Λεπτομερέστερα, οι ερευνητές ζήτησαν από τα υποκείμενα να λύσουν απλούς λεξόγριφους, ενώ ταυτόχρονα μετριόταν η αρτηριακή τους πίεση με ασύρματα πιεσόμετρα. Κάποια στιγμή δέχτηκαν μια κλήση στις συσκευές τους, την ώρα που έλυναν τους γρίφους. Αργότερα, υποτίθεται ότι τα iphones άρχισαν να προκαλούν παρεμβολές, οπότε ζητήθηκε από τα υποκείμενα να τ΄αφήσουν σε διπλανό δωμάτιο.
Το αποτέλεσμα ήταν τρεις καταστάσεις: η απόλυτα κανονική όταν είχαν μαζί τους το iphone σιωπηλό, η μέτρια διαταραχή τη στιγμή που γινόταν η κλήση στο iphone και η μεγάλη διαταραχή -με ψηλότερη αρτηριακή πίεση και χειρότερη επίδοση στους λεξόγριφγους- το διάστημα που οι εθελοντές δεν είχαν στη διάθεσή τους την αγαπημένη τους συσκευή.
«Τα ευρήματα δείχνουν ότι το κινητό μπορεί να γίνει προέκταση του εαυτού μας, σε τέτοιο βαθμό, ώστε όταν το αποχωριζόμαστε νιώθουμε ότι χάνουμε ένα κομμάτι του, βιώνοντας μιαν αρνητική ψυχολογική κατάσταση», είπε ο επικεφαλής της έρευνας, καταδεικνύοντας το βαθμό εξάρτησης από τη συσκευή.