: Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε μελλοντικές εστίες του ιού SARS, όπως με τον SARS-CoV-2, τον ιό που προκαλεί την COVID-19;

Η απάντηση μπορεί να είναι η πρόκληση αντισωμάτων που είναι αποτελεσματικά έναντι πολλών τύπων ιών SARS, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Τα ευρήματα αυτής της μελέτης, που δημοσιεύθηκαν στο ακαδημαϊκό περιοδικό Science Translational Medicine με κριτές, ρίχνουν φως σε αυτά τα αντισώματα και μπορούν να δώσουν στους επιστήμονες γνώσεις για να φτιάξουν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά εμβόλια.

Η αρχή του 2020 συνέπεσε με την έναρξη της πανδημίας του κορονοϊού. Ο ιός SARS-CoV-2 που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στη Γουχάν της Κίνας, πιστεύεται ότι είναι ένας ζωονοσογόνος ιός που από τότε έχει μεταδοθεί σε όλο τον κόσμο, μολύνοντας εκατοντάδες εκατομμύρια με COVID-19 και σκοτώνοντας έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων.

Τώρα, ο SARS-CoV-2 δεν είναι ο πρώτος ιός SARS που έχει προκαλέσει παγκόσμια αναταραχή μολύνοντας ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη. Το 2003, εμφανίστηκε ένα ξέσπασμα του SARS-CoV-1 στην Κίνα, αν και αυτή η εξαιρετικά θανατηφόρα ασθένεια περιορίστηκε με ασφάλεια.

Αλλά ο SARS-CoV-2 και η COVID-19 βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο, αφού συνέχισαν να μολύνουν τον κόσμο για πάνω από δύο χρόνια.

Αυτό οφείλεται, εν μέρει, σε μια πολύ προβληματική πτυχή του ιού: τις μεταλλάξεις και τις παραλλαγές του.

Ο κορονοϊός είχε πολυάριθμες μεταλλάξεις όλα αυτά τα χρόνια, όπως η Δέλτα και η Όμικρον, οι οποίες εμπόδισαν τις προσπάθειες ανακοπής του κύματος της πανδημίας.

Η προφανής απάντηση στο πώς μπορούμε να σταματήσουμε αυτή και τις μελλοντικές πανδημίες είναι μέσω των εμβολίων, τα οποία μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη ανοσία και τα αντισώματα που χρειάζονται για να αντισταθούμε στη μόλυνση. Ωστόσο, ο αριθμός των μεταλλάξεων και των παραλλαγών εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση.

Ως εκ τούτου, η αναζήτηση για καλύτερα εμβόλια και μεθόδους ανοσοποίησης παραμένει ζωτικής σημασίας για την επιστημονική κοινότητα.

Οι προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός εμβολίου κατά της COVID-19 δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ένα επιστημονικό θαύμα, με πολλές εταιρείες όπως η Pfizer και η Moderna να βγάζουν επιτυχημένα και αποτελεσματικά εμβόλια σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Αυτή η ταχύτητα οφείλεται, εν μέρει, στο πόσο εύκολο είναι να προκληθούν τα απαραίτητα προστατευτικά εξουδετερωτικά αντισώματα στους ανθρώπους μέσω της πρωτεΐνης ακίδας.

Η πρωτεΐνη ακίδας είναι αυτή που χρησιμοποιεί ο ιός για να συνδεθεί με τα κύτταρα του σώματος ανεξάρτητα από οποιαδήποτε παραλλαγή. Ως εκ τούτου, τα εμβόλια τείνουν να στοχεύουν ακριβώς στην εν λόγω πρωτεΐνη.

Αλλά πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι αυτή στους ανθρώπους, όπως είναι σε άλλα ζώα; Συγκεκριμένα, πώς αντιδρά στα πρωτεύοντα θηλαστικά πλην του ανθρώπου; Αυτό προσπάθησε να απαντήσει η μελέτη.

Μαϊμούδες και πρωτεΐνες ακίδας: Αντισώματα που θα σας εκπλήξουν
Οι ερευνητές της Scripps Research εργάστηκαν για να ανοσοποιήσουν πιθήκους μακάκου rhesus με την πρωτεΐνη ακίδας SARS-CoV-2. Αυτό έγινε με την ίδια διαδικασία που χρησιμοποιήθηκε σε προηγούμενη έρευνα. Ουσιαστικά, σε κάθε πίθηκο χορηγήθηκαν δύο εμβόλια για να ανοσοποιηθούν.

Μετά από αυτό, εξετάστηκαν για ανάπτυξη αντισωμάτων. Αυτό που βρήκαν, όμως, ήταν ότι αυτοί οι πίθηκοι δεν ανέπτυξαν απλώς τυπικά αντισώματα. Κατάφεραν να αναπτύξουν ευρύτερα εξουδετερωτικά αντισώματα κατά του ιού και των παραλλαγών του, συμπεριλαμβανομένης της Όμικρον.

Λοιπόν, γιατί συνέβη αυτό;
Αυτό είναι κάτι που οι ερευνητές προσπάθησαν να απαντήσουν, έτσι άρχισαν να ερευνούν τη δομή των ίδιων των αντισωμάτων. Ενώ το έκαναν αυτό, ανακάλυψαν ότι τα αντισώματα δεν επικεντρώθηκαν μόνο στην πρωτεΐνη ακίδας, αλλά σε μια περιοχή κοντά στη θέση δέσμευσης του υποδοχέα του μετατρεπτικού ενζύμου 2 (ACE2) της αγγειοτενσίνης, όπου συνδέεται η πρωτεΐνη ακίδας. Αυτή η περιοχή είναι σύνθετη, επειδή τα ανθρώπινα αντισώματα σχεδόν ποτέ δεν την στοχεύουν. Θα μπορούσε όμως αυτό το μέρος να είναι μια σημαντική περιοχή για στόχευση;

Είναι σημαντικό το ένζυμο μετατροπής της αγγειοτενσίνης;
Αυτό πιστεύουν οι ερευνητές πίσω από τη μελέτη και λένε ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν μέθοδοι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα να στοχεύσει σε αυτήν την περιοχή.

Φυσικά, αυτό δεν είναι είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί. Ενώ οι άνθρωποι και οι μαϊμούδες μακάκος ρέζους είναι και τα δύο πρωτεύοντα θηλαστικά, εξακολουθούν να διαφέρουν σημαντικά σε γενετικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί στον παρόντα χρόνο να μην είναι σε θέση να αντιδράσει όπως οι μαϊμούδες μακάκος ρέζους.

Αλλά μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια ειδικών κατασκευασμένων εμβολίων καθώς η γνώση προχωρά με ταχείς ρυθμούς.

Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να έχουμε τα καλύτερα εργαλεία, μοντέλα και στρατηγικές για να το κάνουμε αυτό, αλλά σε κάθε περίπτωση, η έρευνα μάς έφερε ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στον αγώνα μας κατά των ιών.