έπιανε ο ένας τα χέρια του άλλου, έτσι που τα δάχτυλα του ενός να βρεθούν στο σφυγμό του άλλου. Και ακολουθούσε ο συνθηματικός διάλογος: «Πόσα έχεις;» «Όσα έχεις». «Πόσα;» , «Δεκαέξι των Φιλικών» . «Τίποτε περισσότερο;» «Όχι». «Ειπέ το πρώτο να ειπώ το δεύτερο».Σε συνέχεια έλεγε διαδοχικά με τη σειρά του ο καθένας τα ονόματα των γραμμάτων που αποτελούσαν τη συνθηματική λέξη «Χακικί».Στην πορεία της εκπαίδευσης ο «ιερέας» έπρεπε να αποστηθίσει το ειδικό αλφάβητο που χρησιμοποιούσαν οι εταιριστές για τη διεξαγωγή της αλληλογραφίας πάνω στη δουλειά τους. Αυτό αποτελούνταν από 22 σύμβολα που τα έβαζαν εναλλάξ στα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου και των αραβικών αριθμών. Καθένα σύμβολο συμβόλιζε κάποιο από τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου (ο αριθμός 8 π.χ συμβολίζει το γράμμα Ο και το γράμμα Δ συμβόλιζε το γράμμα Χ) Είχαν ακόμα και συμβολικές σημασίες για τα πιο εύχρηστα ονόματα και όρους. Έτσι το μεγάλο καράβι το ονόμαζαν «ελέφαντα»,τον σουλτάνο «απαθή», του Τούρκους «Μέτοικους»,τους Έλληνες «πρόθυμους»,του Αρβανίτες «συμπέθερους» κ.α.Η Εταιρεία χρησιμοποιούσε τις μέρες της «εκπαίδευσης» και για την παραπέρα πιο βαθειά σπουδή των ιδιοτήτων και των δοσμένων του «ιερέα». Αυτός έπρεπε να απαντήσει στα ακόλουθα έξι ερωτήματα: 1. Εκτέθηκε μήπως ο ίδιος ή κανένας από τους συγγενείς ή φίλους σε δίωξη από μέρους των τουρκικών αρχών ή από άλλον κανένα και για ποιο λόγο; 2. Βρίσκεται μήπως κάποιος από τους φίλους του ή από τους συγγενείς του στη φυλακή και για ποια αιτία; 3. Μήπως οι αρχές ή άλλος κανένας έχει σκοτώσει κάποιον από τους συγγενείς του και γιατί; 4. Του ακολούθησε μήπως κάτι το μεγάλο στη ζωή του; 5. Του είναι γνωστό μήπως κάποιο πολιτικό μυστικό κάποια ακοινολόγητη εφεύρεση ή κάποιο μεγάλο απόκρυφο; Πώς το έμαθε; Το ξέρουν άλλοι; Ποιοι είναι αυτοί που το ξέρουν; Έχει τις αναγκαίες αποδείξεις; Και ποιο είναι αυτό το μυστικό; 6. Έχει κανένα μεγάλο προτέρημα κρυφό η φανερωμένο και μήπως κατέχει κάποια ξεχωριστή επιτηδειότητα;Ο δεκτός στην Εταιρεία ήταν επίσης υποχρεωμένος να συνεισφέρει για τις ανάγκες της ένα χρηματικό ποσό, ανάλογα με τις δυνατότητες του. Μαζί μετα χρήματα κατέθετε κι ένα γράμμα με πληροφορίες για την ηλικία του, τον τόπο διαμονής και το μέρος που έγινε η πρόσληψή του στο βαθμό του «ιερέα».Στο γράμμα που το έστελνε στο όνομα ενός οποιουδήποτε προσώπου σε κάποια μακρινή όλη έλεγε πως ο αποστολέας προορίζει τα χρήματα για ένα σχολείο που ιδρύθηκε πριν από λίγο καιρό, για ένα μοναστήρι για την αγορά και την έκδοση βιβλίων ή για άλλους φιλανθρωπικούς σκοπούς. Στη συνθηματική γλώσσα των εταιριστών τα γράμματα αυτά λέγονταν «αφιερωτικά».Ο κατηχητής έβαζε στη γωνία του γράμματος τα συνθηματικά αρχικά του, όπως επίσης και το αρχικό που έπαιρνε ο καινούργιος «ιερέας». Έτσι ένα τέτοιο γράμμα και αν ακόμη έπεφτε σε ξένα χέρια δεν μπορούσε να προξενήσει ζημιά.Στον καινούργιο «ιερέα» έδιναν ένα εφοδιαστικό γράμμα – «δίπλωμα» ή όπως το έλεγαν συνθηματικά –«γράμμα υπεροχής». Το δίπλωμα ήταν κρυπτογραφημένο με βάση το αλφάβητο της εταιρείας. Παίρνοντας αυτό το δίπλωμα (εφοδιαστικό) ο ξανακατηχημένος γινόταν πληρεξούσιος «ιερέας» με όλα τα δικαιώματα και μπορούσε να προβαίνει στη στρατολογία καινούργιων μελών.Οι άλλοι βαθμοί ύστερα από τον βαθμό του «ιερέα» δίνονταν άμεσα από την καθοδηγητική επιτροπή της Φιλικής Εταιρείας για ξεχωριστές αρετές και ικανότητες και ήταν περιορισμένοι.Ο τέταρτος βαθμός, των Ποιμένων παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τον τρίτο, τόσο στα απαιτούμενα προσόντα όσο και στο τελετουργικό της μύησης. Όπως και οι Αρχιποιμένες, δηλαδή τα μέλη του αμέσως ανωτέρου βαθμού, τον οποίο αναφέρει μόνο ο Φιλήμων, ο βαθμός των ποιμένων δε φαίνεται να έχει μέλη. Όταν στα 1820 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ανέλαβε την ηγεσία της Εταιρείας, δημιούργησε άλλους δυο βαθμούς, των Αφιερωμένων και των Αρ χηγών των Αφιερωμένων. Μέλη αυτών των βαθμών προορίζονταν να αποτελέσουν το στρατιωτικό τομέα της Εταιρείας. Πάνω από όλους τους βαθμούς της Εταιρείας βρισκόταν η Ανωτάτη Αρχή.Η συνωμοτικότητα διαπερνούσε τη Φιλική Εταιρεία από την βάση ως την κορυφή. Οι κατώτεροι βαθμοί- οι «αδερφοποιτοί» και οι «συστημένοι» πολύ λίγα πράγματα ήξεραν για τη σύνθεση της οργάνωσης και τους σκοπούς της. Ακόμα και η ονομασία της Εταιρείας δεν τους ήταν γνωστή. Ήξεραν μονάχα πως αυτή φροντίζει για το γενικό καλό του έθνους και πως εκεί έμπαιναν «μεγάλα πρόσωπα». Αυτή τη φήμη καλλιεργούσαν για ευνόητους λόγους και οι ίδιοι οι καθοδηγητές της Εταιρείας. Οι «αδερφοποιτοί» και οι «συστημένοι» μπορούσαν να ξέρουν μόνο εταιριστές που ανήκαν στον ίδιο βαθμό όπως και αυτοί και τον»ιερέα» που τους οργάνωσε. Φυσικά οι «ιερείς» ήταν καλύτερα πληροφορημένοι. Ο «ιερέας» δεν είχε το δικαίωμα να βρίσκετε σε άμεση επικοινωνία και σύνδεση με την καθοδήγηση της Εταιρείας αλλά μόνο διαμέσου του προσώπου που τον είχε οργανώσει. Οι γραπτές οδηγίες από την καθοδήγηση της Φιλικής Εταιρείας δεν είχαν ούτε υπογραφή, ούτε τόπο προορισμού αλλά το συνθηματικό του «ιερέα» ή του «ποιμένα» που η οδηγία προόριζε να φτάσει. Όλα τα μέλη της Εταιρείας ήταν υποχρεωμένα να εκτελούν χωρίς αντίρρηση της διαταγές της «Αόρατης Ανώτατης Αρχής».http://atexnos.gr
Συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά περιλαμβάνει το σημερινό πρόγραμματα της επίσκεψης του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ στην Αθήνα. Ειδικότερα, ο Γερμανός ΥΠΕΞ θα συναντηθεί στις 8.00 με την κ. Γεννηματά, στις 10.00 με τον κ. Παυλόπουλου και στις 12.30 με τον κ. Κοτζιά. Χθες ο αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου. Στη διάρκεια της συνάντησης, ο κ. Γκάμπριελ επισήμανε πως σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση «πρέπει να δουλέψουμε όλοι ώστε τον Απρίλιο να φτάσουμε σε λύση». «Δεν θέλουμε να έχουμε μια ιστορία χωρίς τέλος. Πρέπει να δουλέψουμε όλοι ώστε τον Απρίλιο να φτάσουμε σε λύση. Αυτό που μένει μπροστά είναι δύσκολες αποφάσεις», σημείωσε. Υπογράμμισε επίσης ότι «δεν πρέπει να διαιρεθεί η Ε.Ε.» αλλά «να μείνει ενωμένη» γιατί «ακόμα και η Γερμανία που έχει δυνατή φωνή δεν θα ακούγεται και δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει οικονομίες, όπως η Κίνα, οι ΗΠΑ και η Ρωσία».
Παγκόσμια πρώτη για τη μείωση των σοβαρών επιπλοκών μετά από εγκεφαλικό. Οι επιστήμονες ανέλυαν το το DNA του δηλητηρίου της επικίνδυνης αυστραλιανής αράχνης στο εργαστήριο, όταν διαπίστωσαν ότι η πρωτεΐνη Hi1a, που περιέχει, προστατεύει τα εγκεφαλικά κύτταρα των αρουραίων, ακόμη κι αν εισαχθεί στον οργανισμό αρκετές ώρες μετά το επεισόδιο. Η χορήγηση της ουσίας δύο ώρες μετά το εγκεφαλικό περιόρισε τη ζημιά του εγκεφάλου κατά 80%. Όταν η χορήγηση έγινε μετά από οκτώ ώρες, η μείωση της εγκεφαλικής βλάβης ήταν της τάξης του 65%. Το δηλητήριο της αράχνης Hadronyche ifensa ή Darling Downs μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο μέσα σε 15 λεπτά, όμως η ουσία Hi1a είναι αβλαβής και θα μπορούσε μελλοντικά να φέρει επανάσταση στη θεραπεία των εγκεφαλικών. Την επόμενη διετία αναμένεται να ξεκινήσουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Τα νέα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS). Οι ερευνητές των Πανεπιστημίων Κουίνσλαντ και Μόνας - ανάμεσά τους ο ελληνικής καταγωγής Άγγελος Κεραμιδάς - με επικεφαλής τον καθηγητή Γκλεν Κινγκ του Ινστιτούτου Μοριακής Βιοεπιστήμης δήλωσαν ότι "αυτή η ανακάλυψη θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα για όσους καταφέρνουν να επιβιώσουν μετά από ένα εγκεφαλικό, περιορίζοντας τη ζημιά στον εγκέφαλο και τις αναπηρίες, που πολύ συχνά προκαλεί αυτή η καταστροφική βλάβη".
Συνεισφορά: Ελένη Ρεβέκκα Στάιου - [email protected] Η Γεωγραφία για πολλούς ήταν ένα ιδιαίτερα βαρετό μάθημα. Για άλλους ήταν πολύ δύσκολο και το αναφέρουν ακόμα και όταν έχουν μεγαλώσει και δεν θυμούνται βασικά πράγματα. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους μαθητές μας αν ανήκουν σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες; Ευτυχώς η τεχνολογία μας δίνει μία χείρα βοηθείας και, με διάφορες εφαρμογές, κάνει τη Γεωγραφία παιχνίδι! Με αυτόν τον τρόπο και πιο ενδιαφέρουσα γίνεται για όσους τη θεωρούν βαρετή αλλά και πιο εύκολα αποτυπώνονται οι γνώσεις σε όσους δυσκολεύονται. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι η μάθηση μέσω παιχνιδιών είναι πιο διασκεδαστική και, κυρίως, πιο αποτελεσματική. Στο σημερινό άρθρο παρουσιάζονται κάποια παιχνίδια, ειδικά για την Γεωγραφία, που βασίζονται σε τεχνολογίες όπως το Google Maps και δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά, σε πραγματικό χρόνο και με πραγματικές εικόνες να ταξιδέψουν σε όλον τον κόσμο και να δοκιμάσουν τις γνώσεις τους. Η ανάδραση που λαμβάνουν είναι άμεση και έτσι, χωρίς το στοιχείο της αναμονής, το ενδιαφέρον μένει ζωντανό.
Αυστηρή απάντηση έδωσε με επιστολή του ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς προς τον βουλευτή Νίκο Νικολόπουλο στην επικριτική ερώτηση που αυτός κατέθεσε στη Βουλή σχετικά με την αποκατάσταση των συμφωνηθέντων Ελλάδας-Τουρκίας για το καθεστώς της Ίμβρου και της Τενέδουσύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάννης. "Η ερώτηση που υποβάλετε παραγνωρίζει την ενεργή, πολυδιάστατη και εποικοδομητική εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η παρούσα κυβέρνηση" τόνισε ο κ. Κοτζιάς, επισημαίνοντας στον κ. Νικολόπουλο ότι η εκ νέου αναφορά του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης "παραβλέπει το γεγονός ότι για να επιληφθεί το δικαστήριο της εκδίκασης μίας συγκεκριμένης νομικής διαφοράς, θα πρέπει και η Τουρκία, όπως ήδη έχει πράξει η χώρα μας, να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου με έναν από τους τρόπους οι οποίοι προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο, πράγμα το οποίο δεν έχει συμβεί ως σήμερα". Ειδικότερα για το καθεστώς της Ίμβρου και της Τενέδου, ο υπουργός Εξωτερικών εξηγεί ότι "ηΤουρκία σαφώς και οφείλει, βάσει των διεθνών δεσμεύσεων της, να πράξει πολλά ακόμη, σε όλους τους τομείς", αλλά "ας υπογραμμιστεί πάντως, ότι κατά τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να κάνει αναφορικά με τη μειονότητα των δύο νησιών ορισμένα βήματα προόδου στον τομέα της εκπαίδευσης, αίροντας μονομερείς και κακοπροαίρετες πρακτικές του παρελθόντος". Βεβαίως, προσθέτει ο κ. Κοτζιάς, "τα βήματα αυτά είναι ανεπαρκή και αποτελούν απλώς την αρχή για την εκπλήρωση από τη γειτονική χώρα των σχετικών διεθνών υποχρεώσεων της - συμπεριλαμβανομένου του πλήρους σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - και για τη διασφάλιση συνθηκών ανάπτυξης και βιωσιμότητας-, όπως επί παραδείγματι το θέμα της συγκοινωνιακής σύνδεσης, που όμως αφορά επίσης σε πρωτοβουλίες του ιδιωτικού τομέα και σε στάθμιση επιχειρηματικών συμφερόντων- στους Έλληνες κατοίκους της Ίμβρου και της Τενέδου". Ο υπουργός Εξωτερικών υπογραμμίζει επίσης το γεγονός ότι επαναφέρει τακτικά με δημόσιες δηλώσεις του σε κάθε πρόσφορη ευκαιρία το ζήτημα της μη εφαρμογής από την Τουρκία των διατάξεων της συνθήκης της Λωζάννης που σχετίζονται με το αυτοδιοίκητο της Ίμβρου και Τενέδου,και ταυτόχρονα επισημαίνει ότι "για τα ζητήματα αυτά υφίστανται επίμονες πιέσεις, όχι μόνο από τη χώρα μας, αλλά και από διεθνή όργανα".
Όλοι σίγουρα έχουμε διαβάσει και γνωρίζουμε καλά για τα ιστορικά γεγονότα του 1821. Περισσότερα -όπως είναι λογικό- θα γνωρίζουμε για τον πυρήνα της εξέγερσης, τον Μοριά τη Ρούμελη ή τα νησιά. Τι συνέβαινε όμως το ίδιο διάστημα στη Μακεδονία; πως βίωσε ο ελληνικός πληθυσμός της περιοχής το γεγονός;Ας διαβάσουμε πως εξιστορεί ο Mark Mazower στο εκπληκτικό βιβλίο του "Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων" το ιστορικό πλαίσιο των χρόνων αυτών.1821 Καπάνι ΘεσσαλονίκηΞεσηκωμός και καταστολή: Οι σφαγές του 1821Όταν ξέσπασε η ελληνική εξέγερση το 1821 -βορείως (στις παραδουνάβιες ηγεμονίες) και νοτίως (στην Πελοπόννησο) της Θεσσαλονίκης-, πατριωτικά στοιχεία ξεσηκώθηκαν και στη Μακεδονία. Ο οθωμανικός στρατός τούς κατέστειλε γρήγορα, και οι συνέπειες ήταν καταστροφικές: κάηκαν χωριά, ξεπατώθηκαν χωράφια και ξεριζώθηκαν οικογένειες. Μέσα στην ίδια την πόλη η εξέγερση ανέκοψε απότομα την ελληνική αναβίωση· οι σφαγές και οι εξορίες ρήμαξαν τις πιο εύπορες και πετυχημένες χριστιανικές οικογένειες. Ήταν ένα χτύπημα απ’ το οποίο δε συνήλθαν πλήρως για όλο τον υπόλοιπο αιώνα.Γυναίκες της Νάουσας ρίχνονται στην ΑραπίτσαΑπρίλιος 1822. Διόραμα, έργο Γ. ΑνεμογιάννηΗ καλύτερη περιγραφή που διαθέτουμε για τον ξεσηκωμό και την τραχιά αντίδραση των Οθωμανών μάς έρχεται από την πιο αναπάντεχη πηγή. Ο εικοσιοκτάχρονος Χαϊρουλάχ ιμπν Σινασί Μεχμέτ Αγάς ήταν μουλάς της πόλης το 1820, και κατηγορήθηκε απ’ ορισμένους για φιλελληνικές τάσεις. Όταν ξέσπασε η εξέγερση, απολύθηκε από τη θέση του και φυλακίστηκε για λίγο.Αργότερα, επιστρέφοντας στην πρωτεύουσα, έκανε κάτι το ασυνήθιστο: κλονισμένος από τα όσα είχε δει, έγραψε ένα υπόμνημα προς το σουλτάνο· η αφήγηση αυτή -μοναδική στην ουσία προσωπική μαρτυρία ενός Μουσουλμάνου αξιωματούχου για οποιαδήποτε πλευρά της ζωής στη Θεσσαλονίκη της οθωμανικής εποχής-καταχωνιάστηκε στα αρχεία του ανακτόρου Τοπ Καπί, όπου μάζευε σκόνη για περισσότερο από έναν αιώνα στη βασιλική βιβλιοθήκη, ώσπου την ανακάλυψε ένας Έλληνας μελετητής το 1940.Ο Χάίρουλάχ Εφέντης ξεκινά την έκθεσή του με τις συνήθεις ευγενικές δηλώσεις προσωπικής αναξιότητας· απολογείται για την αμάθειά του και αναρωτιέται αν θα μπορέσει ν’ ανταποκριθεί στις προσδοκίες που έχουν απ’ αυτόν:Όταν λοιπόν ο πιστός δούλος της Εξοχότητάς σου και ισχυρός αφέντης μου, ο Χαλέτ Εφέντης, μου μεταβίβασε την προσταγή σου ν’ αναχωρήσω για τη θεοφύλαχτη πόλη της Θεσσαλονίκης και να αναλάβω εκεί το υψηλό αξίωμα του μουλά, αναμέτρησα το βάρος της ευθύνης που θα είχα σ’ αυτή τη θέση για την οποία με είχες κρίνει άξιο, αξιολόγησα τις ικανάτητές μου, και είδα ότι με τη βοήθεια του Αλάχ και έχοντας για αλάνθαστο οδηγό τους ιερούς και άγιους Νόμους της πίστης μας, θα κατάφερνα να φανώ άξιος της αποστολής μου, και ετοιμάστηκα για το μακρινό μου ταξίδι. Έτσι, στα μέσα του μήνα Ράμπι ουλ Αχίρ του έτους Εγίρας 1235 [Αύγουστος 1820] αναχώρησα για το πόστο μου, και μετά από αρκετά δύσκολο ταξίδι κάμποσων ημερών έφτασα, στις 8του Τζουμάδααλ Αουάλ [Σεπτέμβρης 1820], στη Θεσσαλονίκη.O συγγραφέας περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις από την πόλη -«Θεέ, πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξή μου!»- και εγκωμιάζει με τον συμβατικό τρόπο τον πλούτο και την ευμάρειά της. «Η Εξοχότητά σου μπορεί να είναι περήφανη που ,ανάμεσα σε τόσο πολλές πόλεις που είναι δικές Της, υπάρχει και η Θεσσαλονίκη". Τα τζαμιά, τους τεκέδες, τις αγορές και τις οχυρώσεις, τα βρίσκει όλα αξιέπαινα: «Λένε πως η δόξα μιας πολιτείας και η δύναμή της εξαρτιέται από τον αριθμό των τζαμιών της. Αν αυτό αληθεύει -και στ’ αλήθεια πρόκειται για σοφή ρήση-, τότε η Θεσσαλονίκη είναι μια από τις ισχυρότερες πόλεις Σου, αν όχι η ισχυρότερη». Στο γνωστό πνεύμα της υπερβολής, ο Χαϊρουλάχ Εφέντης συνεχίζει και εκτιμά αναληθοφανώς τον αριθμό των τζαμιών στα εβδομήντα, τους δε κατοίκους στις εκατό χιλιάδες.Ο Μακεδόνας Κλεφταρματολός ΝικοτσάραςΣύντομα όμως η πολιτική και οι προβληματισμοί της περιόδου παρεισφρέουν στη φαινομενικά τυποποιημένη αυτή εξιστόρηση. Περιγράφοντας τον Δεσπότ-εφέντη -τον Έλληνα μητροπολίτη-, που ποίμαινε τους «απίστους», και τις εκκλησίες και τα σχολεία της περιοχής ευθύνης του, αναφέρεται στην κύρια εκκλησία «που την ονομάζουν Μηνά Εφέντη [Άγιο Μηνά] και που στα κελιά της μαζεύονται όλοι οι Χριστιανοί πρόκριτοι και συζητούν για το Πατριαρχείο, το Φανάρι και την Πελοπόννησο». Ο αναβρασμός στις τάξεις των Ελλήνων ήταν όλο και πιο φανερός. «Μάλιστα την ημέρα που έφτασα και πήγα στο Κονάκι είχαν παρουσιάσει στον Γιουσούφ Μπέη ένα μεσόκοπο άπιστο, τον Μεστανέ Εφέντη, γιατί -λένε- δίδασκε στα παιδιά ένα τραγούδι γραμμένο από έναν άπιστο από τη Θεσσαλία, που η Μεγαλοσύνη Σου το είχε καταδικάσει μ’ ένα προηγούμενο φιρμάνι και απαγορεύσει». [Αυτό ήταν σχεδόν σίγουρα ο επαναστατικός Θούριος του Έλληνα προπαγανδιστή Ρήγα Φεραίου, που λόγω της εκτέλεσής του από τους Αυστριακούς είχε γίνει δημοφιλής στους Ορθοδόξους.]Εξίσου κακό, αν όχι χειρότερο, συνέχιζε, ήταν το ότι οι Έλληνες της πόλης χτυπούσαν τις καμπάνες τους, κυκλοφορούσαν στους δρόμους καβάλα στ’ άλογα, φορούσαν ωραία ρούχα και δεν κατέβαιναν από το πεζοδρόμιο όταν διασταυρώνονταν με Μουσουλμάνο. Σ’ εμάς αυτό δείχνει πόση μη μουσουλμανική επιρροή υπήρχε εκεί- για τον Χαϊρουλάχ αποτελούσε σοκαριστικά τολμηρή συμπεριφορά, που στην Κωνσταντινούπολη δε θα γινόταν ανεκτή· δεδομένου ότι υπήρχε σχετικό αυτοκρατορικό διάταγμα, μπορούσε να εξηγηθεί μόνο με βάση τη διαφθορά των τοπικών αστυνομικών αρχών.Παρά την έντονη ωστόσο δυσαρέσκειά του από την αλαζονεία των απίστων ο Χαϊρουλάχ δε θεωρούσε τον εαυτό του «πολέμιο των γκιαούρηδων»· τον όρο αυτό τον κρατούσε για τον σπάταλο βοηθό του πασά, τον διαβόητο Γιουσούφ Μπέη, που τον χαρακτήρισε και ως «τραχύ και τυραννικό», έναν άντρα ο οποίος ενέπνεε τέτοιο φόβο στο μουφτή και στον γενιτσαρί αγά ώστε, όταν ήταν παρών, αυτοί κάθονταν ήσυχα-ήσυχα με τα δάχτυλα πλεγμένα. Τον πατέρα του Γιουσούφ Μπέη, τον Ισμαήλ Μπέη των Σερρών, ο Λίικ τον είχε περιγράφει σαν «έναν από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους υπηκόους του σουλτάνου, αν μπορούμε να τον αποκαλέσουμε υπήκοο, αφού είναι απόλυτος εδώ και υπακούει μόνο σε όσες διαταγές του σουλτάνου νομίζει αυτός καλές, πάντα με μια μεγάλη υπόκλιση υποταγής». Ο Ισμαήλ Μπέης είχε πλουτίσει χάρη στο ανθηρότατο εμπόριο μπαμπακιού- τώρα είχε αποσυρθεί και ζούσε ήσυχα, με το γιο του να ασκεί σχεδόν ανεξέλεγκτη εξουσία στην πόλη. Ο Χαϊρουλάχ -σύμφωνα με τη δική του αφήγηση- τόλμησε να του αντιβγεί στην πρώτη τους συνάντηση. Όταν ο Γιουσούφ Μπέης προειδοποίησε ότι οι Έλληνες ετοιμάζονταν να ξεσηκωθούν κι ότι έπρεπε να τους χτυπήσουν χωρίς έλεος, ο Χαϊρουλάχ διαμαρτυρήθηκε: «Θεέ μου! Ποιος θα τολμούσε να στραφεί ενάντια στη δίκαιη εξουσία και δύναμή Σου; Αντί να τους τυραννάμε καλύτερα ας τους φερθούμε σαν σε φίλους, ώστε να νιώσουν ευγνωμοσύνη απέναντι μας και να μην παραπονιούνται».Ο Χαϊρουλάχ έβλεπε καθαρά μπροστά του τα σύννεφα της καταιγίδας. Αφού συμβουλεύτηκε το Κοράνι, συναντήθηκε με τον Έλληνα αρχιεπίσκοπο και τον συμβούλεψε να κρατήσει τα ηνία του ποιμνίου του, «ώστε να είναι πιο πιστοί στους νόμους της σαρίας και να υπακούουν στις διαταγές του κυβερνήτη». Οι δύο άντρες κάθισαν και ήπιαν καφέ μαζί «σαν παλιοί φίλοι», κάτι που οι κατάσκοποι το ανέφεραν στον Γιουσούφ Μπέη. Οι υποψίες ετούτου για τα αισθήματα του μουλά ενισχύθηκαν όταν έμαθε πως μια μέρα ο Χαϊρουλάχ, ενώ καθόταν σ’ ένα μεγάλο καφενέ έξω από το Καζαντζιλάρ τζαμί, αναστατώθηκε βλέποντας τη σορό ενός Χριστιανού να μεταφέρεται και να περνά από μπροστά του και αναφώνησε «Ο Θεός ας τους συχωρέσει!» Ο Γιουσούφ Μπέης τον κατηγόρησε πως είχε γίνει γκιαούρης -μονάχα ένας Χριστιανός, ισχυρίστηκε, θα ί ϊειχνε τέτοια αλληλεγγύη με αυτά που τραβούσαν άλλοι Χριστιανοί- και στις 27 Φεβρουάριου 1821, ακριβώς πάνω που ήταν να ξεκινήσει η ελληνική εξέγερση. ο Χαϊρουλάχ Εφέντης φυλακίστηκε στο Λευκό Πύργο. Από αυτή τη στρατηγική, αν και δυσάρεστη, θέση -η ζωή εκεί ήταν τρομακτική, έγραφε, «αν κάποιον δεν τον συνοδεύει η σκέψη του παντοδύναμου Θεού»- παρακολούθησε τα φοβερά γεγονότα που συνέβησαν τους επόμενους μήνες στη Θεσσαλονίκη.Οι συγκρατούμενοί του ήταν Χριστιανοί που το μοναδικό τους έγκλημα ήταν ότι δεν είχαν χαιρετίσει τον Γιουσούφ Μπέη στο δρόμο ή ότι συναντιόνταν στη μητρόπολη και συζητούσαν για το Πατριαρχείο, ή απλώς ότι ήταν εξέχοντες πρόκριτοι της κοινότητας. Πολλοί υπέφεραν από πείνα και δίψα. Έναν απεσταλμένο των επαναστατών ονόματι Αριστείδη Παππά τον έφεραν μέσα, τον έδειραν άσχημα και μετά τον παρέδωσαν στον γενιτσαρί αγά για εκτέλεση.- Προτού φύγει», γράφει ο Χαϊρουλάχ, «συγχώρεσέ με γι’ αυτό, Μεγαλειότατε, τον αγκάλιασα και τον φίλησα, γιατί στ’ αλήθεια ήταν ένας αξιότιμος άνθρωπος και αν είχε κάτι νατού ψέξεις, ήταν αποτέλεσμα της καλής του καρδιάς».Λίγες μέρες αργότερα έφεραν έναν άλλον Έλληνα, τον Νικόλα Εφέντη. Αυτός είχε συγκλονιστικά νέα: ο Μοριάς είχε ξεσηκωθεί και οι κατάσκοποι έλεγαν πως οι Έλληνες εντός και εκτός Θεσσαλονίκης σχέδιαζαν να κάνουν το ίδιο. Ο Γιουσούφ Μπέης είχε απαιτήσει ομήρους, και περισσότεροι από τετρακόσιοι Χριστιανοί -από τους οποίους οι εκατό ήταν Αγιορείτες μοναχοί- κρατούνταν στο παλάτι του. Όλους, φυσικά, τους έδερναν και τους κακομεταχειρίζονταν- ορισμένους μάλιστα τους σκότωναν.Λίγο μετά ήρθε διαταγή από την Πύλη να αφεθεί ελεύθερος ο Χαϊρουλάχ. Ο Γιουσούφ Μπέης άλλαξε τώρα τελείως στάση κι έγινε η προσωποποίηση της γλυκύτητας· παρ’ όλα αυτά, δεν τον άφησε να φύγει αμέσως από την πόλη: η ύπαιθρος δεν ήταν ασφαλής και οι χωριάτες ήταν έτοιμοι να ξεσηκωθούν. Ο Χαϊρουλάχ έμαθε με φρίκη ότι ο Γιουσούφ Μπέης σκόπευε να θανατώσει τους ομήρους, και δεν κατάφερε να τον μεταπείθει: «Το ίδιο βράδυ οι μισοί όμηροι σφάχτηκαν μπροστά στα μάτια του άξεστου μουτεσελίμη. Κλείστηκα στην κά-μαρή μου και προσευχήθηκα για την ασφάλεια των ψυχών τους».«Κι από κείνη τη νύχτα άρχισε το κακό. Η Θεσσαλονίκη, η όμορφη αυτή πόλη, που λάμπει σαν το σμαράγδι πάνω στο τιμημένο Σου στέμμα, μετατράπηκε σ’ ένα απέραντο σφαγείο». Ο Γιουσούφ Μπέης πρόσταξε τους άντρες του να σκοτώνουν όποιο Χριστιανό έβρισκαν στο δρόμο, και για μερόνυχτα ο αέρας ήταν γεμάτος «φωνές, θρήνους, στριγκλιές». Είχανε τρελαθεί όλοι- σκότωναν ως και τα παιδιά και τις έγκυες γυναίκες. «Τι δεν είδανε τα μάτια μου, Παντοδύναμε Σάχη των Σάχηδων;» Ο ίδιος ο μητροπολίτης ρίχτηκε στα σίδερα μαζί με άλλους κορυφαίους προκρίτους· τους βασάνισαν και τους εκτέλεσαν στην πλατεία του αλευροπάζαρου. Κάποιους τους κρέμασαν από τα πλατάνια γύρω από τη Ροτόντα. Άλλους τους σκότωσαν στη μητρόπολη, όπου είχαν καταφύγει, και τα κεφάλια τους τα μάζεψαν να τα πάνε δώρο στον Γιουσούφ Μπέη. Μονάχα ο δερβίσικος τεκές -που οι μύστες του διατηρούσαν ανέκαθεν στενούς δεσμούς με τους Έλληνες μοναχούς- πρόσφερε άσυλο στους Χριστιανούς. «Αυτά τα πράγματα και άλλα πολλά, που δεν μπορώ να τα περιγράψω γιατί και μόνο η θύμησή τους μου φέρνει ανατριχίλα, συνέβησαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης το Μάιο του 1821».Ήταν σαφώς η χειρότερη σφαγή που είχαν ζήσει οι Έλληνες της πόλης επί Τουρκοκρατίας: σε άλλες στιγμές μεγάλης έντασης μέσα στους αιώνες το φονικό πλανιόταν στον αέρα ή είχε πράγματι συμβεί όχι πολύ μακριά, στη Λάρισα, στις Σέρρες και στη Νις, για παράδειγμα. Αλλά δεν είχε ξανασυμβεί να σκοτωθούν ίσως και αρκετές χιλιάδες Χριστιανοί στο ίδιο επεισόδιο. Ερχόταν σε αντίθεση με τις βασικές παραδοχές της οθωμανικής διακυβέρνησης, που όριζαν ότι το κράτος μεριμνά για όλους όσοι βρίσκονται υπό το σκήπτρο του, και έδειχνε πόσο βαθιά είχε συνταράξει τις αρχές ο ξεσηκωμός. Την άνοιξη εκείνη ο σουλτάνος Μαχμούτ Β' είχε στείλει ένα φιρμάνι που ενημέρωνε τις αρχές της Θεσσαλονίκης για το ξέσπασμα της επανάστασης στη Βλαχία, και ο σεϊχουλι-σλάμης είχε εκδώσει φετφά ο οποίος έλεγε πως η εξέγερση μπορούσε να συντρίβει με όλα τα αναγκαία μέσα. Κατά τον Χαϊρουλάχ Εφέντη, οι Έλληνες «πλήρωσαν τα σφάλματα των απίστων της Ρωσίας».Ο Λευκός Πύργος 1912Στη Θεσσαλονίκη, εκείνο που ενδιέφερε περισσότερο τους προϊσταμένους του Γιουσούφ Μπέη ήταν πώς θα ασφαλίσουν την πόλη. Ταυτόχρονα, είχαν εμπλακεί σε μια απαιτητική εκστρατεία πίσω από την Πίνδο με στόχο την εξόντωση του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος φάνταζε τότε σαν πολύ σοβαρότερος εχθρός. Ακόμα και μετά τις σφαγές η ελληνική απειλή τούς ανησυχούσε, κι έτσι στάλθηκαν στην πόλη ενισχύσεις από την πρωτεύουσα και τη Μικρά Ασία. Το Μάρτη του 1822 ένας άλλος πασάς, ο Μεχμέτ Εμίν Αμπντούλ Αμπούντ -ένας Σύριος με «ενεργητικό και κάποτε βίαιο» χαρακτήρα- διέταξε νέα κινητοποίηση: τα οχυρά της πόλης επιθεωρήθηκαν και κάποιοι σύντομοι σηκωμοί στη Χαλκιδική και στη Θάσο καταπνίγηκαν αμέσως. Στα βουνά του Ολύμπου και στη θάλασσα ο αγώνας βάστηξε περισσότερο- μα ο Αλή Πασάς νικήθηκε τελικά και σκοτώθηκε, και οι δυνάμεις του Αμπντούλ Αμπούντ ξαναπήραν την πόλη της Νάουσας, που την κρατούσαν ως τότε οι Έλληνες εξεγερμένοι. Όταν τελείωσαν όλα, τα λάφυρα που είχαν διαρπαγεί από τα σπίτια των Ελλήνων πουλήθηκαν και τα κομμένα κεφάλια των έγκριτων Χριστιανών στόλισαν τα κονάκια των κυριότερων μπέηδων και τις δυτικές πύλες της πόλης. Καραβάνια Ελλήνων αιχμαλώτων βγήκαν στο σφυρί στο Μπόσνακ Χάνι, ενώ άλλοι στάλθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης, της Τρίπολης και της Βεγγάζης: δέκα χρόνια αργότερα Βρετανοί αξιωματούχοι προσπαθούσαν ακόμη να τους εντοπίσουν και να πετύχουν την απελευθέρωσή τους. Δεν είναι περίεργο που όσοι Έλληνες επέζησαν πίστευαν πραγματικά πως οι Τούρκοι σχέδιαζαν να τους σκοτώσουν ή να τους φέρουν σε κατάσταση «δουλείας μέσ’ εττό την ολοκληρωτική καταστροφή της περιουσίας τους». Σύμφωνα με τον Γάλλο πρόξενο Μποτί, το «σύστημα καταλήστευσης» του Αμπντούλ Αμπούντ αντανακλούσε τη θεωρία του ότι οι Έλληνες είχαν εμπνευστεί τον αγώνα τους για ελευθερία από «την αύξηση του πλούτου και την προκοπή τους και από την εξαιρετική επιρροή που είχαν αρχίσει ν’ ασκούν στις τουρκικές υποθέσεις».Αλλά το οθωμανικό κράτος δεν είχε κανένα μακροπρόθεσμο συμφέρον να εξοντώσει τους Έλληνες ή να τους κάνει φτωχούς. Αντιθέτως, χρειαζόταν το εμπορικό τους δαιμόνιο καθώς και τη στήριξή τους κάθε φορά που αποφάσιζε να δαμάσει τους πάντοτε ταραξίες Αλβανούς. Η πολιτική του τρόμου γινόταν όλο και πιο αναπαραγωγική, σταματώντας την οικονομική ζωή και αλαφιάζοντας επίσης τους μη Έλληνες, καθώς απλωνόταν προς τα έξω. Μουσουλμάνοι κι Εβραίοι είχαν περιέλθει σε «βαθύτατη εξαθλίωση, αγανάκτηση και απόγνωση». «Ο πιο ζωηρός και γενικευμένος αναβρασμός υπάρχει στις τάξεις των Τούρκων της πόλης», έγραφε ο Γάλλος πρόξενος, «οι οποίοι είδαν τον Μεχμέτ Πασά και τους Άραβες να ξεφτιλίζουν καθημερινά την αυτοεκτίμησή τους και να καταστρέφουν το βιοπορισμό τους». Βλέπουμε εδώ κάποια ψήγματα αντιπάθειας μεταξύ Τούρκων και Αράβων που σπάνια αποτυπώνονται στα γραπτά τεκμήρια. Η είδηση, τον Αύγουστο του 1823, ότι ο Αμπντούλ Αμπούντ διορίστηκε, αλλού χαιρετίστηκε με «έκπληξη και υπέρτατη χαρά». Ο αντικαταστάτης του, ο Ιμπράίμ Πασάς, χαιρέτισε τους Έλληνες προκρίτους με «αβρότητα». «Θα νόμιζε κανείς πως έχουμε μεταφερθεί σε άλλη χώρα και περιτριγυριζόμαστε από άλλους ανθρώπους», σημείωσε ο Μποτί. Με δεδομένο ότι τη στιγμή εκείνη ο πόλεμος με τους Έλληνες εξεγερμένους βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, ότι Έλληνες πειρατές είχαν αποκλείσει την πρόσβαση στον Κόλπο και ότι η ενδοχώρα ήταν και αυτή μη ασφαλής, η συμπεριφορά του αυτή πρόδιδε εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση. Το Γενάρη του 1824 όλοι οι μη κάτοικοι διατάχθηκαν να φύγουν μέσα σε τρεις μέρες, μετά από αναφορές ότι ένοπλοι επαναστάτες είχαν διεισδύσει στην πόλη· δυο χρόνια αργότερα, πειρατές κατάφεραν σχεδόν να χτυπήσουν με τα κανόνια τους την αποθήκη πυρομαχικών του Τοπ Χανέ, που, αν είχε τιναχτεί στον αέρα, θα ’χε πάρει μαζί της μεγάλο μέρος του Φραγκομαχαλά. Οι μνήμες όμως των σφαγών του 1821 ήταν ακόμα ζωηρές, κι έτσι τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Έλληνες της πόλης δεν έδειξαν διάθεση να προκαλέσουν κι άλλες συγκρούσεις.Τα αιματηρά αυτά γεγονότα υπήρξαν σταθμός στην ιστορία της Θεσσαλονίκης. Κατ’ αρχήν, οδήγησαν στη συρρίκνωση και στην επιδείνωση της φτώχιας του ελληνικού πληθυσμού της πόλης. Η απώλεια χιλιάδων ζωών, πολλών περιουσιών και οι εκατοντάδες εξορίες άφησαν το σημάδι τους για ολόκληρες γενιές. Το τίμημα της καταστολής της εξέγερσης το κατέβαλε η ίδια η κοινότητα, οικονομικό βάρος ασήκωτο, που η Πύλη ακόμα πάσχιζε το 1827 να το επιμερίσει. Για πέντε χρόνια τα σπίτια παρέμειναν άδεια, αν κρίνουμε τουλάχιστον από ένα αυτοκρατορικό διάταγμα που επέτρεψε την πώληση εγκαταλειμμένων ιδιοκτησιών που ανήκαν σε Έλληνες, ώστε να μη λιθολογηθοΰν. Η πόλη γενικά δε συνήλθε πριν από την πάροδο μιας δεκαετίας.Η δεύτερη κεφαλαιώδης εξέλιξη ήταν η εμφάνιση για πρώτη φορά στην οθωμανική ιστορία ενός ανεξάρτητου χριστιανικού διάδοχου κράτους, που απείχε το πολύ μιας μέρας δρόμο από τη Θεσσαλονίκη. Και μόνο σαν σκέψη το γεγονός αυτό αποτελούσε ράπισμα για τη μουσουλμανική ευαισθησία και την οθωμανική περηφάνια. Ένα αυτοκρατορικό φιρμάνι του 1828 -μόλις δύο χρόνια πριν από την ανακήρυξη της ελληνικής ανεξαρτησίας- είχε προειδοποιήσει τους υπηκόους του σουλτάνου για το μέγεθος της διεθνούς υποστήριξης υπέρ «των Ελλήνων επαναστατών του Μόριά και των άλλων νησιών της Λευκής Θάλασσας» και είχε τονίσει ότι αποκλειόταν να τους παραχωρηθεί ποτέ αυτό που ζητούσαν «γιατί αυτό θα σήμαινε» -μη γένοιτο!- ότι θα φέρουμε τους Μουσουλμάνους στη θέση των ραγιάδων και τους ραγιάδες στη θέση των Μουσουλμάνων, κάτι που θα έθιγε ολόκληρο τον μουσουλμανικό λαό και που, από τη σκοπιά του ιερού νόμου, είναι αδύνατο να το δεχτούμε πολιτικά και θρησκευτικά, ή ακόμα και να το ανεχθούμε». Και όμως, αυτό ακριβώς συνέβη, και η Αθήνα -μια κωμόπολη με λιγότερο από τον μισό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης- έγινε τελικά η πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους.Το Βασίλειο της Ελλάδας ήταν πολύ αδύναμο ώστε ν’ αποτελέσει σοβαρή απειλή για την αυτοκρατορία για πολλά χρόνια ακόμα. Ωστόσο, η ίδια η ύπαρξή του αποτελούσε σαφές σημάδι αποτυχίας των Οθωμανών και δείκτη της δύναμης ενός νέου παράγοντα στην ανατολική Μεσόγειο -του εθνικισμού-, ιδίως όποτε αυτός είχε τη στήριξη των χριστιανικών κρατών της Ευρώπης. Το 1835 ο πρώτος Έλληνας πρόξενος εγκαταστάθηκε στην πόλη, θέτοντας τους Χριστιανούς σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Στο εξής οι Έλληνες θα διχάζονταν ανάμεσα στη νομιμοφροσύνη τους προς την αυτοκρατορία, η οποία εξακολουθούσε να περιλαμβάνει στους κόλπους της τη συντριπτική πλειονότητα των Ορθόδοξων Χριστιανών του Λεβάντε, και τη συνοδοιπορία με το μικρό Βασίλειο· οι σλαβόφωνοι Χριστιανοί, πάλι, θα ’πρεπε ν’ αποφασίσουν αν ήταν απλώς Ορθόδοξοι ή και Έλληνες, επιλογή που βάραινε πολύ πάνω τους, καθώς ο αιώνας έγερνε προς το τέλος του και άρχιζαν να εμφανίζονται νέα σλαβικά κράτη. Οι Εβραίοι και βεβαίως οι Μουσουλμάνοι δεν ένιωθαν τέτοια πίεση, και μάλιστα η πρόσδεσή τους στην αυτοκρατορία μπορούσε πια να προσλάβει μια ανθελληνική χροιά.Πάντως ο ασθενής της Ευρώπης δεν είχε πεθάνει ακόμα, και ο σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ ήταν από τους πρώτους που άντλησαν διδάγματα απ’ τις ήττες του. Το 1826 διέταξε να διαλυθούν οι γενίτσαροι και κατάφερε με την ανελέητη στάση του να πετύχει, εκεί όπου είχαν αποτύχει πολλοί προκάτοχοί του. Στη Θεσσαλονίκη οι γενίτσαροι, λίγες εβδομάδες αφότου έκαψαν το παλάτι του πασά, κυνηγήθηκαν συστηματικά και πολλοί φυλακίστηκαν στον Πύργο του Αίματος [γνωστότερο σήμερα ως Λευκό Πύργο] και φονεύτηκαν. Μέσα σε μια νύχτα έπαψαν να υπάρχουν ως δύναμη. Μερικοί κατέφυγαν στα ίδια εκείνα δερβίσικα μοναστήρια, στα οποία είχαν καταφύγει οι Έλληνες πέντε χρόνια νωρίτερα. Άλλοι έκαψαν τις στολές και τα σημειώματα πληρωμής τους. Μονάχα περιστασιακά, στα μετέπειτα χρόνια, θα άφηνε ένας Οθωμανός αξιωματούχος, ίσως για να δικαιολογήσει το συντηρητισμό του, να διαφανεί η θλίψη του για την εξαφάνισή τους, ή ίσως και θ’ αναφερόταν στο προσωπικό του γενιτσαρικό παρελθόν. Με τον αφανισμό τους, ο Μαχμούτ μπόρεσε πια να ξεκινήσει το δύσκολο έργο της διοικητικής μεταρρύθμισης - να βελτιώσει την εσωτερική ασφάλεια, να παλινορθώσει την κεντρική εξουσία και ν’ αποδιώξει την ανάμνηση του χάους και της αναρχίας που είχαν ταλαιπωρήσει την πόλη όλο τον δέκατο όγδοο αιώνα.by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Ρύθμιση με τη οποία καθορίζεται ότι η πρόσληψη αναπληρωτών θα υπάγεται στο ΑΣΕΠ, κατέθεσε με μορφή τροπολογίας το υπουργείο Παιδείας. Ειδικότερα, η τροπολογία εντάχθηκε σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών και προβλέπει ότι για τις σχολικές χρονιές 2017-18 και 2018-19 η διαδικασία έκδοσης προκήρυξης και κατάρτισης προσωρινών και οριστικών πινάκων αναπληρωτών υπάγεται στην έγκριση του ΑΣΕΠ και πραγματοποιείται υπό την εποπτεία του. Όπως αναφέρεται μάλιστα στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας, η διαδικασία πρόσληψης των αναπληρωτών θα «υπάγεται πλήρως στις αρχές της αντικειμενικότητας και αξιοκρατίας που διέπουν τη λειτουργία του ΑΣΕΠ».Εν τω μεταξύ, για το ερχόμενο σχολικό έτος, οι αιτήσεις αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα υποβληθούν ηλεκτρονικά μέσω του ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος διαχείρισης προσωπικού πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Ο.Π.ΣΥ.Δ.) από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου, από τη Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017, η ηλεκτρονική πλατφόρμα https://opsyd.sch.gr θα είναι διαθέσιμη για συμπλήρωση/διόρθωση συγκεκριμένων πεδίων που αφορούν σε προσωπικά στοιχεία του ηλεκτρονικού φακέλου του κάθε εκπαιδευτικού, αλλά και για την εγγραφή νέων χρηστών για την απόκτηση ονόματος χρήστη και κωδικού πρόσβασης στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του Ο.Π.ΣΥ.Δ..Μάλιστα, επισημαίνεται ότι για τη διαδικασία εγγραφής απαιτείται προσωπικός λογαριασμός πρόσβασης στο TAXISNET. Σε περίπτωση που ο υποψήφιος δεν έχει προσωπικούς κωδικούς TAXISNET, θα πρέπει να απευθυνθεί άμεσα στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. για την έκδοσή τους.Κατόπιν της εγγραφής τους στο Ο.Π.ΣΥ.Δ., οι νέοι χρήστες οφείλουν να προσέλθουν σε μία Διεύθυνση Εκπαίδευσης (πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας, αναλόγως της ειδικότητάς τους), προκειμένου να υποβάλουν τα απαραίτητα κατά περίπτωση πιστοποιητικά.
Τροπολογία σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών, η οποία προβλέπει πως η πρόσληψη αναπληρωτών εκπαιδευτικών, Ε.Ε.Π., Ε.Β.Π. θα υπάγεται στο ΑΣΕΠ, κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της Τροπολογίας η διαδικασία πρόσληψης των αναπληρωτών (έκδοση προκήρυξης, κατάρτιση προσωρινών και οριστικών πινάκων) θα «υπάγεται πλήρως στις αρχές της αντικειμενικότητας και αξιοκρατίας που διέπουν τη λειτουργία του ΑΣΕΠ», για τις σχολικές χρονιές 2017-18 και 2018-19.ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΕΔΩΒασίλης Βούγιας
Σε απάντηση δημοσιευμάτων που δημιουργούν εσφαλμένες εντυπώσεις για την υπουργική απόφαση που καθορίζει τον αριθμό εισακτέων για το ακαδημαϊκό έτος 2017-18 διευκρινίζουμε τα εξής: Ο χρόνος δημοσίευσης της συγκεκριμένης υπουργικής απόφασης ορίζεται από νόμο και μάλιστα από νόμο που έχει ψηφιστεί πριν να αναλάβει την εξουσία η σημερινή κυβέρνηση. Επίσης καθορίζεται από παλαιότερη νομοθεσία η χρονική στιγμή που καλούνται οι υποψήφιοι να υποβάλουν τις αιτήσεις-δηλώσεις τους . Γι’ αυτόν τον λόγο πάντα οι αιτήσεις-δηλώσεις προηγούνται της έκδοσης της υπουργικής απόφασης του αριθμού των εισακτέων. Ο συνολικός αριθμός των εισακτέων για το 2017-18 (παρά τα αιτήματα των πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων για μεγάλη μείωση των εισακτέων) έχει μειωθεί μόνο κατά 500 θέσεις: είναι 69.150, έναντι 69.650 που ήταν την προηγούμενη χρονιά, όπως δείχνει ο επόμενος πίνακας: Πρόταση Πανεπιστημίων Υπουργική Απόφαση 2017 Υπουργική Απόφαση 2016 29.915 42.510 43.520 Πρόταση Τ.Ε.Ι. Υπουργική Απόφαση 2017 Υπουργική Απόφαση 2016 19.710 26.640 26.130 Για την κατανομή του αριθμού εισακτέων ανά τμήμα έχουν ληφθεί υπόψη καταρχάς οι αναπτυξιακές κατευθύνσεις της χώρας, εξ ου και επιδιώχθηκε η προσθήκη νέων τμημάτων τουρισμού και η ενίσχυση των τμημάτων που σχετίζονται με τον πρωτογενή τομέα και την πληροφορική. Δεύτερο κριτήριο ήταν η ανάγκη να αποκατασταθεί μια ισορροπία στην αναλογία των θέσεων που προσφέρονται στους υποψήφιους των τριών ομάδων προσανατολισμού, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα ήταν ευνοημένοι/ες οι υποψήφιοι/ες της Ομάδας Προσανατολισμού των Θετικών Επιστημών, καθώς μπορούσαν να διεκδικήσουν αναλογικά περισσότερες θέσεις. Έγινε λοιπόν προσπάθεια να αυξηθούν οι θέσεις που προσφέρονται στους υποψήφιους των δύο άλλων Ομάδων Προσανατολισμού. Ένα τρίτο κριτήριο ήταν οι εισηγήσεις των τμημάτων των πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων. Όσον αφορά τις προτάσεις των ελάχιστων τμημάτων που ζητούσαν αύξηση, αυτές υιοθετήθηκαν όλες επακριβώς. Όσον αφορά τις προτάσεις των τμημάτων που ζητούσαν μείωση (που αποτελούσαν και τη συντριπτική πλειοψηφία), αυτές εξετάστηκαν υπό το πρίσμα της διατήρησης ενός υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου σπουδών. Έτσι, όπου κρίθηκε βάσιμη η αιτιολογία της πρότασης μείωσης, ιδίως σε τμήματα με μεγάλο αριθμό μαθημάτων των οποίων η διδασκαλία απαιτεί τη χρήση εργαστηρίων, ικανοποιήθηκαν μερικώς τα αιτήματα των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και ο αριθμός εισακτέων μειώθηκε αλλά κατά πολύ λιγότερο από όσο ζητήθηκε. Ενδεικτικά ακολουθούν μερικά παραδείγματα: Το ΑΠΘ (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) είχε προτείνει φέτος την εισαγωγή 3.820 υποψηφίων, το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε την εισαγωγή 5.600 υποψηφίων, ενώ το προηγούμενο έτος η απόφαση προέβλεπε την εισαγωγή 6.000 υποψηφίων. Το ΕΚΠΑ (Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) είχε προτείνει την εισαγωγή 4.505 υποψηφίων, το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε την εισαγωγή 5.245 υποψηφίων, ενώ το προηγούμενο έτος η απόφαση προέβλεπε την εισαγωγή 5.455 υποψηφίων. Το Ε.Μ.Π. είχε προτείνει την εισαγωγή 860 υποψηφίων, το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε την εισαγωγή 1.080 υποψηφίων, ενώ το προηγούμενο έτος η απόφαση προέβλεπε την εισαγωγή 1.230 υποψηφίων. Το Τ.Ε.Ι. Αθηνών είχε προτείνει την εισαγωγή 1.980 υποψηφίων, το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε την εισαγωγή 3.075 υποψηφίων, ενώ το προηγούμενο έτος η απόφαση προέβλεπε την εισαγωγή 3.275 υποψηφίων. Η μερική αποδοχή της πρότασης των συγκεκριμένων ιδρυμάτων αφορά κυρίως τμήματα με πολλά εργαστηριακά μαθήματα, όπως φαίνεται από τους παρακάτω ενδεικτικούς πίνακες: Αριθμός εισακτέων Πρόταση ΑΕΙ Απόφαση Υπουργείου ΑΠΘ 3.820 5.600 Ιατρική Σχολή 70 130 Οδοντιατρική 30 70 Φαρμακευτική 45 70 Τμήμα Χημικών Μηχανικών 55 90 Τμήμα Χημείας 120 150 Αριθμός εισακτέων Πρόταση ΑΕΙ Απόφαση Υπουργείου ΕΚΠΑ 4.505 5.245 Ιατρική Σχολή 120 140 Οδοντιατρική 70 80 Τμήμα Φαρμακευτικής 60 95 Τμήμα Χημείας 40 75 Αριθμός εισακτέων Πρόταση ΑΕΙ Απόφαση Υπουργείου Ε.Μ.Π. 860 1.080 Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών 60 80 Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών 170 220 Χημικών Μηχανικών 80 100 Στόχος του υπουργείου είναι να βελτιωθούν οι συνθήκες εκπαίδευσης και οι υποδομές στα πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα, ώστε να μπορούν όσο γίνεται περισσότεροι μαθητές και περισσότερες μαθήτριες να σπουδάζουν αυτό που επιθυμούν και να αποκτούν την επιστημονική κατάρτιση υψηλού επιπέδου που θα διασφαλίζει ότι θα μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμά τους προς όφελος και των ίδιων αλλά οπωσδήποτε και των συμπολιτών τους. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται όλες οι προσπάθειές του, παρά την οικονομική δυσπραγία. πηγή: ΥΠΠΕΘ Σπύρος Παπαχαρίσης | Υπεύθυνος ΣΕΠ ΚΕΣΥΠ Φλώρινας
Τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να προστατεύσουν τους πολίτες τους, τόνισε για τα γεγονότα στο Λονδίνο ο υπεύθυνος του τομέα Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Ανδρέας Λοβέρδος. Τα γεγονότα σήμερα στο Λονδίνο προκαλούν πολύ μεγάλη ανησυχία σε κάθε ευρωπαίο πολίτη, επεσήμανε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο βουλευτής υπογράμμισε ότι χρειάζεται συντονισμένη ευρωπαϊκή δράση για την αποκατάσταση του αισθήματος της ανασφάλειας που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια συνεχώς εντείνεται.
Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Κατά του Ρατσισμού «Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία» Ουαρσάν Σάιρ, Κένυα Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αν. Αττικής «Αλ. Δελμούζος» με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού, εκφράζει την αλληλεγγύη του στους χιλιάδες εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, στους μετανάστες εργάτες που ζουν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα καθώς και στους Έλληνες εργαζόμενους που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν τα τελευταία χρόνια και γίνονται και αυτοί θύματα ρατσιστικών διακρίσεων. Πέρασαν 51 χρόνια από τότε που ο ΟΗΕ ανακήρυξε, την 21η Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα κατά των Φυλετικών Διακρίσεων.Κι όμως σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βιώνουν απάνθρωπες καταστάσεις.Είναι πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Στην Ελλάδαβρίσκονταιδεκάδεςχιλιάδες πρόσφυγες καιμετανάστες, που εγκατέλειψαν βίαια τις χώρες τους διωγμένοι από τους πολέμους, τους βομβαρδισμούς και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, έφυγαν από τα ερείπια και τη φτώχεια, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που προσπαθούν με κάθε τρόπο να γλυτώσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους, είναι θύματα των πολέμων. Δεν ξενιτεύονται για να κάνουν πλούτη αλλά για να ζήσουν σαν άνθρωποι. Δεν έπεσε από τον ουρανό η κρίση και η φτώχεια που κινούν μάζες εργαζομένων σε άλλες χώρες με την προοπτική ή την αυταπάτη μιας καλύτερης ζωής. Δεν έπεσαν από τον ουρανό οι πόλεμοι που εκπατρίζουν εκατομμύρια ανθρώπους. Το σύστημα της κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων σωρεύει αμύθητο πλούτο σε μια χούφτα ανθρώπους και γεννά δυστυχία για τους υπόλοιπους. Ο απαράδεκτος εγκλωβισμός τους, είναι απάνθρωπος. Η δήθεν μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ είναι ένας ανελέητος νέος πόλεμος εις βάρος τους.Κλείνοντας τα σύνορα, έχει δημιουργήσει συνθήκες μακρόχρονου ή και μόνιμου εγκλωβισμού στη χώρα μας, μέσα σε καταυλισμούς και δομές παραδομένες σε διάφορους μηχανισμούς και ΜΚΟ. Σχετικά με την ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία μας πιστεύουμε ότι: Η μόρφωση είναι δικαίωμα κάθε παιδιού, ανεξάρτητα από χρώμα, κοινωνική θέση, θρήσκευμα και καταγωγή.Η φοίτησή τους στα δημόσια σχολεία είναι καθήκον της πολιτείας και κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει. Οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουμε να κάνουμε το σωστό και δίκαιο, ως παιδαγωγοί, εμποδίζοντας ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις που δηλητηριάζουν τις παιδικές ψυχές.Οι «θρησκευτικοί» και «πολιτισμικοί» λόγοι, η πληθυσμιακή αλλοίωση με την απόκτηση της ιθαγένειαςπουανενδοίαστα επικαλούνται κάποιοιδεν είναι παρά ένα ρατσιστικό και ξενοφοβικό παραλήρημα που δηλητηριάζει τις ψυχές και τη συνείδηση των παιδιών μας. Καλούμε τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές να απομονώσουν τέτοιες φωνές μίσους. Ο εχθρός μας δεν είναι τα μικρά και καταταλαιπωρημένα παιδιά που άφησαν την πατρίδα τους εξ αιτίας του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αν. Αττικής «Αλ. Δελμούζος» καλωσορίζει τα προσφυγόπουλα στα σχολεία μας και καλεί τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές να υποδεχτούν τα μικρά ταλαιπωρημένα παιδιά που ξεριζώθηκαν από τις χώρες τους.Ανοίγουμε μια μεγάλη αγκαλιά στα μικρά παιδιά, που γίνανε μάρτυρες της ασχήμιας του πολέμου. Καταδικάζουμε επίσης, όπου υπάρχουν, τις καμουφλαρισμένες ρατσιστικές φασιστικές απόψεις που με διάφορα «επιχειρήματα», εμβολιασμοί και υγιεινή των προσφυγόπουλων κ.λ.π. προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα ξενοφοβίας και ανσφάλειας σε σχολεία της περιοχής μας. Διεκδικούμε: Να λειτουργήσουν τώρα, με κρατική ευθύνη, όλες οι Δομές Υποδοχής Εκπαίδευσης Προσφύγων που χρειάζονται, ώστε να δημιουργηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για πλήρη ένταξη των προσφυγόπουλων στο Γενικό Σχολείο χωρίς αποκλεισμούς . Να δημιουργηθούν μόνιμες δομές στήριξης μέσα στους χώρους φιλοξενίας που θα αναλάβουν τη δημιουργική απασχόληση τις ώρες που δεν θα είναι τα παιδιά στο σχολείο ή στις ΔΥΕΠ. Να εξασφαλιστούν όλα τα απαραίτητα κονδύλια, τα οποία μέσω του υπουργείου Παιδείας θα κατευθυνθούν στην πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, στη στήριξη των υποδομών και των σχολικών επιτροπών.Η οργάνωση αυτής της παρέμβασης πρέπει να αποτελεί αποκλειστικά κρατική ευθύνη, χωρίς την εμπλοκή των διάφορων ΜΚΟ που λυμαίνονται τα κοινοτικά κονδύλια και συνδέονται –πολλές φορές- με σχεδιασμούς ιμπεριαλιστικών κέντρων και βέβαια έχουν την επίσημη στήριξη της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας. Το κράτος να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, μέσα από τις δημόσιες δομές υγείας, ώστε να πληρούνται τα κριτήρια εγγραφής που ισχύουν για όλα τα παιδιά, όπως εμβόλια, ιατρικές βεβαιώσεις, για την πρόληψη ασθενειών και για να μην αποκλειστεί από την εκπαιδευτική διαδικασία ούτε ένα παιδί προσφύγων. Να εξασφαλιστεί όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, κ.α.), καθώς και η ασφαλής μεταφορά των παιδιών από το ίδιο το κράτος, όπου χρειάζεται. Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν: «Μετανάστες». Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο, δε φύγαμε γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν. Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε. Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία. Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά στα σύνορα, προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ' ερωτήσεις κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα ν' απαρνιόμαστε, χωρίς να συχωράμε τίποτ' απ' όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε. Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ' εδώ τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους. Εμείς οι ίδιοι μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας, περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα, μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει. Όμως κανένας μας δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξηδεν ειπώθηκε ακόμα. Μπ. Μπρεχτ . Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας Σάββας Σεχίδης Άγγελος Πούλος
Με θερμά λόγια για τις σχέσεις των δύο λαών αλλά και τις προοπτικές περαιτέρω ενίσχυσης της συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ, μίλησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε εκδήλωση του Ελληνο-Ισραηλινού Επιμελητηρίου. Ο κ. Μητσοτάκης σημείωσε με έμφαση ότι οι σχέσεις Ελλάδας και Ισραήλ είναι σχέσεις στρατηγικής συνεργασίας και δεν παρέλειψε να κάνει μια μικρή ιστορικής σημασίας αναφορά στην ομιλία του. «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, δέκα ημέρες αφότου εξελέγη πρωθυπουργός, τον Απρίλιο του 1990, προχώρησε στην επίσημη αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ από την Ελληνική Δημοκρατία, διορθώνοντας με τον τρόπο αυτό μια ιστορική παραφωνία, καθώς, όπως γνωρίζετε, η Ελλάδα ήταν το μόνο κράτος της τότε Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν είχε αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ. Ένα μήνα, ακολούθησε η πρώτη επίσημη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ. Με μεγάλη χαρά, διαπιστώνουμε κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή, ότι από τότε υπήρξε μια σταδιακή και αρκετά γρήγορη βελτίωση των πολιτικών, οικονομικών, στρατιωτικών και γεωπολιτικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ. Μια πολιτική που υπηρετήθηκε από όλες τις Κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής. Με αυτόν τον τρόπο, αποδεικνύεται ότι η σχέση Ελλάδας – Ισραήλ είναι μια στρατηγική σχέση. Μια σχέση, η οποία έχει μεγάλο βάθος και μια σχέση, η οποία αναγνωρίζεται ως στρατηγική από τη μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών κομμάτων. Κατά συνέπεια, είναι μια σχέση, η οποία δεν αμφισβητείται, πια, στον πυρήνα της» είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης σημείωσε με έμφαση ότι οι σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ μπορούν να επεκταθούν περαιτέρω με τη συνεργασία των δύο χωρών για τις νεοφυείς επιχειρήσεις, τη συνεργασία στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής, τον τουρισμό και βέβαια τη συνεργασία στον ενεργειακό τομέα. Ειδικά για τις νεοφυείς επιχειρήσεις ο κ. Μητσοτάκης έκανε μνεία στη στρατηγική του Ισραήλ όσον αφορά τη στήριξη των καινοτομικών επιχειρήσεων και αναφέρθηκε και στο πρόγραμμα Τζέρεμι που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με στόχο την ενίσχυση των start ups το 2011. «Το πρόγραμμα ήταν επιτυχημένο, χαίρομαι που συνεχίζεται από το ευρωπαϊκό ταμείο επενδύσεων» τόνισε, θέτοντας ως στόχο τη δημιουργία ενός δυναμικού σχεδίου επιχειρηματικότητας. Τέλος ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στις σχέσεις των δύο λαών, τονίζοντας πως η συνύπαρξη τους υπήρξε υπόδειγμα αλληλοσεβασμού και συνεργασίας. «Είμαστε ιδιαίτεροι υπερήφανοι για τους Έλληνες πολίτες που στάθηκαν στο πλευρό των Εβραίων αδερφών τους στα χρόνια της κατοχής. Έχουμε μια υποχρέωση να μην ξεχνάμε την ιστορία, το Ολοκαύτωμα ως ένα ασήκωτο βάρος στη συνείδηση της ανθρωπότητας. Ξέρουμε ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να εξαφανίσουμε το μίασμα του αντισημιτισμού. Όμως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε» είπε προσθέτοντας πως «θα πρέπει να πολεμήσουμε τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία μέσα από την ενίσχυση της σχέσης των δύο κρατών».
Τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να προστατεύσουν τους πολίτες τους, τόνισε για τα γεγονότα στο Λονδίνο ο υπεύθυνος του τομέα Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Ανδρέας Λοβέρδος. Τα γεγονότα σήμερα στο Λονδίνο προκαλούν πολύ μεγάλη ανησυχία σε κάθε ευρωπαίο πολίτη, επεσήμανε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο βουλευτής υπογράμμισε ότι χρειάζεται συντονισμένη ευρωπαϊκή δράση για την αποκατάσταση του αισθήματος της ανασφάλειας που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια συνεχώς εντείνεται.
Σαφή αναφορά ότι στο επόμενο νομοσχέδιο, το οποίο αναμένεται να κατατεθεί την ερχόμενη βδομάδα, θα υπάρξει ρύθμιση για τα εξ αποστάσεως πτυχία και τις μεταπτυχιακές σπουδές, καθώς και ζητήματα που αφορούν στη διοίκηση των πανεπιστημίων, έκανε ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου από τη Λευκωσία, όπου βρίσκεται για την υπουργική διάσκεψη, με θέμα: «Διασφάλιση της δημοκρατίας μέσα από την εκπαίδευση». Ο κ.Συνέχεια του άρθρου
Σαφή αναφορά ότι στο επόμενο νομοσχέδιο, το οποίο αναμένεται να κατατεθεί την ερχόμενη βδομάδα, θα υπάρξει ρύθμιση για τα εξ αποστάσεως πτυχία και τις μεταπτυχιακές σπουδές, καθώς και ζητήματα που αφορούν στη διοίκηση των πανεπιστημίων, έκανε ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου από τη Λευκωσία, όπου βρίσκεται για την υπουργική διάσκεψη, με θέμα: «Διασφάλιση της δημοκρατίας μέσα από την εκπαίδευση». Ο κ. Γαβρόγλου, ο οποίος είχε συνομιλίες με τον Κύπριο ομόλογό του, Κώστα Καδή στο περιθώριο της διάσκεψης, σημείωσε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει σαφές πλαίσιο για τα εξ αποστάσεως πτυχία και επισήμανε ότι «είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο θέμα και θέλει μεγάλη προσοχή για να μην υποβαθμιστεί η παρεχόμενη εκπαίδευση». Απαντώντας σε ερώτηση για την ποιότητα των πτυχίων, κυρίως των μεταπτυχιακών που παρέχουν και ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της Κύπρου, ο κ. Γαβρόγλου αναγνώρισε ότι «υπάρχουν κάποια προβλήματα» και ανέφερε ότι αυτά πρέπει να διευθετούνται με ακαδημαϊκά κριτήρια. «Δεν είναι θέμα των πολιτικών ηγεσιών. Πρέπει να αφεθεί στα πανεπιστήμια και στους οργανισμούς πιστοποίησης», τόνισε και εξέφρασε την ελπίδα ότι θα βρεθούν λύσεις. Ο Έλληνας υπουργός ανακοίνωσε ότι προχθές υπέγραψε την υπουργική απόφαση για τις μετεγγραφές των Κυπρίων φοιτητών σε ελληνικά πανεπιστήμια. Ο Κύπριος ομόλογος του εξέφρασε θερμές ευχαριστίες, λέγοντας ότι λύθηκε ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο εκκρεμούσε για πολλά χρόνια. Με την υπουργική απόφαση, είπε, αδέλφια οικογενειών με οικονομικά προβλήματα θα μπορούν, στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων, να φοιτούν στην ίδια πόλη. Οι δύο υπουργοί υπέγραψαν πρόγραμμα συνεργασίας των δύο υπουργείων για την προσεχή πενταετία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μια σειρά δράσεις σε θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, ανταλλαγές μαθητών, φοιτητών και πανεπιστημιακών. Ο Κύπριος υπουργός επισήμανε ότι η Ελλάδα διαχρονικά, ιδιαίτερα δε μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974 και μέχρι σήμερα, στηρίζει συνεχώς την Κύπρο και το κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα. «Τα εκπαιδευτικά συστήματα Κύπρου και Ελλάδος αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις και μέσα από τέτοιες συμφωνίες μπορούμε να προχωρήσουμε με στέρεα βήματα μπροστά» δήλωσε ο κ. Καδής. Ο κ. Γαβρόγλου ανέφερε ότι το ταξίδι του στην Κύπρο έχει και συμβολικό χαρακτήρα, γιατί είναι το πρώτο εκτός Ελλάδος με την ιδιότητα του υπουργού. Η προσεχής πενταετία, είπε, θα είναι ενδεχομένως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους για θέματα εκπαίδευσης, κυρίως πανεπιστημιακής. «Γίνονται εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα διεθνώς και πρέπει να δούμε τον τρόπο ένταξης τους σε ένα περίπλοκο σύστημα, που είναι η εκπαίδευση», σημείωσε. Στόχος, πρόσθεσε, πρέπει να είναι πάντα η αναβάθμιση της παιδείας.
