Η θυλακίτιδα και η τενοντίτιδα και οι δύο συχνές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από τη φλεγμονή των μαλακών ιστών γύρω από τους μυς και τα οστά. Τις περισσότερες φορές εμφανίζονται στον ώμο, τον αγκώνα, τον καρπό, το ισχίο, το γόνατο ή τον αστράγαλο. Διαβάστε στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί τι είναι και πώς αντιμετωπίζονται αυτές οι καταστάσεις.
Ο θύλακας είναι ένας μικρός, γεμάτος με υγρό σάκος που λειτουργεί ως μαξιλάρι μεταξύ των οστών και άλλα τμημάτων του σώματος: μύες, τένοντες, ή δέρμα. Η θυλακίτιδα συμβαίνει όταν ένα θύλακας αρχίζει και φλεγμαίνει. Ο τένοντας είναι μία εύκαμπτη ταινία ινώδους ιστού που συνδέει τους μυς με τα οστά και με τον όρο τενοντίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή του τένοντα.

Οι τένοντες βρίσκονται σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένων των χεριών, καρπών, αγκώνες, ώμους, γοφούς, γόνατα, αστραγάλους και πόδια. Οι τένοντες μπορεί να είναι μικροί, όπως εκείνοι που βρίσκονται στο χέρι, ή μεγάλοι, όπως ο Αχίλλειος τένοντας στη φτέρνα.

Η θυλακίτιδα συνήθως προκαλείται από υπερβολική χρήση ή απευθείας τραύμα σε μία άρθρωση. Η θυλακίτιδα μπορεί να συμβεί στο γόνατο όταν κάποιος είναι πολλές ώρες γονατιστός ή τον αγκώνα όταν κάποιος ακουμπά στους αγκώνες περισσότερο από το συνηθισμένο σε μια σκληρή επιφάνεια. Η τενοντίτιδα είναι συχνά το αποτέλεσμα ενός επαναλαμβανόμενου τραυματισμού ή κίνησης στην πληγείσα περιοχή.

Αυτές εμφανίζονται πιο συχνά με την αύξηση της ηλικίας. Οι τένοντες γίνονται λιγότερο εύκαμπτοι με καθώς τα χρόνια περνούν και ως εκ τούτου είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Οι ξυλουργοί, κηπουροί, μουσικοί, και οι αθλητές που εκτελούν δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή χρησιμοποιούν υπερβολικά τις αρθρώσεις βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο για τενοντίτιδα και θυλακίτιδα.

Η θεραπεία αυτών των καταστάσεων επικεντρώνεται στην επούλωση του τραυματισμένου θύλακα ή τένοντα. Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση είναι να μειωθεί ο πόνος και η φλεγμονή με ανάπαυση, περίδεση και ανύψωση του σκέλους και αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως ασπιρίνη, ναπροξένη, ή ιβουπροφένη. Ο πάγος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε οξείες κακώσεις, αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις θυλακίτιδας ή τενοντίτιδας θεωρούνται χρόνιες και ο πάγος δεν είναι χρήσιμος