Σε εκείνη την έρευνα, οι συμμετέχοντες είχαν λάβει ποσότητα 20 ή 40 μονάδων (international units – IU) μέσω ρινικου σπρέι. Στη νέα έρευνα, μια άλλη ομάδα συμμετεχόντων έλαβε ίδια ποσότητα φαρμάκου, μόνο που αυτήν τη φορά επρόκειτο για ινσουλίνη “detemir”, μια ειδικά τροποποιημένη μορφή ινσουλίνης που έχει πολύ μεγαλύτερης διάρκειας δραστικότητα, συγκριτικά με την “απλή” ινσουλίνη.
Κάθε ένας από τους 60 συμμετέχοντες, οι οποίοι είχαν διαγνωστεί ήδη με Ήπια Γνωστική Εξασθένηση (ΗΓΕ) ή με ήπια ή μέτρια αναπτυγμένη νόσο του Αλτσχάιμερ, έλαβαν τυχαία 20 ή 40 IU ινσουλίνης “detemir” καθημερινά επί 21 ημέρες. Ορισμένοι από αυτούς αντί για ινσουλίνη, έλαβαν ένα φάρμακο “placebo”. Η χορήγηση γινόταν πάντα με τη μορφή ρινικού σπρέι.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες που έλαβαν 40 IU ινσουλίνης detemir έδειξαν σημαντική βελτίωση στη μνήμη (την ικανότητα να διατηρούν και να επεξεργάζονται νέες πληροφορίες) σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που έλαβαν 20 IU ινσουλίνης detemir ή το εικονικό φάρμακο (placebo).
Επίσης, οι συμμετέχοντες που έλαβαν 40 IU ινσουλίνης detemir και οι οποίοι κατείχαν το γονίδιο APOE-e4 (ένα γονίδιο που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο της νόσου Αλτσχάιμερ) είχαν υψηλότερες βαθμολογίες στα τεστ μνήμης από τους συμμετέχοντες, οι οποίοι έλαβαν τη χαμηλότερη δόση της ινσουλίνης detemir ή το εικονικό φάρμακο.
Οι συμμετέχοντες που δεν είχαν το γονίδιο APOE-e4 είχαν χαμηλότερες βαθμολογίες στα τεστ μνήμης, ανεξάρτητα από το αν έλαβαν δόση 20 ή 40 IU ινσουλίνης detemir ή το εικονικό φάρμακο.
Η Suzanne Craft υποστηρίζει ότι “η συγκεκριμένη έρευνα παρέχει προκαταρκτικές ενδείξεις ότι η ινσουλίνη detemir μπορεί να προσφέρει αποτελεσματική θεραπεία για ανθρώπους που έχουν διαγνωσθεί με τη νόσο του Αλτσχάιμερ ή με ΗΓΕ, με τρόπο παρόμοιο αλλά πιο ισχυρό συγκριτικά με την προηγούμενη έρευνά μας με κανονική ινσουλίνη. Είναι επίσης ιδιαίτερα ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ήμασταν σε θέση να βελτιώσουμε τη μνήμη για τους ενήλικες με ΗΓΕ που έχουν το γονίδιο APOE-e4, καθώς αυτοί οι ασθενείς είναι εμφανώς πιο ανθεκτικοί σε άλλες θεραπείες και παρεμβάσεις”.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Alzheimer’s Disease.