Ζητήθηκε από σαράντα εθελοντές, οι οποίοι είχαν δηλώσει πως είναι είτε φιλελεύθεροι-προοδευτικοί είτε υποστηρικτές του εργατικού κινήματος, να διαβάσουν και να βαθμολογήσουν πόσο εμψυχωτικά θεωρούσαν πως είναι τα λόγια των πολιτικών που διάβαζαν.
Οι δηλώσεις ήταν στην πραγματικότητα κατασκευασμένες από τους ίδιους τους ερευνητές, όμως οι συμμετέχοντες πίστευαν ότι είναι τα λόγια φιλελεύθερων ή συνδικαλιστών πολιτικών.
Ενώ οι συμμετέχοντες διάβαζαν τα λόγια των πολιτικών, ένα μηχάνημα μαγνητικής απεικόνισης κατέγραφε την εγκεφαλική τους λειτουργία, παρουσιάζοντας πώς καθεμιά από τις δηλώσεις επηρέαζε τις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν την επεξεργασία των πληροφοριών.
Οι συμμετέχοντες έδωσαν διαφορετικές βαθμολογίες σε δύο πανομοιότυπες δηλώσεις, επηρεασμένοι από την πολιτική ιδεολογία που πίστευαν ότι εκφράζει καθεμιά από αυτές. Εάν δηλαδή πίστευαν ότι η δήλωση προέρχεται από το πολιτικό κίνημα που εκφράζει και τη δική τους ιδεολογία, η βαθμολογία που έδιναν ήταν πιο ευνοϊκή.
Επίσης, οι απεικονίσεις έδειξαν ότι μια ενθουσιώδης δήλωση πυροδοτούσε πιο έντονη διέγερση του εγκεφάλου εάν προερχόταν από το πολιτικό κίνημα που ακολουθούσε ο συμμετέχων.
Ωστόσο, οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου φάνηκε να διεγείρονται όταν οι συμμετέχοντες διάβαζαν κοινότοπα μηνύματα από πολιτικό κίνημα αντίθετο προς τη δική τους ιδεολογία.
Η νέα έρευνα επιβεβαιώνει αυτό που υπέθεταν οι επιστήμονες εδώ και χρόνια, ότι δηλαδή επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες μεροληπτικά, χωρίς να μπορούμε να απαλλαγούμε από προσωπικές προκαταλήψεις.