Όσο μεγαλύτερο το χαμόγελο, τόσο περισσότερο θα ζήσετε!

Ερευνητές από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Γουέιν, στο Ντιτρόιτ, αξιολόγησαν τις φωτογραφίες 230 αθλητών που μεσουρανούσαν στο αμερικανικό φουτμπόλ πριν από το 1950, βαθμολογώντας το χαμόγελό τους ως «ανύπαρκτο», «μερικό» ή «απόλυτο».

Επιπλέον, συγκέντρωσαν όσες πληροφορίες υπήρχαν για τη μακροζωία τους και στοιχεία όπως το μορφωτικό επίπεδο, η οικογενειακή κατάσταση, το έτος γεννήσεως, το ύψος και το σωματικό βάρος τους.

Ζήτησαν επίσης από ομάδα εθελοντών οι οποίοι δεν γνώριζαν τον σκοπό της μελέτης, να βαθμολογήσουν από το 1 έως το 3 το χαμόγελο των παικτών- με το 1 να αντιστοιχεί στο ανύπαρκτο χαμόγελο, το 2 στο μερικό χαμόγελο και το 3 στο απόλυτο χαμόγελο.

Αναλύοντας όλα τα στοιχεία, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όσοι είχαν το πιο λαμπερό χαμόγελο έζησαν περισσότερο, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους, κατά τον επικεφαλής ερευνητή δρ Έρνεστ Λ. Έιμπελ, καθηγητή Ψυχολογίας στο Γουέιν Στέιτ.

«Το μεγάλο, φωτεινό χαμόγελο σχετίζεται με την υποκειμενική ευτυχία ή έστω με μια πιο θετική στάση απέναντι στη ζωή και είναι πολύ δύσκολο να υποκριθεί κανείς» λέει.

Μέχρι την 1η Ιουνίου 2009, μόνο 46 από τους παίκτες βρίσκονταν εν ζωή. Οι ερευνητές ανέλυσαν όλα τα στοιχεία για να διαπιστώσουν εάν το χαμόγελό τους σχετιζόταν με τη μακροζωία τους, ανεξάρτητα από τους άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να την επηρεάσουν. Όπως διαπίστωσαν, σχετιζόταν.

Κατά μέσον όρο οι παίκτες που δεν χαμογελούσαν έζησαν 72,9 χρόνια, όσοι χαμογελούσαν εν μέρει έζησαν 75 χρόνια και όσοι χαμογελούσαν με την καρδιά τους έζησαν 79,9 χρόνια.

Όπως εξήγησαν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Ρsychological Science Οnline First», οι παίκτες που χαμογελούσαν φαρδιά- πλατιά είχαν το επονομαζόμενο «χαμόγελο Ντουσέν» (έχει πάρει την ονομασία του από τον Γάλλο νευρολόγο που το πρωτοπεριέγραψε). Το χαμόγελο αυτό χαρακτηρίζεται από ανασήκωμα των παρειών (μάγουλα) και των ακρών του στόματος και από λεπτές ρυτίδες γύρω από τα μάτια.

Το νέο εύρημα συμφωνεί με αυτά παλαιότερων κλινικών μελετών, οι οποίες έχουν συσχετίσει το φωτεινό χαμόγελο στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης με μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή μερικές δεκαετίες αργότερα.