Η άσκηση μειώνει την επίπτωση της εμφάνισης καρκίνων αρκετών μορφών όπως του παχέος εντέρου, του μαστού, του νεφρού, του ενδομητρίου, της ουροδόχου κύστης και του στομάχου, δηλώνει στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Η. Μαντουβάλου «104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ» η ογκολόγος – παθολόγος μέλος της συντονιστικής επιτροπής του δικτύου Γυναίκες στην Ογκολογία – W4O Hellas, Δρ. Ελένη Γαλάνη.

«Η άσκηση βελτιώνει πολύ την επιβίωση, την κλινική έκβαση και την ποιότητα ζωής ανθρώπων που έχουν συναντηθεί στο παρελθόν με τον καρκίνο, αλλά και ατόμων που νοσούν και υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία». Κατά πόσον όμως ένας άνθρωπος είναι εφικτό να γυμναστεί στη διάρκεια μίας χημειοθεραπείας; προκύπτει αβίαστα το ερώτημα. Και φυσικά μπορεί. Η σύσταση μας είναι ότι ο ασθενής πρέπει να ακούει το σώμα του, απαντά η Δρ. Γαλάνη. Κι επισημαίνει ότι η ίδια η άσκηση μπορεί να βελτιώσει την κόπωση, τη σωματική λειτουργία το άγχος και την κατάθλιψη, που προκαλεί η χημειοθεραπεία. «Συστήνουμε σε κάθε επιβιώσαντα από καρκίνο, αλλά και σε κάθε ασθενή που κάνει χημειοθεραπεία, να αποφεύγει την αδράνεια».

Παράδειγμα ζωής η μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου που τρέχει κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας

Συνήθως οι κύκλοι είναι τουλάχιστον ανά 21 μέρες, αναφέρει η ογκολόγος. «Είναι απίθανο πια σήμερα ένας-μία ασθενής να μην αισθάνεται καλά όλες τις ημέρες, εκτός αν η ίδια η νόσος είναι τόσο προχωρημένη, που επηρεάζει την ποιότητα ζωής. Κάποιες μέρες μπορεί να μην είναι εφικτό να γυμναστεί. Και σε τελική ανάλυση μπορεί η άσκηση να ξεκινήσει με ένα περπάτημα. Δεν χρειάζεται να είναι κάτι πολύ έντονο. Λαμπρό παράδειγμα η μαραθωνοδρόμος πρωταθλήτρια Μαρία Πολύζου, που ενώ κάνει χημειοθεραπείες, τρέχει αρκετά χιλιόμετρα καθημερινά».

Στη Διεθνή Διεπιστημονική Στρογγυλή Τράπεζα (Multidisciplinary Roundtable) που διοργανώθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το Μάρτιο του 2018, πολλοί επιστήμονες από διάφορα πεδία που ασχολούνται με τον καρκίνο, ανέλυσαν τις μελέτες και τα δεδομένα που υπάρχουν, και συμφώνησαν στα ευεργετικά αποτελέσματα της άσκησης, καθώς επίσης στην προώθηση συστάσεων για άσκηση πέρα από τις κατευθυντήριες οδηγίες, και με στόχο να υπάρξουν συνταγογραφούμενα προγράμματα. «Δεν υπάρχουν δεδομένα έτσι ώστε να πούμε ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου τι άσκηση πρέπει να κάνουμε.

Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται περισσότερο έρευνα, προκειμένου να εξατομικευθεί η άσκηση ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου. Έτσι οι συστάσεις είναι ότι οι ασθενείς θα πρέπει να ακολουθούν τις συστάσεις που απευθύνονται στον γενικό πληθυσμό. Δηλαδή τρεις φορές την εβδομάδα τριάντα λεπτά αερόβια άσκηση καθώς και ενδυνάμωση». Ωστόσο όπως λέει η κ. Γαλάνη, οι οδηγίες προ δεκαετίας για τους επιβιώσαντες από καρκίνο, ήταν 150 λεπτά μέτριας αερόβιας άσκησης την εβδομάδα και δύο φορές ασκήσεις ενδυνάμωσης. «Η άσκηση είναι το πιο φθηνό, το πιο ευεργετικό και με τις λιγότερες παρενέργειες χάπι» καταλήγει η Δρ. Γαλάνη.